Petroica macrocephala

especie de páxaru

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Petroica macrocephala
Estáu de caltenimientu
Preocupación menor (LC)
Esmolición menor (IUCN)[1]
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Passeriformes
Familia: Petroicidae
Xéneru: Petroica
Especie: P. macrocephala
(Gmelin, 1789)
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Petroica macrocephala ye una especie d'ave paseriforme de la familia Petroicidae, endémica de Nueva Zelanda. Ye una especie forestal, con predilección polos montes maduros, sobremanera de fayes.

Taxonomía

editar

Tien descrites cinco subespecies:[2][3]

Descripción

editar

Ye un páxaru pequeñu, d'unos 13 cm de llargu y 11 g de pesu. Les subespecies difieren llixeramente en tamañu y color; y presenta un dimorfismu sexual non bien acusáu. Presenta un característica mancha blanca na frente. Los machos son blancos y negros, anque la subespecie P. m. dannefaerdi, de les islles Snares, ye dafechu negra y nun tien el parche blancu de la frente; les subespecies de les islles Sur, Chatham y Auckland son paecíes, y tienen el pechu con leves matices amarellentaos y anaranxaos. Les femes tienen un plumaxe parduzo con pequeñes variaciones según la subespecie, sacante la de les islles Snares que ye negra por completu.[4]

Comportamientu

editar

Son insectívoros. Permanecen nel so territoriu tol añu y polo xeneral siguen cola mesma pareya añu tres d'añu. Crian de setiembre a xunu, y cada pareya saca alantre hasta tres niaraes. Ponen ente trés y seis güevos, de normal cuatro. La incubación dura ente quince y diecisiete díes, los pollos empiecen a volar tres 18 díes en nial, y a los 35 díes d'edá yá son independientes.[4]

Referencies

editar
  1. BirdLife International (2008). Petroica macrocephala. En: UICN 2008. Llista Roxa d'Especies Amenazaes UICN. Consultáu'l 17 de setiembre de 2009.
  2. Zoonomen. «Birds of the World -- current valid scientific avian names.» (inglés). Consultáu'l 17 de setiembre de 2009.
  3. Cornell Lab of Ornithology. «Clement's Checklist 6.3» (inglés). Consultáu'l 17 de setiembre de 2009.
  4. 4,0 4,1 Heather,B. y Robertson, H. (2005). The Field Guide to the Birds of New Zealand. Penguin Books. ISBN 978-0-14-302040-0.

Enllaces esternos

editar