Manuel González Wes
Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
Manuel González Wes (1873, Corvera – 1936) foi un periodista asturianu qu'en 1908 fundó'l periódicu La Voz de Avilés, del que foi primer direutor. Y de 1907 a 1912 foi presidente del Círculo Industrial y de Sport de Avilés (güei conocíu como Real Avilés).
Manuel González Wes | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | Corvera, 1873 |
Nacionalidá | España |
Muerte | 1936 (62/63 años) |
Estudios | |
Llingües falaes | castellanu |
El periódicu, magar que nun yera exautamente de partíu, sí taba na órbita de José Manuel Pedregal, del Partíu Reformista de Melquíades Álvarez, y tenía un marcáu calter republicanu. Esti aspeutu fizo que'l diariu viviera dellos problemes pente la dictadura de Primo de Rivera, y saludó depués la llegada de la Segunda República.
'MGW', como roblara dellos de los sos artículos, yera consideráu un home dotáu pa la oratoria y la divulgación, estudió Drechu na Universidá d'Uviéu depués d'haber ingresáu nun seminariu ensin llegar a ordenase sacerdote. El so fiu Juan González-Wes Dintén estudió tamién Drechu pero dende la adolescencia dedicóse al diariu familiar del que foi direutor dende'l mesmu día del trunfu de los nacionales n'Asturies (21-10-1937) fasta'l so fallecimientu'l 23-7-1963. Otros fios de Manuel González Wes foron los artistes Fernando y Víctor Wes Dintén (o Fernando González-Wes Dintén). Una de las cais de Avilés lleva los apellios González Wes, pues foron promotores d'obres sociales, benéfiques y culturales como La Filarmónica, la Biblioteca Popular Circulante, la Sociedá Amigos del Arte, la Asociación Avilesina de Caridá, la Sociedá de Salvamentu de Náufragos, la Seición llocal de la Cruz Bermeya, la Escuela de Trabayu y el Club del Mar. En 1945 el so periódicu organizó la 1ª Regata Nacional de Traineres na ría d'Avilés.
Manuel González Wes morrió poco depués del españíu de la Guerra Civil española. Magar del so republicanismu, alloñándóse nidiamente del desenvolvimientu de la Segunda República, lo que valiera pa ser encuandráu como fascista pol bandu roju. Foi ún de los 'axusticiaos' siendo llanzáu dende un cantil del Cabu Peñes. El so cadáver nunca apaeció.