Luzdivina Megido

maestra asturiana (1916-1984)

Luzdivina Megido Fernández (9 de mayu de 1916Felechosa – xunetu de 1984), conocida como Luz Megido y en dellos rexistros reseñada col nome de Ludivina, foi una maestra asturiana.[2][3] En 1937, foi una de les maestres qu'acompañó a los neños de Rusia.[2]

Luzdivina Megido
Vida
Nacimientu Felechosa[1]9 de mayu de 1916[1]
Nacionalidá España
Muerte xunetu de 1984[1] (68 años)
Oficiu profesora
Cambiar los datos en Wikidata

Biografía

editar

Nació na llocalidá de Felechosa, nel conceyu d'Ayer.[2] Yera fía de Rosa Fernández Blanco y de José Megido Álvarez.[2]

Foi una de les maestres del plan profesional de 1931 y una de les cursillistas del 36, que yera'l grupu de funcionarios de la Segunda República Española inscritos nos cursinos de perfeicionamientu de 1936.[2] Nos primeros díes de setiembre de 1937, foi una de les maestres convocaes pola Conseyería d'Instrucción Pública, al traviés d'un comunicáu en prensa llocal, a asistir a xunta na Fundación Miranda de Xixón. El 23 de setiembre, Megido xunto a otros maestros y educadores que tuvieron na citada xunta, partieron nun barcu dende'l puertu d'El Musel acompañando a los neños de Rusia.[2][4]

Exerció como maestra en delles ciudaes de la Xunión Soviética, como Krasnovídovo, Óbninskoe y Leningráu.[2] Nesta ciudá, foi profesora na Casa de Moces, onde tamién exercía'l so maríu Vicente Sánchez.[2]

N'abril de 1941, tuvo una fía, Luz, y poco dempués empezó'l sitiu de Leningráu.[2] En marzu de 1942, Megido xunto cola so familia consiguieron salir del cercu y el so home foi ingresáu nel hospital.[2] Pela so parte, ella foi evacuada cola so fía a una llocalidá de Mostovoye, al norte d'El Cáucasu, con otros neños españoles y los sos educadores.[2] Unos meses más tarde, tienen que volver fuxir a Sukhumi, nel Mar Negru, y dende ehí viaxen en ferrocarril al este para cruciar el mar Caspiu hasta Samarcanda.[2] Finalmente, mientres la Segunda Guerra Mundial el so destín definitivu foi Ufá, capital baskir de los Montes Urales.[2]

Tres la guerra, en Moscú, exerció como de profesora de castellanu nel Departamentu de Llingües de diversos centros universitarios.[2] Tamién trabayó de llocutora radiofónica en Radio Bucuresti, emitiendo col so maríu un programa internacional n'español.[2] Exerció amás como profesora d'estudios de posgráu de l'Academia de Comerciu Esterior.[2] Megido, xunto coles maestres María Rodríguez Iriondo y Alejandra Soler, desenvolvió les bases metodolóxiques para la enseñanza del idioma español na URSS.[2]

En mayu de 1957, intentaron volver a España.[2] Sicasí, les autoridaes nun dexaron que Megido, el so home y la so fía baxaren del barcu.[5] En 1968 pudieron volver a España.[6] El 1 de febreru de 1979, el so nome apaecía ente los maestros del Plan Nacional de 1931 que pasaben a formar parte del profesoráu d'EXB.[7] El 20 de marzu de 1979, diéron-y plaza nel Colexu Nacional Mistu de Morea, xubilándose por enfermedá'l 8 de mayu de 1980.[2][6] Finó en 1984.[6]

Reconocencies

editar

En 2023, el conceyu d'Ayer instaló una placa conmemorativa na antigua escuela de Felechosa, na que estudió.[4][6]

Referencies

editar

Bibliografía

editar
  • Soler Gilabert, Alejandra (Valencia 2005) La vida es un río caudaloso con peligrosos rápidos. Al final de todo… sigo comunista, ISBN 8437073960.

Enllaces esternos

editar