Teatru d'El Fontán
El Teatru del Fontán (n'asturianu, Teatru'l Fontán) yera un antiguu teatru de la ciudá d'Uviéu, (Principáu d'Asturies, España), construyíu como corrolada de comedies nel sieglu XVII y derruido en 1901, sacante la fachada. L'edificiu actual qu'ocupa la cortil caltién la fachada del antiguu teatru y alluga la Biblioteca d'Asturies "Ramón Pérez de Ayala".
| Teatru del Fontán | |
|---|---|
| teatru | |
 | |
| Llocalización | |
| País |  España |
| Autonomía |  Principáu d'Asturies |
| Provincia | provincia d'Asturies |
| Conceyu |  Uviéu |
 | |
Historia
editarEl Conceyu d'Uviéu sacó en 1666 a pública puya la construcción de la Casa de Comedies. Empezó a construyise pocu dempués so la direición del arquiteutu Ignacio de Cagigal,[1] siendo inauguráu en 1670. Yera de planta rectangular y cuntaba con palcos p'autoridaes y el Cabildru catedraliciu.
En 1799 se reedificó por completu adquiriendo dende entós una planta semicircular propia de los teatros modernos. Esti teatru tamién disponía de palcos reservaos pa l'Audiencia, el Rexente de la mesma y el Cabildru llamaos popularmente bolses, ente que les butaques conocer por lunetas y les llocalidaes de xeneral por cazueles.[2]
De nuevu foi anováu'l teatru en 1849 ampliando'l so aforu hasta les 600 llocalidaes. Sicasí pa la década de los 80, el teatru presentaba un aspeutu ruinoso y esgonciao. Ésti ye'l teatru del que fala peyorativa y socarronamente Leopoldo Alas «Clarín» nel segundu tomu de La Rexenta:
El teatru de Vetusta, esto ye'l nuesu Coliséu de la Plaza del Pan, [..] yera una antigua corrolada de comedies qu'amenaciaba ruina y daba entrada de baldre a tolos vientos de la rosa náutica. Si soplaba'l norte y nevaba, solíen esmucise dellos falopos pola claraboya de la lucerna. Al llevantase'l telón pensaben los espectadores sensatos na pulmonía, y dalgunos de les butaques se embozaban prescindiendo de la bona crianza. Yera un axoma vetustense que al teatru había que dir abrigáu. [..] Los cómicos tremecíen de fríu nel escenariu, dientro de la cota de malla, y les baillarines apaecíen azules y moraes dando diente con diente debaxo de los polvos d'arroz.Leopoldo Alas «Clarín». La Rexenta. Cap. XVI[3]
Ante l'estáu del teatru, el Conceyu empezó les xestiones pa dotar a la ciudá d'un nuevu teatru que lo reemplazara. Dempués de muncha discutiniu dio entamu a les obres de construcción del nuevu teatru, l'actual teatru Campoamor, en 1883 inaugurándose en 1892.[2] El Teatru del Fontán cayó en desusu y finalmente foi baltáu en 1901, dexando de pies namái les fachaes.[1]
Dempués de tener distintos usos, finalmente construyóse nel llugar la Biblioteca d'Asturies Ramón Pérez de Ayala qu'abrió les sos puertes al públicu en 1987.[1]
Ver tamién
editarReferencies
editar- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Biblioteca d'Asturies Ramón Pérez de Ayala. Información». Archiváu dende l'orixinal, el 2017-11-14. Consultáu'l 7 d'agostu de 2009.
- ↑ 2,0 2,1 Casaprima Collera, Adolfo (1995). Una vida pa la música. Historia de la Sociedá Filarmónica d'Uviéu, 1907-1994. Casaprima, Editor. ISBN 84-605-2458-2.
- ↑ Ales, Leopoldo (2005). La Rexenta. RBA Coleicionables S.A.. ISBN 84-473-4305-7.
Enllaces esternos
editar- Biblioteca d'Asturies Ramón Pérez de Ayala Archiváu 2017-11-14 en Wayback Machine. Sitio web.
Datos: Q6140005
