Mauricio Soler

Mauricio Soler
Vida
Nacimientu	Ramiriquí, 14 de xineru de 1983 (41 años)
Nacionalidá	Colombia
Estudios
Llingües falaes	castellanu
Oficiu
Oficiu	ciclista
Trayeutoria
	Participante Tour de Francia ; UCI Europe Tour 2008-2009 (es) (101.); UCI World Tour 2011 (168.); UCI World Ranking 2009 (es) (247.) ;
Posición o especialidá	escalador (es)
Pesu	71 kg
Altor	186 cm

Juan Mauricio Soler Hernández (14 de xineru de 1983, Ramiriquí) ye un ex-ciclista profesional colombianu. Perteneció al equipu Barloworld del circuitu ciclista UCI Professional Continental. En 2010 ficha pol Caisse d'Epargne, que dende 2011 denominar Movistar Team. Un accidente que sufrió en 2011 na Vuelta a Suiza forzó'l so retiru del ciclismu profesional.^[1]

Biografía editar

Soler empezó a correr con 17 años empobináu primeramente por Plino Cases el so primer entrenador, depués pasu a manes del entrenador Marco Tulio Ruiz nel equipu salsumba nel primer añu de xuvenil, depués nel segundu añu de xuvenil pasa a manes del entrenáu Serafin Bernal nel equipu chocolate sol onde consiguió'l primer llugar de la vuelta al porvenir superando la so actuación del añu anterior na cual foi terceru col so equipu salsumba dirixó por Marcu Tulio Ruiz, años dempués en consiguiendo ganar una carrera na so ciudá Ramiriquí pensó convertise en ciclista profesional. Antes de convertise en profesional, Soler pasó un añu corriendo nel so país natal Colombia, y al poco tiempu xunir al equipu Acqua & Sapone que taba dirixíu por Claudio Corti. Al añu siguiente (2007) dir al Barloworld col mesmu Corti.En Colombia participó nel equipu Chocolate Sol que representaba al Departamentu de Boyacá y depués foi contratáu pol equipu Orbitel, dirixíu por Raúl Mesa.^[2]

Compitió nel Tour de Francia per primer vegada en 2007, y consiguió una victoria na 9ª etapa al atacar nel Col del Galibier. Amás, ganó nesi mesmu Tour de Francia'l Premiu del monte y terminó 11ᵘ na xeneral final con tan solo 24 años d'edá. Soler declaró que la victoria d'etapa foi como una "victoria llegada del cielu". Ye la victoria más importante de la mio vida, y n'el mio primer Tour de Francia. Nun creyí que fora llegar tan llueu".^[3]

Un mes dempués, Soler siguiría la so racha ganadora terminando na primer posición xeneral de la Vuelta a Burgos, con una victoria d'etapa y sobre el corredor español Alejandro Valverde, favoritu pal trunfu xunto al colombianu, por tan solu dos segundos. Soler demostró un ameyoramientu notable nes pruebes de contrarreló al terminar 4ᵘ na penúltima etapa d'esti tipu onde se decidía'l virtual campeón de la Vuelta a otru día. Nel previu Tour de Francia, comentara que namái precisaba ameyorar naquel aspeutu pa llograr el so suañu de ganar la mayor competencia del ciclismu.

En 2011, fixo parte del Movistar Team qu'apostó la Vuelta a Suiza. El 12 de xunu axudicóse la segunda etapa ente Airolo to Crans y Montana de 149 km en llegada n'alto, con una ventaya de 12 segundos sobre Damiano Cunego y Fränk Schleck enfundándose asina'l maillot de líder parcial de la vuelta.

Accidente editar

El 16 de xunu de 2011, mientres la sesta etapa de la Vuelta a Suiza sufrió una grave cayida que-y provocó un "traumatismu craneoencefálico seriu",^[4] amás de sufrir múltiples quebres y hematomes.^[5] N'hores posteriores al accidente foi inducíu a estáu de coma artificial.^[6]

Depués de tres selmanes de tar internáu en Suiza, y gracies a el lentu ameyoramientu qu'esperimentó, el 9 de xunetu pudo ser treslladáu a España, a la Clínica Universitaria de Navarra pa siguir cola so recuperación.^[7]

D'ellí, foi dau d'alta'l 14 d'ochobre y siguió rehabilitándose na so casa. El 20 d'avientu recibir en Colombia como ídolu los sos siguidores y la so familia. Na Clínica Universidá de la Sabana de Chía (Cundinamarca), trabayó na so recuperación.

Soler tornó a España'l 10 d'abril de 2012 pa siguir el so tratamientu médicu na Clínica de Navarra, a la que garrasti gracies a una póliza de seguru. El propósitu del viaxe yera establecer si podría volver competir, pero'l diagnósticu del so neurólogu y del cuerpu médicu foi contundente: Mauricio ta perbién dempués del grave accidente que sufrió, pero l'esfuerzu de volver al ciclismu d'altu nivel xeneraría-y una presión cerebral que sería fatal. Eso, ensin cuntar cola posibilidá d'otra cayida. El 20 de xunetu de 2012, anunció'l so retiru definitivu.

Anguaño sigue en tratamientu y tuvo una gran meyora yá que puede montar na so bicicleta y tamién trotiar (con muncho procuru y a un ritmu controláu).

Anguaño, Mauricio vive en Ramiriquí. Nel so honor, atópase un monumentu construyíu con ferramientes agrícoles nel parque central del conceyu, que lo conmemora polos sos llogros como corredor.