Reinu de Luang Prabang

	estáu desapaecíu
Alministración
Capital	Luang Prabang
Llingües oficiales	laosianu
Miembru de	ver Indochina francesa ; ;
Xeografía
Coordenaes	19°53′35″N 102°08′17″E / 19.893056°N 102.138056°E

El Reinu de Luang Prabang (en laosianu: ພຣະຣາຊອານາຈັກຫລວງພະບາງ) foi un pequeñu estáu alcontráu nel actual Laos, qu'esistió ente 1707 y 1949.

Historia editar

Formar nel añu 1707 como resultáu de la división del reinu de Lan Xang.

A lo llargo de la so historia la monarquía foi tan débil que se vio forzada a pagar tributu delles vegaes a los birmanos y a los siameses. Dempués d'un ataque particularmente destructivu per parte del Exércitu de los llamaos "Pabellones Negros" en 1887, el reinu de Luang Prabang escoyó aceptar la proteición francesa ya integróse na Unión Indochina.^[1] Siguió como protectoráu francés hasta que se tresformó nel nuevu Reinu de Laos, tres la Segunda Guerra Mundial y sol reináu de Sisavang Vong.

Reyes editar

Kitsarat (1707–1713)
Ong Kham (1713–1723)
Thao Ang (Inthason) (1723–1749)
Intharavongsa (1749)
Inthaphom (1749)
Sotika-Kuomane (1749–1768) (vasallu birmanu, 1765–1768)^[2]
Surinyavong II (1768–1788) (vasallu birmanu, 1768–1778)^[3]
Ocupación siamesa (1791–1792)^[3]
Anurutha (3 de febreru de 1792 - 1793) (1º reináu)
Ocupación Siamesa (1793 - 2 de xunu de 1794)
Anurutha (2 de xunu de 1794 - 31 d'avientu de 1819) (2º reináu)
Manthaturath (31 d'avientu de 1819 - 7 de marzu de 1837): Rexente de Anurutha dende 1817 hasta'l 31 d'avientu de 1819; vivió como monxu en Bangkok de 1825 hasta 1826, polo cual dexó que Luan Prabang fuera gobernáu por oficiales tailandeses.
Unkeo (1837–1838; rexente)
Sukha-Söm (1838 - 23 de setiembre de 1850)
Chantha-Kuman (23 de setiembre de 1850 - 1 d'ochobre de 1868)
Oun Kham (1 d'ochobre de 1868 - 15 d'avientu de 1895) (Zakarín foi rexente de Oun Kham dende abril de 1888 hasta'l 15 d'avientu de 1895)
Sisavang Vong (26 de marzu de 1904 - 27 d'agostu de 1946): Dende'l 12 d'ochobre de 1945, Sisavang Vong foi oficialmente rei de Laos.

Referencies editar

↑ Volker Grabowsky (2003); Einleitung zu Maha Sila Viravong: Prinz Phetsarat. Ein Leben für Laos. Lit Verlag, Münster, páx. 4
↑ Thant Myint-O (2006). The River of Lost Footsteps--Histories of Burma (n'inglés). Farrar, Straus and Giroux, páx. 98–99. ISBN 9780374163426, 0374163421.
↑ ^3,0 ^3,1 Tarling, Nicholas. The Cambridge history of South East Asia: From c. 1500 to c. 1800 1 (n'inglés). Cambridge University Press, páx. 238. ISBN 0521663709, 9780521663700.

[1] Volker Grabowsky (2003); Einleitung zu Maha Sila Viravong: Prinz Phetsarat. Ein Leben für Laos. Lit Verlag, Münster, páx. 4

[rlf-98-2] Thant Myint-O (2006). The River of Lost Footsteps--Histories of Burma (n'inglés). Farrar, Straus and Giroux, páx. 98–99. ISBN 9780374163426, 0374163421.

[chsea-3] 3,0 ^3,1 Tarling, Nicholas. The Cambridge history of South East Asia: From c. 1500 to c. 1800 1 (n'inglés). Cambridge University Press, páx. 238. ISBN 0521663709, 9780521663700.

[1]

[2]

[3]