S Persei (S Per) ye una estrella variable na constelación de Perséu de magnitú aparente media +9,17.[9]

Ficha d'oxetu celesteS Persei
Estrella doble óptica[1], supergigante roja (es) Traducir[2], estrella variable de periodo largo (es) Traducir[3], Máser astrofísico (es) Traducir[2] y emission-line star (en) Traducir[2]
Datos d'observación
Ascensión reuta (α) 35,715459935426 °[4]
Declinación (δ) 58,586515211098 °[4]
Magnitú aparente (V) 7,9 (banda V)
Magnitú absoluta −6,36
Constelación Perseus (es) Traducir[6]
Velocidá radial −39,71 km/s[7] y −39,71 km/s[7]
Parallax 0,2217 mas[4]
Carauterístiques físiques
Masa 20 M☉
Tipu espectral M4.5-7Iae[8]
Otros nomes
Cambiar los datos en Wikidata

Coordenaes: Sky map 2h 22m 51.71s, 58° 35 11.455

Distancia

editar

S Persei ye una estrella alloñada del Sistema Solar y la so distancia evaluóse en 2420 ± 110 pársecs (7900 años lluz). Tien una velocidá radial consistente cola del Cúmulu Doble de Perséu (h + χ Persei), lo que la emplaza como miembru de l'Asociación estelar Persei OB1. El so movimientu alredor del centru galácticu nun ye circular, y piénsase que dichu movimientu ye representativu del que tien dicha asociación OB dientro de la Vía Lláctea.[10]

Carauterístiques

editar

S Persei ye una superxigante colorada de tipu espectral M4.5I[11] con una temperatura efectivo de 3000 K[12] —otru estudiu alza esta cifra hasta 3500 K—.[11] De gran tamañu, tien un radiu ente 780 y 1230 vegaes más grande que'l del Sol,[11] lo qu'equival a 3,6 - 5,2 UA; considerando'l tamañu mayor, si S Persei tuviera nel centru del nuesu Sistema Solar, la so superficie estiéndese hasta la órbita de Xúpiter. La so lluminosidá bolométrica —en toles llonxitúes d'onda— equival a 86.000 vegaes la lluminosidá solar[13] y, como otres estrelles asemeyaes, pierde masa estelar a razón de 6,8 × 10-6 mases solares per añu.[13]

S Persei amuesa emisión máser de H2O, SiO y OH.[10] Reparóse que l'actividá máser d'OH ta polarizada —lo qu'implica la esistencia d'un campu magnéticu— y que'l grau de polarización varia a lo llargo del tiempu.[14] Per otra parte, la intensidá de la llinia del litiu LiI nel so espectru ye notable; yá que les superxigantes coloraes nun amuesen esta carauterística, piénsase que S Persei puede ser una xenuina estrella de la caña asintótica xigante (RAG) rica en oxíxenu.[12]

Variabilidá

editar

S Persei ta catalogada como variable semirregular SRC, que'l so prototipu ye la conocida μ Cephei. El so rellumu fluctúa ente magnitú +7,9 y +12,0,[15] lo que supón una gran amplitú de variación, cercana a les reparaes nes variables Mira. El so periodu ye de 813 ± 16 díes.[16]

Ver tamién

editar

Referencies

editar
  1. Afirmao en: Catálogo de Estrellas Dobles Washington.
  2. 2,0 2,1 2,2 Afirmao en: SIMBAD.
  3. Afirmao en: General Catalogue of Variable Stars.
  4. 4,0 4,1 4,2 Afirmao en: Gaia DR2. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 25 abril 2018.
  5. Afirmao en: Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 2002.
  6. Afirmao en: VizieR. Llingua de la obra o nome: inglés.
  7. 7,0 7,1 B. Famaey (xineru 2005). «Local kinematics of K and M giants from CORAVEL/Hipparcos/Tycho-2 data» (n'inglés). Astronomy and Astrophysics (1):  páxs. 165–186. doi:10.1051/0004-6361:20041272. 
  8. «On the near-infrared excesses of very cool supergiants» (n'inglés). The Astrophysical Journal:  páxs. 181–194. 1977. doi:10.1086/155669. 
  9. S Per - Pulsating Variable Star (SIMBAD)
  10. 10,0 10,1 Asaki, Y.; Deguchi, S.; Imai, H.; Hachisuka, K.; Miyoshi, M.; Honma, M. (2010). «Distance and Proper Motion Measurement of the Red Supergiant, S Persei, with VLBI H2O Maser Astrometry». The Astrophysical Journal 721 (1). páxs. 267-277. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2010ApJ...721..267A&db_key=AST&nosetcookie=1. 
  11. 11,0 11,1 11,2 Levesque, Emily M.; Massey, Philip; Olsen, K. A. G.; Plez, Bertrand; Josselin, Eric; Maeder, Andre; Meynet, Georges (2005). «The Effective Temperature Scale of Galactic Red Supergiants: Cool, but Not As Cool As We Thought». The Astrophysical Journal 628 (2). páxs. 973-985. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2005ApJ...628..973L&db_key=AST&nosetcookie=1. 
  12. 12,0 12,1 García-Hernández, D. A.; García-Lario, P.; Plez, B.; Manchado, A.; D'Antona, F.; Lub, J.; Habing, H. (2007). «Lithium and zirconium abundances in massive Galactic O-rich AGB stars». Astronomy and Astrophysics 462 (2). páxs. 711-730. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2007A%26A...462..711G&db_key=AST&nosetcookie=1. 
  13. 13,0 13,1 Mauron, N.; Josselin, Y. (2011). «The mass-loss rates of red supergiants and the de Jager prescription». Astronomy and Astrophysics 526. A56. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2011A%26A...526A.156M&db_key=AST&nosetcookie=1. 
  14. Szymczak, M.; Wolak, P.; Gérard, Y.; Richards, A. M. S. (2010). «Outburst OH maser activity in the envelopes of S Persei and VX Sagittarii». Astronomy and Astrophysics 524. A99. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2010A%26A...524A..99S&db_key=AST&nosetcookie=1. 
  15. S Persei (General Catalogue of Variable Stars)
  16. Kiss, L. L.; Szabó, Gy. M.; Bedding, T. R. (2006). «Variability in red supergiant stars: pulsations, long secondary periods and convection noise». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 372 (4). páxs. 1721-1734. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2006MNRAS.372.1721K&db_key=AST&nosetcookie=1. 

Coordenaes:   2h 22m 51.71s, 58° 35 11.455