Mar d'Alborán
El mar d'Alborán ye la porción más occidental del mar Mediterraneu, asitiada ente la Península Ibérica y el norte d'África. El estrechu de Xibraltar, allugáu al estremu occidental del mar d'Alborán,coneuta'l Mediterraneu col océanu Atlánticu. La so fondura media ye de 445 m, y la máxima de 1.500 m. La Organización Hidrográfica Internacional define les sos llendes como vien darréu[1]:
- Al oeste, la llende oriental del estrechu de Xibraltar, esto ye, una llinia imaxinaria ente Punta Europa, nel cabu Xibraltar, n'Europa, y el final de la península d'Almina (Ceuta) n'África (35°54′N 5°18′W).
- Al este, una llinia imaxinaria que va dende'l cabu de Gata, n'Andalucía (España) y el cabu Fegalo n'Arxelia (África), asitiáu nes coordenaes 35°36′N 1°12′W.
| Mar d'Alborán | |
|---|---|
 | |
| Situación | |
| Tipu | mar marxinal |
| Parte de |
Mediterráneo occidental (es)  |
| Coordenaes | 36°N 3°W / 36°N 3°O |
  Mar d'Alborán Mar d'Alborán (Arxelia) | |
| Datos | |
| Noamáu por | Islla d'Alborán |
| Fondura | 1500 m |
 | |
Les corrientes de superficie del mar d'Alborán, pola influyencia de los vientos predominantes na zona, van hacia l'este, llevando agua del océanu Atlánticu al Mediterraneu; les corrientes más profundes fluyen hacia l'oeste, llevando agua mediterráneo, más salao, al Atlántico. Esi intercambiu d'agua produz una circulación vertical rotatoria, conocida como xiru oceánicu, nesti mar[2].
El mar d'Alborán ye una fastera de transición ente'l mar y l'océanu, nel que s'amiesten especies mediterránees y atlántiques. Les sos agües son l'hábitat de la mayor población de delfines nariz de botella (tursiops) del Mediterraneu occidental, de la cabera colonia de marsopa común del Mediterraneu y el comederu más importante pa les poblaciones de tortuga boba del continente européu. Tamién ye un mar ricu n'especies pescables, como la sardina o'l pexe espada. Les artes utilizaes pa la so captura, peragresives, ficieron qu'en 2003 el World Wildlife Fund amosara la so preocupación pol peligru d'estes pa especies non comercializables como los delfines o les tortugues.
La so superficie ta puntiada por delles islles ya isllotes, incluyida la homónima a elli, la islla d'Alborán. La mayoría, inclusive les que tán cerca la costa de Marruecos, tán embaxu la soberanía española.
Un arcu montañosu, conocíu como arcu de Xibraltar, arrodia pel norte, el sur y l'oeste a esti mar. El arcu citáu fórmenlu la cordillera Bética, nel sur d'España, y los montes del Rif, en Marruecos. Esti conxuntu, nomáu polos ecólogos complexu béticu-rifanu, forma ún de los ecosistemes de transición ente los atlánticos y los mediterráneos. La influyencia moderadora del clima del océanu permitió sobrevivir, nesta zona, a delles especies que, poles grandes fluctuaciones climátiques de los últimos millones d'años, estinguiéronse nel restu de la cuenca mediterránea.
Referencies
editar- ↑ «Limits of Oceans and Seas, 3rd edition». International Hydrographic Organization. Archiváu dende l'orixinal, el 2011-10-08. Consultáu'l 27 xunetu 2015.
- ↑ Entrada Alboran Sea na Enciclopedia de la Tierra editada por P.Saundry & C.J.Cleveland, del National Council for Science and the Environment. Washington DC
Datos: Q199408
Multimedia: Alboran Sea
