Mimus gundlachii

especie de páxaru
10-03-2021 19:22
Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Mimus gundlachii, tamiñen conozse comom Sinsonte prieto ye una especie d'ave paseriforme de la familia Mimidae. Habita en Cuba, Xamaica y Les Bahames.

Commons-emblem-notice.svg
 
Infobox animalia.pngMimus gundlachii
Mimus gundlachii -Ciego de Avila Province, Cuba-8 (2).jpg
Estáu de caltenimientu
Preocupación menor (LC)
Esmolición menor (IUCN)
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Passeriformes
Familia: Mimidae
Xéneru: Mimus
Especie: M. gundlachii
Cabanis, 1855
Consultes
[editar datos en Wikidata]

NomesEditar

Mimus en llatín significa “imitador”, pola habilidá de delles especies d'esti xéneru p'asonsañar el cantar d'otres aves, gundlachii por ser dedicáu al zoólogu xermanu-cubanu Juan Gundlach. ‘Sinsonte’, voz d'orixe mexicanu (cenzontle), ye'l nome común cubanu de les aves d'esti xéneru, cuantimás de M. polyglottos, y ‘prieto’ pol so color más escuru qu'esta postrera. [1]

DistribuciónEditar

Habita nos grandes cayos del Archipiélago Sabana-Camagüey del norte de Cuba, en Les Bahames y en Xamaica. Vive en carbes baxes, con pocos árboles, cercanos a la mariña, que presenten camperes y palmes.

DescripciónEditar

Miden unos 28 cm de llargu. L'envés ye gris parduzu y les partes inferiores más blancucies. Nel envés, los llaterales y enriba nel pechu tien les plumes con rayes pardu escures. El gargüelu tien nos sos cantos dos rayes negres como bigotes. La cola tien puntes blanques. Los pies y el picu son coritos. Aliméntase d'inseutos y frutes pequeñes.

NialEditar

Añeren d'abril a xunu n'arbustos altos. Ponen tres güevos de color blancu parduzu con llurdios.

CaltenimientuEditar

Ye una ave rara acutada a bien pequeñes árees que tán teniendo desenvolvimientu turísticu.

BibliografíaEditar

  • Garrido, O.H.; Kirkconnell, A. (2000). Birds of Cuba. Helm Field Guides, Londres. 253 pp.

ReferenciesEditar

Enllaces esternosEditar