Wikipedia

Octave Mirbeau

Octave Mirbeau (16  de febreru de 1848, Trévières - 16  de febreru de 1917, París) ye un periodista, novelista, ensayista, polemista anarquista, humorista y dramaturgu francés, perteneciente al movimientu del impresionismu, precursor del espresionismu y del existencialismu.

Octave MirbeauPicto infobox auteur.png
Octave Mirbeau portrait.jpg
Vida
Nacimientu

Trévières, 16  de febreru de 1848

[8]
Nacionalidá Bandera de Francia Francia
Llingua materna francés
Muerte

París[1], 16  de febreru de 1917

[6] (69 años)
Sepultura Cementerio de Passy (es) Traducir
Familia
Casáu con Alice Regnault
Familia
Estudios
Llingües francés
Oficiu
Oficiu dramaturgu, periodista, dramaturgu, novelista, ensayista, críticu d'arte, críticu lliterariu, anarquista, escritor
Emplegadores L'Humanité (es) Traducir
Trabayos destacaos Le Journal d'une femme de chambre
Miembru de Liga de los derechos del hombre (es) Traducir
Movimientu Impresionismu
Xéneru artísticu novela
Creencies
Relixón ateísmu
IMDb nm0592282
mirbeau.asso.fr
Cambiar los datos en Wikidata

BiografíaEditar

Mirbeau nació en Trévières (Normandía), d'una familia burguesa. En 1859, a la edá de 11 años, va internu a un un establecimientu relixosu en Vannes (Bretaña), el colegio Saint-François-Xavier. En 1869, ye enviáu a París por so padre, pa que continúe colos sos estudios na facultá de Derechu. En 1870, sufre un traumatismu : participa na guerra.

Entama trabayar como periodista en 1873 : L’Ordre de Paris (1873-1877), Le Gaulois, Le Figaro, Gil Blas, Le Journal (1892-1902), L'Aurore (1898), L'Humanité (1904)…

Mirbeau entama so carrera de novelista en 1886 cola publicación de Le Calvaire y conoz un gran éxitu. Nel añu 1887 cásase con Alice Regnault[9].

La so obra ye mui variada : noveles, cuentos[10], artículos de prensa[11], obres de teatru, y una abundante correspondencia[12]. Los sos llibros fueron traducíos a bien de llingües.

Le obres más conoscide yeren Le Jardin des supplices (1899), Le Journal d'une femme de chambre (1900) – novelas llevaes al cine[13]. – y Les affaires sont les affaires (1903).

Mirbeau militó activamente nel movimientu anarquista, antimilitarista y llibrepensador, y tuvo un papel na revisión del procesu de Alfred Dreyfus[14].

Mirbeau foi un amigo fiel y el cantor habitual de Claude Monet, Camille Pissarro y Auguste Rodin. Foi tamién miembru de la Académie Goncourt.

Mirbeau muerre'l 16 de febreru de 1917 en Paris. Foi enterráu nel cementeriu de Passy.

NotesEditar

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 9 abril 2014. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña. Error de cita: La etiqueta <ref> ye inválida; el nome «Q36578» ta definíu delles vegaes con distintu conteníu Error de cita: La etiqueta <ref> ye inválida; el nome «Q36578» ta definíu delles vegaes con distintu conteníu
  2. ↑ 2,0 2,1 Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Octave Mirbeau». RKDartists.
  4. ↑ 4,0 4,1 Afirmao en: SNAC. Identificador SNAC Ark: w6xw4p8j. Apaez como: Octave Mirbeau. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
  5. ↑ 5,0 5,1 Afirmao en: Find a Grave. Identificador Find a Grave: 6158. Apaez como: Octave Henri Marie Mirbeau. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
  6. ↑ 6,0 6,1 Afirmao en: Internet Speculative Fiction Database. Identificador ISFDB de autor: 5189. Apaez como: Octave Mirbeau. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
  7. ↑ Afirmao en: Médias 19. Médias 19 ID: 22350. Apaez como: Octave Mirbeau. Autor: Guillaume Pinson. Llingua de la obra o nome: francés. ISSN: 1927-0178.
  8. ↑ Afirmao en: Vegetti Catalog of Fantastic Literature. Identificador NILF: 15890. Apaez como: Octave Mirbeau. Llingua de la obra o nome: Italianu.
  9. ↑ Pierre Michel, Alice Regnault, épouse Mirbeau, À l'écart, 1994.
  10. ↑ Octave Mirbeau, Contes cruels, Seguier, 1990).
  11. ↑ Octave Mirbeau, Combats esthétiques, Seguier, 1993, y Combats littéraires, L'Age d'Homme, 2006.
  12. ↑ Octave Mirbeau, Correspondance générale, L'Age d'Homme, tres tomos.
  13. ↑ Jean Renoir, The Diary of a Chambermaid (1946) ; Luis Buñuel, Le Journal d'une femme de chambre (1964) ; Christian Gion, Le Jardin des supplices (1977) ; Benoît Jacquot, Le Journal d'une femme de chambre (2014).
  14. ↑ Octave Mirbeau, L'Affaire Dreyfus, Séguier, 1991.
 
Fernand Siméon, Sébastien Roch, 1926

ObresEditar

NovelesEditar

CuentosEditar

  • Contes cruels (1990).
  • Mémoire pour un avocat (2003).

TeatruEditar

  • Les Mauvais bergers (1897).
  • Les affaires sont les affaires (1903).
  • Farces et moralités (1904).
  • Le Foyer (1908).
  • Les Dialogues tristes (2007).

Obres no narrativesEditar

  • Lettres de l'Inde (1991).
  • L'Affaire Dreyfus (1991).
  • Combats esthétiques (1993).
  • Combats littéraires (2006).
  • Correspondance générale (2003-2006-2009).
 

BibliografiaEditar

  •   Pierre Michel - Jean-François Nivet, Octave Mirbeau, l'imprécateur au cœur fidèle, Séguier, 1990 (en francés).
  •   Cahiers Octave Mirbeau, n° 1-21, 1994-2014 (en francés).

Enllaces esternosEditar

Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Octave_Mirbeau&oldid=2469416»