Mandarín del nordeste

El Mandarín del nordeste^[1] ye'l dialeutu del mandarín faláu nel nordeste de China. Ye abondo similar al dialeutu pekinés, sobre'l que ta basáu'l chinu estándar (Pǔtōnghuà). Dambos dialeutos formen el mandarín del norte.

Mandarín del nordeste 東北話 / 东北话 / Dōngběihuà'
Faláu en	República Popular China Jilin, Heilongjiang y Liaoning. Minoríes en: Krai de Primorie ( Rusia) Nueva York ( USA)
Falantes	82 millones
Familia	Sino-tibetanu Siníticu Bĕifānghuà (Guan) Mandarín Mandarín del nordeste
Alfabetu	caráuteres chinos
Estatus oficial
Oficial en	Nengún país
Reguláu por	Nun ta reguláu
Códigos
ISO 639-1	`non`
ISO 639-2
ISO 639-3
Estensión del mandarín del nordeste

Dispersión xeográfica

El dialeutu ye faláu pola xente de la parte nordeste de la China continental; árees como les provincies de Liaoning (sacante la parte sur de Dalian a Dandong onde se fala mandarín jiaoliao), Jilin y Heilongjiang. Con más de 100 millones de persones que viven en la parte nordeste de China, la población de fala mandarín nordeste ye abondo grande. Al igual qu'otros dialeutos mandarinos, les diferencies ente'l mandarín del nordeste y otres formes surden de l'amplia distribución xeográfica y la diversidá cultural del norte de China. Una forma del mandarín del nordeste (con delles pallabres del idioma udege y el idioma nanai) ye faláu pol pueblu taz, nel Estremu Oriente rusu, principalmente en Krai de Primorsky. Nel estranxeru, el mandarín del nordeste fálase en comunidaes cada vez más grandes nos barrios chinos de Nueva York nos Estaos Xuníos.

Subdialeutos

El mandarín del nordeste puede ser subdividíu en sub-dialeutos rexonales nomaos peles principales ciudaes onde pue haber llixeres diferencies.

dialeutu de Changchun (Simplificáu 长春话/Tradicional 長春話)
dialeutu de Harbin (哈尔滨话 / 哈爾濱話)
dialeutu de Qiqihar (齐齐哈尔话 / 齊齊哈爾話)
dialeutu de Shenyang (沈阳话 / 瀋陽話)

El dialeutu Taz ye faláu en Rusia.

Información llingüística

El mandarín del nordeste ye bastante cercanu al dialeutu pekinés y al chinu estándar. El dialectólogu chinu Li Rong (李荣) cree que'l dialeutu de Beixín podría ser clasificáu como un dialeutu del mandarín del nordeste, porque comparten munches carauterístiques fonétiques, por casu, la preservación de la inicial [w] en [v] - que comparte col mandarín del nordeste y non cola fala de la provincia de Hebei, qu'arrodia Beixín.^[2] Sicasí, nel nordeste de China, el sufixu -ian o -üan pronúnciase con una [æ] en llugar de con [ɛ] o [y] como na norma.^[2]

Una hipótesis de les semeyances diz que como la Transición Ming-Qing derrocó al gobiernu de Beixín en 1644, cientos de miles de manchús - la etnia del nordeste de la nueva familia gobernante - treslladáronse a la china capital. Los manchús adoptaron el chinu mandarín como llingua oficial xunto col so manchú natal primero qu'invadieren China puramente y tomaren Beixín, por cuenta de la enorme cantidá de funcionarios chinos y soldaos desertores al so llau. Convertiríense en más del 30% de la población de la ciudá y, finalmente, la so versión de chinu mandarín exerció influencia sobre'l dialeutu chinu local.^[2]

Identidá cultural y rexonal

Anque nun se considera una llingua nos círculos académicos, les variantes de mandarín como'l de nordeste de cutiu contribúin a una fuerte identidá rexonal. Los falantes nativos o con fluidez de mandarín xeneralmente pueden reconocer ún del Nordeste pol so acentu (similar a un hispanofalante puede reconocer a un falante d'español d'Arxentina). Por cuenta del so usu informal de les pallabres y los tonos, los cómicos y comediantes suelen emplegar esti dialeutu nes sos actuaciones.

El cómicu Zhao Benshan ye reconocíu a nivel nacional poles sos actuaciones nes que fai usu humorísticu del dialeutu del nordeste y los er ren zhuan, tradiciones folclóriques de la xente del Nordeste.^[3]

Referencies

↑ chinu tradicional: 東北話, chinu simplificáu: 东北话, pinyin: Dōngběihuà, lliteralmente «fala del nordeste» o 东北官话/東北官話 Dōngběiguānhuà "Mandarín del nordeste"
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 Li, Chris Wen-Chao (2003). «Conflicting notions of language purity: the interplay of archaising, ethnographic, reformist, elitist and xenophobic purism in the perception of Standard Chinese». Language & Communication (Elsevier).
↑ Liu, Jin (2011). «Deviant Writing and Youth Identity: Representation of Dialects with Chinese Characters on the Internet». Chinese Language and Discourse (John Benjamins Publishing) 2 (1): p. 74.

Ver tamién

[1] u tradicional: 東北話, chinu simplificáu: 东北话, pinyin: Dōngběihuà, lliteralmente «fala del nordeste» o 东北官话/東北官話 Dōngběiguānhuà "Mandarín del nordeste"

[Li-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 Li, Chris Wen-Chao (2003). «Conflicting notions of language purity: the interplay of archaising, ethnographic, reformist, elitist and xenophobic purism in the perception of Standard Chinese». Language & Communication (Elsevier).

[3] Liu, Jin (2011). «Deviant Writing and Youth Identity: Representation of Dialects with Chinese Characters on the Internet». Chinese Language and Discourse (John Benjamins Publishing) 2 (1): p. 74.

[1]

[2]

[3]