Máximu de Hispania
Máximu, en llatín Maximus, foi un usurpador del Imperiu romanu (409 - 411) en Hispania. Fuera nomáu pal cargu pol xeneral Geroncio, quien pudo ser el so padre. Foi executáu en 422.
Máximu de Hispania | |||
---|---|---|---|
| |||
Vida | |||
Nacimientu | sieglu de IV | ||
Nacionalidá | Antigua Roma | ||
Muerte | 422 (greg.) | ||
Causa de la muerte | pena de muerte | ||
Familia | |||
Padre | Geroncio | ||
Oficiu | usurpador (es) | ||
Biografía
editarMáximu foi instaláu nel tronu de Hispania pol xeneral de la provincia, Geroncio. Esto asocedió cuando l'usurpador Constantino III ordenó al xeneral arrenunciar al so mandu en Hispania, a lo qu'ésti se remontó dándo-y el poder a Máximu.
Mientres ocupó'l poder, Máximu viose envolubráu nuna guerra civil contra los otros dos emperadores, Constantino y Honorio. Nos sos primeros 18 meses de reináu les fuercies del xeneral vencieron, pero nun destruyeron, a les de Constantino. Viendo les perdes nos exércitos de los dos usurpadores, Honorio unvió al so propiu xeneral, Constancio III, con un exércitu p'atacalos a dambos, col cual Constancio consiguió bastantes ésitos.
Tres la muerte de Geroncio en 411, vencíu na Batalla de Arles por Constancio, Máximu arrenunció a los sos derechos ya ingresó nun monesteriu.
Nomar a otru Máximu como pretendiente al tronu en Hispania, yá en 419-421;[1] ye posible que se trate de la mesma persona.
Afitó la so capital en Tarraco; en 411 robló un foedus con suevos, vándalos y alanos. En 412, Constancio obligar a exiliase ente los bárbaros. Foi prindáu previsiblemente pol comes Hispanorum Asterio en 420 y executáu en 422. Por esta victoria, Asterio foi compensáu col patriciáu.[2]
Bibliografía
editar- Michael Kulikowski, "The Career of the 'Comes Hispaniarum' Asterius", Phoenix, 54 (2000), p. 124
Referencies
editarEnllaces esternos
editar