Oksana Shachko (ucraín: Оксана Шачко) (31 de xineru de 1987Khmelnytskyi – 23 de xunetu de 2018Montrouge) ye una artista y antigua miembru del grupu Femen. Como refuxada política, mora en París dende 2013.

Oksana Shachko
Vida
Nacimientu Khmelnytskyi[1]31 de xineru de 1987[1]
Nacionalidá Bandera de Ucraína Ucraína
Bandera de la Xunión Soviética Xunión Soviética
Residencia París
Muerte Montrouge[2]23 de xunetu de 2018[3] (31 años)
Causa de la muerte aforcamientu
Estudios
Estudios Universidá de Kiev
Oficiu activista polos derechos de les muyerespintora
Miembru de Femen (es) Traducir
Xéneru artísticu pintura bizantina (es) Traducir
Creencies
Relixón ateísmu
IMDb nm5906634
Cambiar los datos en Wikidata

Datos biográficos

editar

Comprometida contra la segregación de les estudiantes, la esplotación y el turismu sexual n'Ucraína, n'abril de 2008, fundó'l grupu Femen xunto con Anna Hutsol y Aleksandra Shevchenko,[4][5] siendo, el 24 d'agostu de 2009, la primer componente de la organización que se desfacer del sostén (hasta entós, utilizaben biquinis o se tapaben los tetos con cinta de pegar)[6] mientres una manifestación na ciudá de Kiev con ocasión del Día de la Independencia d'Ucraína:

Fui yo quien primero protestó en toples coles tetes pintaes. Foi solo un esperimentu, pero dempués entendimos lo poderoso que yera.[7]

Al añu siguiente, n'ochobre de 2010, baxóse los pantalones[8] frente a un bañu público pa protestar polos defectos y escasez d'esti serviciu, lo que volverá repitir con otros trés activistes, en febreru de 2011, frente a la estación de tren de
Kiev-Passazhyrskiy.[9]

A empiezos de los años 2010, collaboró cola escritora francesa Galia Ackerman na redaición del llibru Femen, publicáu por Calmann-Lévy en 2013.

A los quince años, dexé a los mios padres pa dedicame a pintar icono. Güei sigo pintándolos, pero pa vivir. Toi arguyosa de lo que faigo pol bien de la mio alma y la mio conciencia, pal mio desenvolvimientu personal y, poques gracies, del mio trabayu como activista de Femen.

A principios de 2016, abandonó'l grupu pa dedicase por entero a la pintura.[10][11][12]

Esposiciones

editar
El mio pasáu en Femen repercutió por completu na mio pintura y les mios idees. Creo firmemente que podemos influyir na sociedá. Esto ye la continuación del mio activismu, pero d'una forma nueva. Sigo acusando a la relixón de que da a les muyeres una mala imaxe d'obediencia.[15]

Filmografía

editar

Referencies

editar
  1. 1,0 1,1 «Expediente de personas fallecidas». Consultáu'l 25 xunu 2022.
  2. «Oksana Shachko, a Founder of Feminist Protest Movement, Dies at 31».
  3. «La cofondatrice des Femen, Oksana Chatchko, s’est suicidée à Paris». Consultáu'l 24 xunetu 2018.
  4. «The man who made Femen: New film outs Victor Svyatski as the» (3 de setiembre de 2013). Consultáu'l 27 de setiembre de 2016.
  5. Internet, Unidá Editorial. «L'home de Femen». Consultáu'l 27 de setiembre de 2016.
  6. «L'espectáculu Femen llega a España - Periódicu Diagonal». Consultáu'l 27 de setiembre de 2016.
  7. «International Women's Day: Interview: Speaking of Femen-ism» (6 de marzu de 2015). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-04-24. Consultáu'l 27 de setiembre de 2016.
  8. «Sangre De Rebelde - Timeline - Facebook». Consultáu'l 27 de setiembre de 2016.
  9. «Kiev Disconnected». Consultáu'l 27 de setiembre de 2016.
  10. Color, ABC. «en-sofia-pa-denunciar-violencia-machista-358128.html Feministes esnudar en Sofía pa denunciar violencia machista - Intereses - ABC Color». Consultáu'l 27 de setiembre de 2016.
  11. «Nel futuru Femen va ser un movimientu enorme». Consultáu'l 27 de setiembre de 2016.
  12. «Oksana Shachko: Left Activism to Paint the Icons – FEMEN». Consultáu'l 27 de setiembre de 2016.
  13. Wysocki, Jérémy André, Jérôme (13 de xineru de 2016). «Elle quitte les Femen pour peindre des icônes religieuses». Consultáu'l 27 de setiembre de 2016.
  14. «OKSANA SHACHKO // ICONOCLASTE». Archiváu dende l'orixinal, el 2017-08-27.
  15. «VIDEO. Oksana Shachko: l'ex-Femen iconoclaste expose sa Vierge Marie en burqa». Consultáu'l 27 de setiembre de 2016.
  16. «armes/ Nos seins, nos armes – Caroline Fourest / Nadia El Fani - Festival Clair De Luttes». Consultáu'l 27 de setiembre de 2016.
  17. Cinéma Copain Ltd liab Co (1 d'abril de 2014). «Je suis FEMEN - Trailer Official EN-FR». Consultáu'l 27 de setiembre de 2016.

Bibliografía

editar
  • Ackerman, Galia; Shachko, Oksana (2013). Femen. Ρaris: Calmann-Lévy.
  • Goujon, Olivier (2017). Femen – Histoire d'une trahison. Paris: Max Milo Éditions. ISBN 978-2315008182.