Parroquial suevu

El parroquial suevu, tamién conocíu como división de Teodomiro (en llatín Parrochiale suevum, Parochiale suevorum o Divisio Theodomiri), ye un documentu redactáu na segunda metá del sieglu VI nel que se recueye la organización alministrativa eclesiástica del reinu suevu.

El testu empieza con un preámbulu nel que se reproduz una carta empobinada pol rei Teodomiro a los obispos aconceyaos nel concilio de Lugo del añu 569, na qu'espón la necesidá de reorganizar la ilesia sueva, creando nueves diócesis y alzando la de Lugo a metropolitana; de siguío contién una rellación de les 13 diócesis esistentes en Gallaecia naquella dómina (Braga, Porto, Lamego, Coímbra, Viseu, Dumio, Egitania, Lugo, Ourense, Astorga, Iria, Tui y Britonia) y de les parroquies y pagi pertenecientes a elles, hasta un total de 120 nucleos de población.

Foi tresmitíu hasta los nuesos tiempos de dos maneres: aislladamente ya incorporáu al Corpus Pelagianum redactáu nel s. XII pol obispu d'Uviéu Pelayo. Xeneralmente acéptase que'l documentu ye auténticu, anque dellos autores modernos apuntaron que'l preámbulu podría ser añadíu nel s. VII, o que Pelayo alterió'l so conteníu pa favorecer la independencia de la so sede na reorganización episcopal habida nel so tiempu; otros asitiaron el concilio de Lugo en Braga, o punxeron en dulda que tuviera llugar realmente. Comoquier, el parroquial constitúi una de les referencies historiográfiques más importantes pa la llocalización d'asentamientos suevos na dómina post romana, ensin equivalente en nenguna otra provincia eclesiástica.

Fuentes editar

José Carlos Fernández Corte: Lugo nos tiempos escuros.
Luis Agustín García Moreno: La ilesia y el cristianismu na Galecia de dómina sueva.
Enrique Flórez: España sagrada, vol. IV, páxs. 130-176.

Referencies editar

Enllaces esternos editar

Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Parroquial suevu.