Parllamentu de Francia

El parllamentu francés (Parlement français) o Parllamentu de Francia ye'l cuerpu que representa'l poder llexislativu (parllamentu) del Estáu Francés.

Parllamentu Francés
Parlement français
(XV Llexislatura)

Palaciu de Versalles, llugar de xunta del Congresu de Francia, qu'axunta a los dos cámares llexislatives pa decidir sobre la Constitución, o pa escuchar al Presidente de la República.
Datos Xenerales
Creación 1789
Tipu Bicameral
Cámara alta Senáu
Cámara baxa Asamblea Nacional
Lideralgu
Presidente de la
Cámara alta
Gérard Larcher, LR
Presidente de la
Cámara baxa
François de Rugy, REM
Presidente de la República Francesa Emmanuel Macron, REM
Estructura
Miembros 925
(348 Senadores)
(577 Diputaos)
Sénat français après élections 2017.svg
Senáu
Grupos representaos
  •   15   CRCE
  •   78   SOC
  •   21   RDSE
  •   21   REM
  •   11   LIRT
  •   49   UC
  •   146   LR
  •   5   RASNAG
  •   2   Vacante
Salariu 13340 €/mes (brutos)[1]
Diagramme assemblée nationale 2017.svg
Asamblea Nacional
Grupos representaos
  •   16   GDR
  •   17   FI
  •   31   NG
  •   313   REM
  •   47   MoDem
  •   35   LC
  •   100   LR
  •   18   NIN
Salariu 13512 €/mes (brutos)[2]
Sedes
Palais Luxembourg Sunset.JPG
Palaciu de Luxemburgu, sede del Senáu de Francia.
{{{salon_sesiones}}}
Palaciu Borbón, see de l'Asamblea Nacional de Francia.
Sitiu web
www.parlement.fr
[editar datos en Wikidata]

En Francia, el parllamentu exerz gran parte del poder llexislativu y puede en parte controlar l'actividá gubernamental, según la Constitución del 4 d'ochobre de 1958. L'actual sistema parllamentariu en Francia ye bicameral y el parllamentu ta compuestu pol Senáu francés (Sénat), "Cámara alta" (chambre haute), que tien 348 cargos electos, y pola Asamblea Nacional de Francia (Assemblée nationale française), la "Cámara baxa" (chambre basse), que tien 577 diputaos. Los dos cámares tienen les sos sedes en distintos palacios: el Palaciu del Luxemburgu (palais du Luxembourg) pal Senáu y el Palaciu Bourbon (palais Bourbon) pa l'Asamblea Nacional.

Antes de 1962, el Parllamentu yera l'únicu representante de la soberanía popular. Dende esa fecha, tamién lo ye'l Xefe del Estáu, designáu mientres les eleiciones presidenciales en sufraxu universal.

Toupoderosu mientres la IIIª República y la IVª República, vio'l so poder racionalizase mientres la Vª República. Les evoluciones actuales de les instituciones tienden a volver da-y nueves prerrogativas.

Historia

editar

El Parllamentu francés como sede del poder llexislativu, nun tien de ser confundíu colos Parllamentos del Antiguu Réxime que yeren cortes de xusticia provinciales con dellos atributos políticos.

El Parllamentu, nel sentíu modernu del términu, apaeció en Francia cola Revolución cuando los diputaos del Tercer Estáu nos Estaos Xenerales de 1789 constituyir n'Asamblea Nacional el 17 de xunu de 1789. La so forma (unicameral, bicameral o pluricameral), los sos nomes y les sos funciones, definíes poles distintes constituciones, tuvieron formes bien distintes según los rexímenes:

Fecha Constitución Cámara alta Cámara baxa Otres cámares Xunta de les cámares Cámara única
1791 Constitución de 1791 Asamblea Llexislativa
1793 Constitución del añu I Convención Nacional
1795-1799 Constitución del añu III Conseyu de Vieyos Conseyu de los Quinientos
1799-1802 Constitución del añu VIII Senáu conservador Cuerpu llexislativu Tribunat
1802-1804 Constitución del añu X Senáu conservador Cuerpu llexislativu Tribunat
1804-1814 Constitución del añu XII Senáu conservador Cuerpu llexislativu
1814-1815 Carta de 1814 Cámara de los pares Cámara de Diputaos
1815 Carta de 1815 Cámara de los pares Cámara de los representantes
1830-1848 Carta de 1830 Cámara de los pares Cámara de Diputaos
1848-1852 Constitución francesa de 1848 Asamblea nacional llexislativa
1852-1870 Constitución de 1852 Senáu Cuerpu llexislativu Conseyu d'Estáu
1871-1875 Asamblea nacional
1875-1940 Lleis constitucionales de 1875 Senáu Cámara de los diputaos Asamblea nacional
1940-1944 Lleis constitucionales de 1940
1944-1946 Gobiernu provisional Asamblea constituyente
1946-1958 Constitución de 1946 Conseyu de la República Asamblea nacional Parllamentu
dende 1958 Constitución de 1958 Senado Asamblea nacional Congresu

Referencies

editar

Bibliografía

editar
  • Les Assemblées parlementaires françaises (númberu 5216) de Pascal JAN, Ed. La Documentation française (ISSN : 1763-6191)
  • Droit public, Philippe Georges y Guy Siat, Ed. Sirey, 2004
  • Institutions et vie politique, dirixíu por Jean-Luc Parodi, Ed. La Documentation française, 2003

Enllaces esternos

editar

Páxina web oficial del Parllamentu francés Archiváu 2021-04-01 en Wayback Machine