Lymnocryptes minimus
Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.
El mexaperros[2] (Lymnocryptes minimus) ye una pequeña y robusta ave limícola. Ye la más pequeña de les agachadices, y la única del xéneru Lymnocryptes, que tien importantes diferencies coles otres arcees o scolopaxes.[3]
Lymnocryptes minimus mexaperros  | ||
|---|---|---|
 | ||
| Estáu de caltenimientu | ||
 Esmolición menor (IUCN)[1] | ||
| Clasificación científica | ||
| Reinu: | Animalia | |
| Filu: | Chordata | |
| Clas: | Aves | |
| Orde: | Charadriiformes | |
| Familia: | Scolopacidae | |
| Xéneru: |
Lymnocryptes Boie, 1826 | |
| Especie: |
L. minimus (Brunnich, 1764) | |
| Distribución | ||
 | ||
| Consultes | ||
| [editar datos en Wikidata] | ||
Los sos terrenes de reproducción son los güelgues, banzaos, tundra y praderíes húmedes con vexetación curtia del norte d'Europa y el norte de Rusia.
L'arcea chica ye una ave migratoria, que pasa los iviernos en Gran Bretaña, les mariñes europees sobre l'Atlánticu y el Mediterraneu, África, y la India. Ta incluyida nel Alcuerdo sobre'l Caltenimientu de les aves acuátiques migratories Africanes-Euroasiátiques (AEWA).
Los adultos son de menor tamañu que l'arcea común y el so picu ye relativamente más curtiu. El cuerpu ta motudu de marrón nel envés y ye pálidu nel banduyu. Tienen una franxa negra nel güeyu. Les ales son apuntiaes y estreches, y cuando vuelen pueden trata unes franxes marielles nes ales.
El patrón de la cabeza de l'arcea chica ye distinta al de l'arcea común y otres especies del so xéneru, yá que nun presenta la franxa central en forma de corona; sicasí tien, dos franxes pálides llaterales, que s'atopen dixebraes de la supercilar per una zona de plumaxe más escuru.
Estes aves alimentar nel fango, picotiando y recoyendo alimentu qu'identifiquen cola so vista. La so dieta principalmente consiste d'inseutos y merucos de tierra, y tamién materia vexetal. Ye difícil reparales, yá que la so coloración brínda-yos un camuflaje bien efectivu nel so hábitat.
Mientres el cortexu'l machu realiza una exhibición aérea, y produz un soníu similar al d'un caballu al galopie. Fora de la dómina de cría permanez silenciosu. Añeren sobre'l suelu nun sitiu escondíu, la niarada consta de 3 a 4 güevos.
Referencies
editar- ↑ Bird, J., Butchart, S.. «Lymnocryptes minimus» (inglés). Llista Colorada de les especies amenaciaes. Consultáu'l 15 de marzu de 2011.
- ↑ URL de la referencia: http://www.sabencia.net/nomenclator.php.
- ↑ Thomas, Gavin H.; Wills, Matthew A.; and Székely, Tamás (2004): A supertree approach to shorebird phylogeny. BMC journals|BMC Evol. Biol. 4: 28. doi 10.1186/1471-2148-4-28 PDF fulltext Supplementary Material
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Lymnocryptes minimus.- Avibase (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
| Wikispecies tien un artículu sobre Lymnocryptes minimus. |
Datos: Q26711- Multimedia: Lymnocryptes minimus
Especies: Lymnocryptes minimus
