Ordoñu II de Llión

Ordoñu II de Llión
Vida
Nacimientu	871
Nacionalidá	Reinu de Llión
Muerte	Llión, xunu de 924 (52/53 años)
Sepultura	Catedral de León (es)
Familia
Padre	Alfonso III d'Asturies
Madre	Jimena de Asturias
Casáu con	Elvira Menéndez (es) ; Sancha de Pamplona (es)
Fíos/es	ver Sancho Ordóñez (es) ; Ramiro II de León (es) ; Alfonso IV de León (es) ;
Hermanos/es	ver Fruela II d'Asturies; García I de Llión;
Pueblu	dinastía astur-leonesa (es)
Oficiu
Oficiu	soberanu
Creencies
Relixón	catolicismu

Ordoñu II (¿?-Llión,924), rei de Llión dende'l 914 al 924.

Fíu d'Alfonsu III d'Asturies, educóuse na corte de los Banu Qasi de Zaragoza, a la muerte so pai dixebróuse'l reinu en tres, seyendo Galicia'l territoriu concedíu n'herencia a Ordoñu. Si qu'asina la muerte de so hermanu Garcia I de Llión fixo que s'entitulara d'esti reinu y axuntóu las tres particiones so la corona llionesa.

Continóu la política espansionista de so pai, chegando a tomar y saquear las ciudaes d'Évora y Mérida, obligando a pagalu un tributu por nun siguire cona guerra.

Asinamesmo, el reináu d'Ordoñu significa un intentu d'imposición sobru las fuertes tendencias independentistas del condáu de Castiella, allugáu nesa dómina ente Navarra y Llión, como midida más conocida fou la de convocar a los gobernadores castellanos a Teyares y matalos por nun dir a la batalla de San Esteban de Gormaz al llau del rei.

El so reináu vese tapecíu polas invasiones d'Almanzor qu'asolóu los reinos del norte, principalmente Llión. Por embargu, Ordoñu II representa l'escomienzu del esplendor llionés y del so reinu sobru tou na espansión pal sur que faría la corona legionense.

Predecesor:
García I

Llista de monarques de Llión
914 - 924

Socesor:
Fruela II