L'Op art, tamién conocíu como optical art y como arte óptico, ye un estilu[1] d'arte visual que fai usu d'ilusiones óptiques.

Obra de Victor Vasarely espuesta n'Hungría.

Nes obres de op art l'observador participa viviegamente moviéndose o moviéndose pa poder captar l'efectu ópticu dafechu, polo tanto puede dicise que nun esiste nengún aspeutu emocional nes obres. El op-art ye un movimientu pictóricu ente que l'arte cinético ye más bien escultóricu. Los elementos dominantes del arte óptico son: llinies paraleles rectes o tropezoses, los contrastes cromáticos marcaos, yá sían, poli o bi-cromáticos, los cambeos de forma o tamañu, la combinación o repetición de formes o figures; tamién utiliza figures xeométriques simples como rectángulos, cuadraos, triángulos o círculos. Tres la Segunda Guerra Mundial apaez una nueva xeneración d'artistes astractos. Non yá esmolécense por comunicar coles sos obres un sentimientu, sinón qu'esixen del espectador una actitú activa. Nes sos obres el güeyu tien de tar mirando una obra que se mueve, buscando'l principiu y el fin. Nesta dómina'l centru del arte ye, definitivamente, Nueva York.

Nel op-art atópense Victor Vasarely: Triond, Supernova, Yaacov Agam, colos sos cuadros en relieve, Doble metamorfosis III, Bridget Riley: Current, Jeffrey Steele: La volta, Richard Anuszkiewicz: Iridiscencia, Michael Kidner: Azul, verde, violeta y marrón. Otros artistes d'esti movimientu son Jesús-Rafael Sotu, Carlos Cruz Diez, Youri Messen-Jaschin, Julio Le Parc, Zanis Waldheims, Matilde Pérez, Richard Anuszkiewicz, Kenneth Noland, Frank Stella, Josef Albers, Lawrence Poons, Richard Anuszkiewicz, Piero Dorazio, Omar Rayo, Eusebio Sempere, y artistes de la nueva xeneración como, Karina Peisajovich, Fabián Burgos, Christian Wloch y Abel Airosu ente otros.

Ver tamién editar

Referencies editar

  1. Artspeak, Robert Atkins, ISBN 978-1-55859-127-1

Enllaces esternos editar