En tipoloxía llingüística, recibe'l nome de llingua común l'idioma real o supuestu del que remanez un tueru llingüísticu o familia d'idiomes. Nel casu de les llingües romániques, nes que s'inclúi l'asturianu, la llingua común ye'l llatín.

Supónse tamién la esistencia d'una llingua común indoeuropea y céltica.

Coles mesmes, dende'l puntu de vista de les ideoloxíes llingüístiques y de la glotopolítica, entiéndese por llingua común aquella llingua que desempeña o pretende desempeñar un papel cohexonador y vertebrador d'una sociedá plurillingüe, que por esta razón tien un estatus políticu y xurídicu superior al del restu de les llingües coles que convive, y que representa o pretende representar una identidá común a les identidaes grupales subordinaes. Nun territoriu determináu, el papel de "llingua común" puede exercelu bien una llingua orixinaria de dichu territoriu, bien una procecente d'otros llugares; y puede adquirir esi papel como resultáu bien d'un procesu democráticu, bien d'un procesu impositivu (nesti casu, davezu nel marcu d'un procesu de xunificación política y homoxeneización cultural).

Fontes

editar

Referencies

editar

Enllaces esternos

editar