Llanzacohetes múltiple

Un llanzacohetes múltiple (n'inglés son conocíos poles sigles MRL, de multiple rocket launcher) ye un tipu de sistema d'artillería de cohetes non empuesta. Al igual qu'otres artilleríes de cohetes, los llanzacohetes múltiples tienen menos precisión y una menor cadencia de disparu que les bateríes de cañones tradicionales. Sicasí, al ser múltiples, tienen la capacidá de poder llanzar simultáneamente munchos cientos de quilogramos d'esplosivu, con un efeutu devastador.

Llanzacohetes múltiple **Rumanu** LAROM.

Historia

Les primeres armes que tuvieron dalguna paecencia al actual conceutu de "llanzacohetes múltiple" foi probablemente'l Hwacha coreanu, creáu nel sieglu XV nel añu 1409. Utilizar pa poner en marcha un gran númberu de cohetes rápido y tamién pa tresportalos. Ésti consistía en pequeñes bolses de pólvora xuníes a fleches para propulsarlas como cohetes. Delles fleches fueron más tarde diseñaes pa españar y refundiar escayos de fierro. La primera moderna llanzador múltiple de cohetes foi'l Nebelwerfer alemana de la década de 1930, una pequeña pieza d'artillería arremolcada. Namái dempués de la Segunda Guerra Mundial fixeron los Aliaos esplegar armes similares.

Segunda Guerra Mundial

Los primeres autopropulsados llanzacohetes múltiples - y posiblemente el más famosu - fueron los soviéticos BM-13 Katyusha, utilizaos per primer vegada mientres la Segunda Guerra Mundial y espórtense a los aliaos soviéticos dempués. Yeren sistemes simples nos qu'un rack de rieles de llanzamientu foi montáu na parte trasera d'un camión. Esto creó'l modelu pa modernos llanzacohetes múltiples. Los estauxunidenses llanzadores tubulares montaos enriba de los tanques M4 Sherman Calliope pa crear el depósitu de llanzamientu de cohetes T34, namái s'utiliza en pequeñes cantidaes, yá que el so equivalente más cercanu a la Katyusha.