Wikipedia

Strepera versicolor

especie de páxaru

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Strepera versicolor
Estáu de caltenimientu
Esmolición menor (LC)
Esmolición menor (IUCN 3.1)[1]
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Passeriformes
Familia: Artamidae
Xéneru: Strepera
Especie: S. versicolor
(Latham, 1801)
Distribución
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Strepera versicolor ye una especie d'ave paseriforme de la familia Artamidae, nativu del sur d'Australia y Tasmania. Ye una de les trés especies de verdugos nel xéneru Strepera, ta estrechamente rellacionáu colos verdugos del xéneru Cracticus y la pega australiana de la familia Artamidae. Ye una aves d'alredor de 48 cm de llongura en permediu, tien iris mariellos, picu fuerte y plumaxe escuru —con color blancu so la cola y los parches alares—. Machu y fema son similares n'apariencia. Reconócense seis subespecies que s'estremen polo xeneral pol color del plumaxe, que va de gris cayuela pa la subespecies de Nueva Gales del Sur, l'este de Victoria y la subespecie plumbea d'Australia Occidental, a sarriu negru pal arguta de Tasmania y la subespecie halmaturina de la isla Canguro. Tolos verdugos grises tienen un soníu fuerte distintivu o berru tintiniando.

Dientro de la so gama, el verdugu gris ye xeneralmente sedentariu, anque ye un visitante ivernizu nel estremu sureste d'Australia. Comparativamente pocu estudiáu, gran parte del so comportamientu y vezos son pocu conocíos. Ye omnívoru, tien una dieta qu'inclúi una variedá de bayes, invertebraos y pequeños vertebraos. Ye menos arbóreo que'l verdugu pío (Strepera graculina), el verdugu gris pasa más tiempu buscando alimentu nel suelu. Añera n'árboles altos, lo que llindó l'estudiu de los sos vezos de cría. A diferencia del so pariente más común, nun s'afixo a los impautos humanos y menguó en gran parte del so área de distribución. El so hábitat inclúi tou tipu d'árees forestales, según carbes nes partes más seques del país.

Taxonomía y nomenclatura

editar

El verdugu gris describióse per primer vegada en 1801 como Corvus versicolor pol ornitólogu John Latham.[2] El nome específicu versicolor significa 'de colores variables' en llatín.[3] Yera conocíu polos Ramindjeri d'Encounter Bay como Wati-eri, que significa "a les escondidielles".[4] Kiling-kildi yera un nome deriváu de la llamada utilizáu polos aboríxenes de la parte baxa del ríu Murray.[5]

Xunto al verdugu pio (S. graculina) y el verdugu fuliginoso (S. fuliginosa) formen el xéneru Strepera.[6] Anque tien aspeutu y vezos de cuervu, tán lejanamente rellacionáu colos cuervos verdaderos, y nel so llugar rellacionar cola pega australiana y el xéneru Cracticus. Les afinidaes de los trés xéneros fueron reconocíos dende'l principiu y fueron asitiaos na familia Cracticidae pol ornitólogu John Albert Leach en 1914, dempués d'estudiar la so musculatura.[7] Los ornitólogos Charles Sibley y Jon Ahlquist reconocieron la estrecha rellación ente los artamos y los verdugos y en 1985 combinar nel clado Cracticini,[8] que más tarde se convirtió na familia Artamidae.[6]

Subespecies

editar

Esisten seis subespecies que se distribúin nel sur d'Australia. Varien enforma nel color del so plumaxe —de gris a negru sarriu— y na cantidá de blancu nes sos ales, la mayoría en dalgún momentu fueron consideraes especies separaes:[9]

  • S. v Entemedia, ye de color gris-marrón alcuéntrase nes penínsules Yorke y Eyre, los Gawler Ranges, montes Lofty y les zones orientales de la gran Badea Australiana.[10] Ye la más pequeña de los seis subespecies, tien les ales y la cola más curties. Les aves nel sur de la península de Eyre tienen plumaxe más escuru que nes rexones del norte.[11] Describióse per primer vegada por Richard Bowdler Sharpe en 1877 a partir d'una muestra recoyida en Port Lincoln,[12] el so nome específicu ye l'axetivu llatín Entemedia "entemediu".[13]
 
S. v arguta de Tasmania tien el plumaxe sarriu negru.
  • S. v arguta, el más escuru de la raza, ye de la islla de Tasmania[10] y conozse llocalmente como pega negra.[14] Sharpe llamar el Tasmania Hill-Crow.[12] Describióse per primer vegada por John Gould en 1846.[15] El nome específicu ye l'axetivu llatín argūlos tos "agudu/punchante", "ruiu" o "melodiosu".[16] Más grande y más pesáu que la subespecie nominal, tien ales, cola, picu y tarsu más llargos.[17]
  • S. v melanoptera, distribúise dende l'oeste de Victoria, la rexón The Mallee al sur d'Australia y al oeste del cordal del monte Lofty. Puede ser malo d'estremar del verdugu pio y el verdugu fuliginoso a cualquier distancia.[10] Ye de tamañu similar y forma a la subespecie nominal, tien un tonu más escuru, plumaxe de color marrón coritu y escarez de les marques blanques de les ales. Les aves de gran parte del oeste de Victoria son de cutiu intermediarios ente ésti y la subespecie nominal, con marques parciales blanques nes ales. De la mesma, na parte occidental del so área de distribución nel sur d'Australia son entemedies coles subespecies del oeste y tamién tienen delles manches más pálides.[17] Nomáu por John Gould en 1846,[15] el so nome específicu derivar de la pallabra griega melano - "negros" y pteron "ales".[18] L'ornitólogu Dean Amadón reparó que les aves del noroeste de Victoria yeren más llixeres nel plumaxe que les d'Australia del Sur, y tentativamente clasifícalos como una subespecie separada howei. Sicasí, señaló que xustifica una mayor investigación,[19] y les autoridaes posteriores nun reconocieron les poblaciones como separaes.[10]
  • S. v halmaturina llindar a la isla Canguro.[10] Una subespecie de plumaxe escuru, tien un picu más estrechu que la subespecie nominal, y ye más llixera en pesu.[11] El nome específicu ye l'axetivu halmaturina "de canguro Isla ".[13] Foi nomáu per primer vegada por Gregorio Mathews en 1912.
  • S. v plumbea alcuéntrase nel oeste d'Australia del Sur y l'estremu suroeste d'escontra l'oeste del Territoriu del Norte n'Australia Occidental.[10] Conozse coloquialmente como "Squeaker" pol soníu de la so llamada.[20] Nomáu por Gould en 1846,[15] el so nome específicu ye l'axetivu llatín plumbeus "plomu".[21] Bien similares en plumaxe de la subespecie nominal, difier nel so gruesu, picu curvu más embaxo. El plumaxe de base ye variable, pero tiende a ser un pocu más escuru y posiblemente más marrón con tintes de la subespecie nominal.[11] Amadón señaló qu'una muestra de los rangos Everard nel noroeste d'Australia del Sur yera más grande y más pálidu qu'otros exemplares de plumbea . A pesar de que consideró qu'estes aves australianes centrales como subespecie separada Centralia, almitió que se sabía bien pocu.[19] Consideráronse parte de plumbea darréu.[11]

Descripción

editar
 
S. v. plumbea tien el picu más gruesu y más curváu escontra baxo qu'otres subespecies.

Ye una ave más grande y espodada que'l so pariente más común el verdugu pio, los rangos nes aves adultes son de 44 a 57 cm de llargor, con un permediu d'alredor de 52 cm, el valumbu varia de 72 a 85 cm, alredor de 78 cm en permediu, tien un pesu mediu d'alredor de 350 g.[3] Los adultos de la subespecie de Tasmania promedian alredor de 440 g.[10] El machu ye llixeramente más grande en permediu que la fema, pero los rangos de tamañu y pesu asolapar na so mayoría.[22] Polo xeneral, ye una ave de color gris escuru con blancu nes ales, les coberteres, la base de la cola y más visible, na punta de la cola. Tien los güeyos mariellos.[3] Los orbitales (aniellu ocular) y les pates son de color negru, ente que'l picu va dende negru abuxáu a negru.[22] El plumaxe polo xeneral varia según la subespecie. La subespecie nominal versicolor y plumbea son de color gris cayuela, ente que melanoptera y Entemedia son de color marrón coritu, arguta de Tasmania y halmaturina tienen un negru sarriu. El tamañu de la mancha blanca na ala tamién varia, siendo grandes y fáciles de ver en versicolor, plumbea, Entemedia y arguta, pero nun esisten o ye distinta en melanoptera y halmaturina.[17]

Referencies

editar
  1. ↑ BirdLife International (2012). «'Strepera versicolor'» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2012.2. Consultáu'l 16 de xunetu de 2012.
  2. ↑ Latham, John (1801). Supplementum Indicis Ornithologici, sive Systematis Ornithologiae. Londres: G. Leigh, J. & S. Sotheby, páx. xxv. Consultáu'l 16 de mayu de 2010. «Corvus caeruleo-fuscecens rubro varians, cauda cuneiformi apice alba.»
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Higgins et al., p. 564.
  4. ↑ Barnes, Trefor. «Aborixinal Dreaming Stories, Birds and the Local Environment». Aborixinal Education and Employment Services Directorate website. DECS Curriculum Services, Department of Education, South Australian Government. Consultáu'l 15 d'abril de 2010.
  5. ↑ Berndt, Ronald Murray; Berndt, Catherine Helen; Stanton, John Y. (1993). A World That Was: the Yaraldi of the Murray River and the Lakes, South Australia. Vancouver, B.C.: UBC Press, páx. 234–35. ISBN 0-7748-0478-5.
  6. ↑ 6,0 6,1 Christidis, les; Boles, Walter E. (2008). Systematics and Taxonomy of Australian Birds. Canberra: CSIRO Publishing, páx. 196. ISBN 978-0-643-06511-6.
  7. ↑ Leach, John Albert (1914). «The Myology of the Bell-Magpie (Strepera) and its Position in Classification». Emu 14 (1):  páxs. 2–38. doi:10.1071/MU914002. 
  8. ↑ Sibley, Charles G.; Ahlquist, Jon Y. (1985). «(fulltext) The Phylogeny and Classification of Australo-Papuan Passerine Birds». Emu 85 (1):  páxs. 1–14. doi:10.1071/MU9850001. http://www.publish.csiro.au/?act=view_file&file_id=MU9850001.pdf (fulltext). Consultáu'l 15 d'abril de 2009. 
  9. ↑ Cayley, Neville (1974). What Bird is That?. Angus & Robertson, páx. 43–44. ISBN 0-207-12431-0.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 10,6 10,7 Higgins et al., p. 575.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 Higgins et al., p. 577.
  12. ↑ 12,0 12,1 Sharpe, Richard Bowdler (1877). Catalogue of the Passeriformes, or Perching Birds, in the Collection of the British Museum. Coliomorphae containing the families Corvidae, Paradisaeidae, Oriolidae, Dicruridae, and Prionopidae. Londres: by Order of the Trustees, páx. 59–61. Consultáu'l 15 de mayu de 2010.
  13. ↑ 13,0 13,1 Elliot, Rodger W.; Jones, David L.; Blake, Trevor, «N-Po», en Elliot, Rodger W.; Jones, David L., N-Po, 7, Lothian Publishing, pp. 430–31, ISBN 0-85091-634-8 
  14. ↑ Sharland, M.S.R. (1925). «Tasmania's Indigenous Birds». Emu 25 (2):  páxs. 94–103. doi:10.1071/MU925094. 
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 Gould, John (1846). «Descriptions of eleven new species of Australian birds». Proceedings of the Zoological Society of London:  páxs. 19–20. 
  16. ↑ Simpson, p. 57.
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 Higgins et al., p. 576.
  18. ↑ Liddell, Henry George and Robert Scott (1980). A Greek-English Lexicon (Abridged Edition). United Kingdom: Oxford University Press, páx. 431, 615. ISBN 0-19-910207-4.
  19. ↑ 19,0 19,1 Amadon, Dean (1951). «(fulltext) Taxonomic Notes on the Australian Butcher-birds (Family Cracticidae)». American Museum novitates (American Museum of Natural History) (1504):  páxs. 1–33. http://digitallibrary.amnh.org/dspace/handle/2246/3960 (fulltext). Consultáu'l 20 d'abril de 2010. 
  20. ↑ Higgins et al., p. 570.
  21. ↑ Simpson, p. 454.
  22. ↑ 22,0 22,1 Higgins et al., p. 574.
Bibliografía
  • Higgins, Peter Jeffrey; Peter, John M.; Cowling, S.J. (eds.) (2006). Boatbill to Starlings 7. Melbourne: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-553996-7.
  • Simpson, D.P. (1979). Cassell's Latin Dictionary, 5, Londres: Cassell Ltd.. ISBN 0-304-52257-0.

Enllaces esternos

editar
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Strepera_versicolor&oldid=4251356»