Tianlong (chinu tradicional: 天龍, chinu simplificáu: 天龙, pinyin: 'tiānlóng'Wade-Giles: t'ien lung; llit. "dragón celestial") ye un dragón volador na mitoloxía china, una estrella na astroloxía china, y un nome propiu.

Tianlong
Información
[editar datos en Wikidata]
Xian riding dragons[1]

Usos nel budismu editar

Na terminoloxía budista china, tianlong significa "Nāgas celestiales (dioses dragón)" o "Devas (dioses celestiales) y Nāgas".

Primero, tianlong 天龍 que significa "dragón celestial/nāga" como'l primeru de les cuatro clases de nāga na tradición Mahayana (tr. Visser 1913:21-2).

  1. Nāgas celestial (天龍), que curien el Palaciu Celestial y llevar por que nun caya.
  2. Nāgas divín (神龍), que beneficien a la humanidá faciendo que les nubes llevántense y que l'agua caya.
  3. Nāgas terrenal (地龍) que drenan los ríos (quiten les obstrucciones) y les esclusas abiertes (salíes).
  4. Nāgas que xacen escondíos (伏藏龍) guardando les ayalgues de los "Reis de la Rueda" (輪王, Cakravarti-rājas) y bendiciendo a la humanidá.

Hangzhou Tianlong 杭州天龍 "El Dragón Celestial de Hangzhou" foi un maestru budista Chan del sieglu IX, quien allumó a Juzhi Yizhi sosteniendo un deu. The Blue Cliff Record (tr. Cleary 1977:123-8) calls this "Chu Ti's One-Finger Ch'an" kōan.

Segundu, tianlong 天龍 traducir al sánscritu deva-nāga "Devas y Nāgas", les dos categoríes más altes del Tianlong Babu 天龍八部 "8 tipos de seres que protexen el Dharma". Los seis categoríes más baxes son yecha 夜叉 "Yaksha; demonios caníbales; espíritus de la naturaleza", gantapo 乾闥婆 "Gandharva; maestros de la música metá pantasmes", axiuluo 阿修羅 "Asura; malvaos y violentos semidioses", jialouluo 迦樓羅 "Garuda; demonios doraos con forma de páxaru que comen dragones", jinnaluo 緊那羅 "Kinnara; maestros de música celestial metá-humanos metá-páxaros", y maholuluojia 摩睺羅迦 "Mahoraga; espíritus serpiente terrenales".

Tianlong Babu 天龍八部 ye tamién el títulu d'una novela wuxia escrita por Jin Yong en 1963, traducida al español como Semidioses y Semidemonios. Esti títulu chinu ye utilizáu amás por películes, series de televisión y Massively multiplayer online role-playing game.

Referencies editar

  1. Werner, Y. T. C. (1922). George G. Harrap & Co. Ltd.: Myths & Legends of China. Consultáu'l 14 de marzu de 2007. (Project Gutenberg eText 15250)
  • Carr, Michael. 1990. "Chinese Dragon Names", Linguistics of the Tibeto-Burman Area 13.2:87-189.
  • Cleary, Thomas and J. C. Cleary. 1977. The Blue Cliff Record. Shambhala.
  • Eberhard, Wolfram. 1968. The Local Cultures of South and East China. E. J. Brill.
  • Mair, Victor H. 1990. Tao Te Ching: The Classic Book of Integrity and the Way, by Lao Tzu; an entirely new translation based on the recently discovered Ma-wang-tui manuscripts. Bantam Books.
  • Read, Bernard Y. 1934. "Chinese Materia Mélico VII; Dragons and Snakes," Peking Natural History Bulletin 8.4:279-362.
  • Visser, Marinus Willern de. 1913. The Dragon in China and Japan. J. Müller.
  • Wilhelm, Richard and Cary F. Baynes. 1967. The I Ching or Book of Changes. Bollingen Series XIX, Princeton University Press.
  • Yuan, Haiwang. 2006. The Magic Lotus Lantern and Other Tales from the Han Chinese. Libraries Unlimited. -->