Montserrat Moreno Marimón (7 de mayu de 1937Barcelona), ye doctora en psicoloxía, catedrática emérita del Departamentu de Psicoloxía Básica de la Universidá de Barcelona y pedagoga.[1] Foi pionera nos años 80 n'España na denuncia de la escuela como espaciu de construcción de la desigualdá de xéneru col so llibru "Cómo enseñar a ser neña: el sexismu na escuela" (Icaria 1986). Dende entós siguió investigando xunto a la tamién psicóloga Genoveva Sastre l'aprendizaxe de la resolución de conflictos y les rellaciones ente los aspeutos cognitivu y emocional dende una perspeutiva de xéneru publicando "Cómo construyimos universos. Amor, cooperación y conflictu" (Gedisa 2010) y "Amor y política. La imprescindible sensibilidá de la política" (Icaria 2015).

Montserrat Moreno
Vida
Nacimientu Barcelona7 de mayu de 1937 (87 años)
Nacionalidá España
Estudios
Estudios Universidá de Barcelona
Universidá de París
Nivel d'estudios doctoráu
Llingües falaes catalán
castellanu
Oficiu psicóloga, pedagoga, profesora universitariaescritora
Emplegadores Universidá de Barcelona
Cambiar los datos en Wikidata

Trayeutoria

editar

Llicencióse en pedagoxía na Universidá de Barcelona y en Psicoloxía na Universidá de París.

Al so regresu a España doctorar en Psicoloxía na Universidá de Barcelona onde s'incorporó como profesora.

Foi creadora, xunto con Genoveva Sastre, del Institutu Municipal d'Investigación en Psicoloxía Aplicada a la Educación (IMIPAE) del Conceyu de Barcelona, nel qu'ocupó'l cargu de Direutora d'Investigaciones.[2]

Fundadora y direutora del Seminariu Interdisciplinar d'Estudios de Xéneru de la Facultá de Psicoloxía de la Universidá de Barcelona. Ye miembru de la Comisión Permanente del IIEDG (Institutu Universitariu d'Estudios de la Muyer y Xéneru) onde forma parte de la Comisión d'Actividaes.[3]

Ye investigadora del grupu "Cognición, afectividá y xéneru" de la Universidá Autónoma de Barcelona.[4]

Investigó y empobináu proyeutos sobre desenvolvimientu cognitivu, construcción del pensamientu científicu, lóxicu y matemáticu, teoría de la conocencia, estudios comparaos de distintes cultures, desenvolvimientu emocional, violencia contra la muyer y resolución de conflictos.

Cómo s'enseña a ser neña

editar
 
Montserrat Moreno con Amparo Tomé y Marina Subirats en 2012

Montserrat Moreno foi pionera nos años 80 nel analís y denuncia de la discriminación de les neñes al traviés de la enseñanza plantegando qu'a pesar de que'l conteníu de la formación sía'l mesmu pa mozos y chiques, el androcentrismo de les enseñances que se tresmiten marquen pautes diferenciales de comportamientu en función del sexu perpetuando la desigualdá.[5] Por ello señala:

De la mesma manera que nun se concede permisu pa publicar un llibru de testu que contenga faltes d'ortografía, nin que sofite idees anticonstitucionales o constituya una ofiensa pa grupos o persones nun tienen de tolerar se testos que faigan de menos implícita o explícitamente a la muyer, nin llibros d'historia que la ignoren, una y bones esti fechu produz a les neñes un sentimientu coleutivu d'inferioridá que les asitia en considerable desventaxa frente al varón, y les aboca escontra la idea de que les aiciones de les muyeres tienen tan pocu valor, que nun pueden influyir na marcha de la Hestoria.
Cómo s'enseña a ser neña: el sexismu na escuela (1986) p.68 Montserrat Moreno Marimón

Tamién denuncia los efeutos del llinguaxe nos primeros años d'escuela cuando les neñes tienen d'aprender a espresase y reconocese nel masculín "que vimos siempres asina y ello fai que nos paeza lo "natural" y de equí pasamos a consideralo como universal y eternu".[5]

La balanza de la equidad llingüística se desequilibra escandalosamente nel momentu que, por razones d'economía, hai qu'utilizar una fórmula común parar referise a individuos de dambos sexos. La neña pequeña ve entós esmorecese nel espeyu del llinguaxe, la imaxe recién adquirida de la so identidá sexolingüística que tien d'amarutar so unos nomes colos que nun se siente concernida. Y ye na escuela en que, por razones del númberu, la individualidá se desdibuja dientro del coleutivu d'alumnos, onde se-y va reforzar hasta l'enfastiu la idea de que l'idioma nun-y pertenez.
Cómo s'enseña a ser neña: el sexismu na escuela (1986) p.30 Montserrat Moreno Marimón

Amor y conflictos, cooperación frente a competición

editar
 
Montserrat Moreno y Genoveva Sastre nel Espaciu Viquidones - Wikimujeres de la UPF

Montserrat Moreno y Genoveva Sastre desenvuelven nos sos trabayos la tesis de que los estudios de bioloxía, y particularmente los de Lynn Margulis, amosaron que nel procesu evolutivu, empezáu poles primitives bacteries procariotas, hai más cooperación que competencia. Que, ello ye que'l gran motor de la evolución nun ye la competición, sinón la cooperación.[6]

Consideren que l'amor ye una propiedá de la vida que toma formes diverses en función de les distintes escales nes que se manifiesta: biolóxica, histórica, cultural, grupal ya individual. Algamar l'orixe ocultu del amor rique, de primeres, trescender el sentíu xeneral d'esta pallabra y siguir el camín de torna a los oríxenes, onde xaz el secretu orixe de la cotidianidá amorosa. Los sentimientos gregarios, el sofitu mutuu y la cooperación, son el regalu más pervalible que nos tresmitieron, al traviés de millones d'años de vida, les especies que nos precedieron.

Construyimos mentalmente cada rellación amorosa siguiendo les mesmes pautes qu'emponen la nuesa construcción de lo que llamamos “realidá” y sofitamos la nuesa conducta nestes construcciones mentales. L'amor, como sentimientu aislláu, nun esiste. Como parte integrante de la nuesa vida, forma parte d'un treme sentimental que-y confier significaos diversos. Nos conflictos amorosos vamos camudando'l significáu que damos a les nueses emociones en función de los cambeos que tienen llugar na rellación.[7]

Publicaciones

editar

Llibros

Collaboraciones n'obres coleutives (selección)

  • La educación inesistente. Monserrat Moreno Marimón. Seminariu "Balance y Perspectives de los Estudios de les Muyeres y del Xéneru", 2003, páxs. 96-100
  • Androeentrism and Violence Monserrat Moreno Marimón, Genoveva Sastre Vilarrasa. New Women of Spain: Social-Political and Philosophical Studies of Feminist Thought / Elisabeth M. de Sotelo (ed. llit.), 2005, 3825861996, páxs. 183-199
  • Namoramientu y violencia contra les muyeres. Monserrat Moreno Marimón, Alba González, Marc Ros. En Los feminismos como ferramientes de cambéu social / coord. por Esperanza Bosch Fiol, Victoria Aurora Ferrer Pérez, Capilla Navarro Guzmán, Vol. 2, 2007 (De la violencia contra les muyeres a la construcción del pensamientu feminista), 978-84-8384-000-9, páxs. 21-34
  • Cómo aprender a amar na escuela. (2012) Maria Dolors Renau i Manén (ed.), Marina Subirats i Martori, Sara Berbel Sánchez, Juanjo Compairé García, Óscar Strada Bello, Monserrat Moreno Marimón, Genoveva Sastre Vilarasa, Rosa Ros i Rahola, Jorge Barudy Labrín, Lluz Martínez Ten y Amparo Tomé González. Ed. El Tabayón ISBN 978-84-8319-732-5

Referencies

editar
  1. «vida.html "La cooperación ye lo que fizo posible la vida"». Consultáu'l 18 de mayu de 2016.
  2. «Docentes | Màster en Psicologia de la Cognició i de la Comunicació». Consultáu'l 18 de mayu de 2016.
  3. «IIEDG». Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-05. Consultáu'l 17 de mayu de 2016.
  4. «Cómo aprender a amar na escuela - Los llibros del Tabayón». Consultáu'l 18 de mayu de 2016.
  5. 5,0 5,1 Moreno Marimón, Montserrat. «Cómo s'enseña a ser neña: el sexismu na escuela - Educando n'igualdá». Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-25. Consultáu'l 18 de mayu de 2016.
  6. Pérez Oliva, Milagros (18 de mayu de 2016). «Opinión | L'amor na política» (castellanu). Consultáu'l 18 de mayu de 2016.
  7. «Cómo construyimos universos. Amor, cooperación y conflictu - Educando n'igualdá». Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-25. Consultáu'l 18 de mayu de 2016.

Enllaces esternos

editar