Ordoñu II de Llión
Ordoñu II (¿?-Llión,924), rei de Llión dende'l 914 al 924.
Ordoñu II de Llión | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu | 873 [[(Gregorianu)]] |
| Nacionalidá | Reinu de Llión |
| Fallecimientu | (50/51 años) |
| Sepultura |
Catedral de León  |
| Familia | |
| Padre | Alfonso III d'Asturies |
| Madre | Jimena de Asturias |
| Casáu/ada con |
Elvira Menéndez Sancha de Pamplona |
| Fíos/es | |
| Hermanos/es | |
| Pueblu |
dinastía astur-leonesa |
| Oficiu | |
| Oficiu | soberanu |
| Creencies | |
| Relixón | catolicismu |
| |
Fíu d'Alfonsu III d'Asturies, educóuse na corte de los Banu Qasi de Zaragoza, a la muerte so pai dixebróuse'l reinu en tres, seyendo Galicia'l territoriu concedíu n'herencia a Ordoñu. Si qu'asina la muerte de so hermanu Garcia I de Llión fixo que s'entitulara d'esti reinu y axuntóu las tres particiones so la corona llionesa.
Continóu la política espansionista de so pai, chegando a tomar y saquear las ciudaes d'Évora y Mérida, obligando a pagalu un tributu por nun siguire cona guerra.
Asinamesmo, el reináu d'Ordoñu significa un intentu d'imposición sobru las fuertes tendencias independentistas del condáu de Castiella, allugáu nesa dómina ente Navarra y Llión, como midida más conocida fou la de convocar a los gobernadores castellanos a Teyares y matalos por nun dir a la batalla de San Esteban de Gormaz al llau del rei.
El so reináu vese tapecíu polas invasiones d'Almanzor qu'asolóu los reinos del norte, principalmente Llión. Por embargu, Ordoñu II representa l'escomienzu del esplendor llionés y del so reinu sobru tou na espansión pal sur que faría la corona legionense.
| Predecesor: García I |
Llista de monarques de Llión 914 - 924 |
Socesor: Fruela II |
Datos: Q333676
Multimedia: Ordoño II of León
