Relatividá xeneral
La Teoría xeneral de la relatividá o relatividá xeneral ye la teoría xeneral de la gravedá. Foi espublizada por Albert Einstein en 1915, y ye la descripción sobro la gravedá actualmente aceptada pola Física. La relatividá xeneral xeneraliza la relatividá especial y la llei de la gravitación universal d'Isaac Newton, proporcionando una descripción xunificada de la gravedá como una propiedá xeométrica del espaciu y el tiempu, o espaciu-tiempu. Afirma, al respectu, que la courvadura del espaciu-tiempu ta direutamente rellacionada cola enerxía y el momentum de cualesquier materia y radiación presentes. Esta rellación especifícase al traviés de les ecuaciones del campu d'Einstein, un sistema d'ecuaciones en derivaes parciales.
Relatividá xeneral | |
---|---|
Teoría científica y llei física | |
Dalgunes de les predicciones de la teoría xeneral de la relatividá estrémense enforma de les de la física clásica, especialmente no que cinca al pasu del tiempu, la xeometría del espaciu, el movimientu de los cuerpos en caída llibre y la propagación de la lluz. Exemplos d'estes diferencies son la dilatación gravitacional del tiempu, la llente gravitacional, el corrimientu de la lluz al roxu y el retrasu temporal gravitacional. Les predicciones de la relatividá xeneral tienen confirmáose en toles observaciones y esperimentos fechos a dii de güei. Magar que la relatividá xeneral nun ye la única teoría relativística de la gravedá, ye la más cenciella que ye coherente colos datos esperimentales. Por embargu, entá queden cuestiones ensin respuesta; la más principal d'elles, cómo pueden combinase la relatividá xeneral y les lleis de la mecánica cuántica pa producir una teoría completa y consistente de la gravedá cuántica.
La teoría d'Einstein tien importantes implicaciones astrofísiques. Por exemplu, implica la esistencia de furacos prietos, rexones del espacio nes que l'espaciu y el tiempu tán deformaos nuna forma tala que nada, nin siquiera la lluz, puede escapar, como estáu final de la evolución de les estrelles xigantes. Hai evidencies abondes de que la intensa radiación emitida por dellos tipos d'oxetos astronómicos ye debida a los furacos prietos: por exemplu, los microquásars y los nucleos galácticos activos que resulten de la presencia de furacos prietos estelares y de furacos prietos supermasivos. La corvadura de la lluz causada pola gravedá puede producir el fenómenu nomáu llente gravitacional, pol que son visibles nel cielu múltiples imáxenes distintes del mismu oxetu astronómicu si esti ta situáu a la suficiente distancia. La relatividá xeneral tamién prediz la esistencia de foles gravitacionales, que foron de magar observaes direutamente poles observaciones del proyeutu LIGO. La relatividá xeneral, por últimu, ye la base que sofita los modelos cosmolóxicos actuales, que falen d'un universu n'espansión constante.
Referencies
editar- ↑ «GW150914: LIGO Detects Gravitational Waves». Consultáu'l 18 d'abril de 2016.
Enllaces esternos
editar- (castellán) Cursu online de Relatividá Especial Archiváu 2010-09-14 en Wayback Machine
- (n'inglés) Páxina introductoria a la Relatividá Xeneral de la Universidá d'Illinois Archiváu 2004-04-04 en Wayback Machine
- (castellán) Gravitación newtoniana y relatividad, Tesis doctoral de Juan Antonio Navarro González (Universidá d'Estremadura) Archiváu 2007-03-06 en Wayback Machine
- (castellán) FISICA.RU: Espaciu, tiempu, materia y vacíu. Artículu d'Enrique Cantera del Río na revista online FISICA.RU Archiváu 2010-02-14 en Wayback Machine