Nicolas Bourbon
Nicolas Bourbon el Viejo (Vendeuvre-sur-Barse, ¿1503? - ¿1550?), asina llamáu pa estremalo del so sobrín, l'académicu Nicolas Bourbon el Mozu, (1574 – 1644); el Viejo foi un importante humanista y poeta neollatín francés escapáu de la Inquisición y amigu d'Holbein y Rabelais, según preceptor de Xuana d'Albret.
Nicolas Bourbon | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu | Vendeuvre-sur-Barse, circa 1503[1] |
| Nacionalidá |
 Francia |
| Muerte | 1550[1] (46/47 años) |
| Estudios | |
| Llingües falaes | llatín |
| Oficiu | poeta |
| Movimientu |
Escuela de poesía de Lyon (es)  |
 | |
Biografía
editarEmpezó bien nueva a versificar en llatín. Unu de los sos primeros poemes, De Ferraria, referir a los sos oríxenes na so villa natal de Vendeuvre, conocida dende'l sieglu XV pola so industria de forxa de cañones. Yera fíu d'un diestru maestru de forxa y eso dio-y llugar a publicar un poema sobre la forxa, en llatín ferraria. Describe nesti poema tol procesu de manufactura del metal, la ocupación de los obreros que cortaben la madera, tizaben el carbón, estrayíen el fierro etcétera.
Foi preceptor de munches y bien importantes families, ente elles la del cardenal François de Tournon, y enseñó humanidaes en Amiens, Langres y Troyes. Fixo apaecer les sos primeres poesíes nuna coleición impresa en 1529, Vandoperani, campani, epigrammata. Nella entemécense epigrames, cantares, diálogos y epístoles. En 1533 siguió los sos Nugae o "Bagatelas" qu'atraxeron sobre él les roxures de les autoridaes relixoses, porque contenía una pieza, "In laudem Dei optimi maximi", na que Bourbon, ensin llegar a xuntase a les idees de Lutero, amosábase favorable a la Reforma. Amás, atacábense ende les opiniones del teólogu y antihumanista Noël Béda o Bédier, síndicu de la Sorbona y gran persiguidor d'herexes. Por eso foi mandáu a prisión. A pesar de les llamaes que fizo a los sos numberosos ya influyentes proteutores ya inclusive d'una orde del rei de ponelo "fora de prisión", la so lliberación fíxose esperar. Dirixó entós una súplica al cardenal Juan de Lorena y a la fin foi lliberáu por Francisco I a empiezos de 1535. Escamecíu, pasó a Inglaterra. Ellí beneficióse de la proteición d'Ana Bolena, antigua dama d'honor de Claude de France y segunda muyer d'Enrique VIII. Ella mesma era partidaria d'una reforma evanxélica moderada y ayudar a atopar un emplegu de tutor. Atopó na so redolada al pintor Hans Holbein el Mozu, quen efectuaba entós la so segunda estancia na corte d'Inglaterra y dibuxó la so semeya. Nicolas Bourbon, que-y tenía una gran almiración, llamar «Apelle de notre temps».
De vuelta a Francia en 1536, Nicolas Bourbon instalar en Lyon, onde frecuentó'l grupu de poetes y humanistes aconceyaos en redol a Étienne Dolet y conocíu como Escuela lionesa, ente los cualos figuraben ente otros Jean Visagier, Eustorg de Beaulieu, Gilbert Ducher y Symphorien Champier y la poeta Louise Labé. Nicolas Bourbon conoció ellí a François Rabelais, víctima tamién de la incomprensión ya intolerancia de les autoridaes relixoses dende l'apaición de la so Pantagruel en 1532. A él, considerándolo un otru yo, dirixó-y prestoses pallabres d'aliendu.
En 1538, Nicolas Bourbon fixo apaecer la segunda edición de les sos Nugae aumentada con numberoses pieces, pero alloñaes de les sos comprometedores epístoles. Depués, hacia 1540, entró na casa Marguerite de Navarre como preceptor de la so fía, Xuana d'Albret. Ensin dulda volvió atopar ellí a otros poetes que gravitaban en redol a la reina, como Clément Marot, quien, ente los testos liminares del so Adolescence clémentine, asitiara un epigrama robláu por "Borbonius, poète lyonnais".
Referencies
editar- ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: autoridaes BNF. Data de consulta: 12 xineru 2017. Llingua de la obra o nome: francés. Autor: Biblioteca Nacional de Francia.
(Traducción del artículu de la Wikipedia francesa)
- Artículu «Vand Œuvre» de la Encyclopédie ou Dictionnaire raisonné des sciences, des arts et des métiers, 1751-72.
- Rexistros del Parllamentu del 14 de mayu de 1634, citaos por Albert Collignon, "Le Mécénat du cardinal Jean de Lorraine (1498-1550)", en Annales de l'Est, publicaos pola Facultá de Lletres de la Universidá de Nancy, añu XXIV, Fasc. 2, Berger-Levrault, Paris y Nancy, 1910, p. 115-116.
- Lucien Febvre, Le Problème de l'incroyance au XVIe siècle, Paris, Albin Michel, 1942, p. 19.
- Eugène et Emile Haag, La France protestante ou vie des protestants français qui se sont fait un nom dans l'histoire, t. V, Paris: Cherbuliez, 1886.
- G. Carré, De Vita et scriptis Nicolai Borbonii Vandoperani, thesim ad doctoris gradum rite capessendum amplissimae Facultati litterarum Parisiensi proponebat, Paris: Hachette, 1888.
- V. L. Saunier, Les Bagatelles de Nicolas Bourbon, Paris: Jacques Haumont, 1944.
- Sylvie Laigneau, Les Nugae de Nicolas Bourbon, édition, traduction et commentaires, Université de Paris IV. Soutenance le 8 décembre 2006.
Datos: Q3340138
Multimedia: Nicolas Bourbon l'ancien
