Serbia del Morava
El principáu de Serbia conocíu como Serbia del Morava (en serbiu: Moravská Srbija, cirílicu: Моравска Србија), pola so vinculación al ríu Morava, foi'l más importante de los estaos de Serbia que surdieron de la cayida del Imperiu serbiu en 1371. La creación d'esti estáu ta venceyada al príncipe (knez) Lazar Hrebeljanović, que lluchó y morrió na batalla de Kosovu (1389),[1] polo que tamién se la conoz como reinu del Knez Lazar.
| |||||
---|---|---|---|---|---|
estáu desapaecíu | |||||
| |||||
Alministración | |||||
Capital | Kruševac | ||||
Llingües oficiales | serbiu | ||||
Xeografía | |||||
Historia
editarAfitamientu
editarLazar dexó Prizren a principios de los años 1370, y dedicóse al afitamientu del so poder nes rexones del norte de Serbia en redol de la so corte en Kruševac. Anque se comprometió como vasallu de Stefan Uroš V, en 1371 negar a participar na batalla de Maritza, na que la mayor parte del exércitu imperial serbiu foi destruyíu por una fuercia del Imperiu otomanu.[2] Poco dempués, Stefan Uroš V morrió. Fuera'l postreru de los emperadores Nemanjić. Al traviés d'una combinación de la diplomacia, l'aición militar, les aliances y la familia, Lazar surdió del vacíu de poder resultante como'l más poderosu noble serbiu que nun taba al serviciu de los otomanos.[3] Adquirió llexitimidá dinástica casándose con Milica Nemanjić, a pesar de caltener namái'l títulu de Knez menor, sicasí, utilizó'l nome imperial "Stefan", según l'usu de l'autocracia.
Lazar dedicar a fortalecer l'Estáu serbiu, sabiendo que finalmente tendría qu'enfrentase a l'amenaza otomana. El so gobiernu unificó la mayor parte de Serbia y iguar pa consiguir la llealtá de la mayoría de los serbios. En 1377 permitó ostentar el títulu de "Rei de los serbios" al Rei Tvrtko I de Bosnia, que tenía más venceyos colos Nemanjic que'l rei Lazar.[3] Al añu siguiente, Lazar foi coronáu como "Señor de los serbios y del Danubiu, Stefan Príncipe Lazar, autócrata de tolos serbios".[4] La so primer aición militar importante foi la batalla de Dubravnica, onde les sos tropes llograron una decisiva victoria sobre un exércitu otomanu nel sur de Serbia. Nun hubo nueves hostilidaes rexistraes hasta la batalla de Pločnik (1386), onde'l Knez Lazar consiguió entartallar a un exércitu otomanu y obligalo a replegase a Niš.[5] Les tropes serbies tamién tomaron parte na batalla de Bileca (1388) onde llograron otra victoria sobre los turcos.[4]
Desapaición
editarLazar morrió mientres la decisiva batalla de Kosovu de 1389 xunto con gran parte de la elite política de Serbia. Dempués de la so muerte, el so fíu Stefan Lazarević convertir en príncipe de Serbia en 1389. Darréu dempués de la batalla de Kosovu, el rei Segismundo d'Hungría atacó dende'l norte y afaró Serbia. Nun pudiendo combatir en dos frentes, el rei Stefan, atayáu polos húngaros, aceptó'l vasallaxe otomanu,[6] participando en calidá de vasallu otomanu na batalla de Karanovasa en 1394, la batalla de Rovine en 1395, la batalla de Nicópolis en 1396 y la batalla d'Angora en 1402. Convertir en déspota de Serbia en 1402 y en 1403 proclamó Belgráu la capital del so nuevu estáu, conocíu como'l Despotado de Serbia, y que ponía puntu final al periodu de la Serbia del Morava.
Gobernantes
editar- Lazar Hrebeljanović (1371-1389)
- Stefan Lazarević (1389-1402)
Ver tamién
editarReferencies
editar- ↑ Encyclopedia Britannica. Battle of Kosovo.
- ↑ The Late Medieval Balkans: a critical survey from the late twelfth century to the Ottoman . John Van Antwerp. University of Michigan, 1994. ISBN 0-472-08260-4, páx. 379
- ↑ 3,0 3,1 Serbian Unity Congress. Lazar Hrebeljanovic (1371-1389).
- ↑ 4,0 4,1 Serbian Unity Congress. Serbian Medieval History.
- ↑ Evans, Arthur. Through Bosnia and the Herzegóvina on Foot During the Insurrection, (Longmans, Green and Co, 1877), lxiv.
- ↑ Blago Fund. Stefan Lazarevic, Prince (1389 - 1402). Archiváu 2017-03-08 en Wayback Machine
Enllaces esternos
editar- Historia de Serbia Archiváu 2015-06-29 en Wayback Machine (n'español)