Tour de Francia 1904
El Tour de Francia de 1904 foi una carrera ciclista que tuvo llugar ente'l 2 y el 24 de xunetu de dichu añu.[1] Foi la segunda edición del Tour de Francia y tuvo un percorríu similar al de la primera. Nun empiezu, paecía que Maurice Garin revalidara'l títulu gracies a una llixera ventaya sobre'l segundu clasificáu, Lucien Pothier, ente que Hippolyte Aucouturier consiguió la victoria en cuatro de los seis etapes. Sicasí, la carrera convertir na víctima del so propiu ésitu y surdieron unos cuantos escándalos;[2] los ciclistes fueron acusaos d'haber coyíu trenes mientres la competición col fin d'ameyorar los sos tiempos.[3]
| |||
| Detalles | |||
| Carrera | 2. Tour de Francia | ||
| Etapes | 6 | ||
| Dates | 2 – 25 de xunetu de 1904 | ||
| Distancia total | 2428 km | ||
| País |  Francia | ||
| Llugar d'entamu | Montgeron | ||
| Llugar de llegada | Ville-d'Avray | ||
| Ciclistes participantes | 88 | ||
| Ciclistes acabaos | 27 | ||
| Velocidá media | 25,265 km/h | ||
| Clasificación final | |||
| Ganador | Henri Cornet (Cycles JC) | ||
| Segundu | Jean-Baptiste Dortignacq (Elvish) | ||
| Terceru | .svg){kind=small} Aloïs Catteau (La Française) | ||
 | |||
| ◀1903 | 1905▶ | ||
 | Documentación  | ||
_pictogram.svg){kind=small}
Dolce ciclistes, ente los que s'atopaben los cuatro primeros de la clasificación xeneral y tolos ganadores d'etapa, fueron descalificaos pola Union Vélocipédique Française —UVF—.[nota 1] Henri Cornet, que nun principiu rematara nel quintu puestu de la clasificación xeneral, foi reconocíu como'l ganador de la carrera cuatro meses dempués de qu'esta rematara.[4] Por causa de tolos problemes que s'aniciaron, el Tour de Francia 1905 apostar so normes distintes a les de los dos ediciones anteriores.
Antecedentes
editarEl primer Tour de Francia, el de 1903, tuviera enforma ésitu, polo que se tomó darréu la decisión d'entamar una nueva edición. La ruta foi idéntica, coles mesmes seis etapes. Coles mesmes, les regles tamién fueron idéntiques, salvu por una esceición: los ciclistes nun podíen inscribise pa una única etapa, sinón que teníen que faelo pa completar tol percorríu. Los favoritos pa consiguir la victoria yeren Garin, Pothier y Aucouturier, quien realizara una bona actuación nel Tour de 1903.[5][6] Ente los competidores taba Henri Paret, quien entá tien el récor de ser el ciclista más vieyu en participar nun Tour de Francia, con 50 años.[7]
Nel Tour de Francia de 1903, la organización garantizó que los primeres 50 ciclistes de la clasificación xeneral final recibiríen siquier cinco francos franceses per día. En 1904, llegar al alcuerdu de que, en casu de que nun terminaren la carrera 50 ciclistes, los corredores qu'abandonaren recibiríen tamién cinco francos per caúnu de los díes nos que tuvieren. L'oxetivu d'esta regla yera atraer a otros ciclistes que d'otra manera nun s'inscribiríen, una y bones el Tour precisaba suficientes competidores pa siguir siendo curiosu.[8]
Desenvolvimientu
editarNa primer etapa, los corredores cayeron pocos quilómetros dempués de la salida. Lipman rompióse un deu, convirtiéndose asina nel primer ciclista n'abandonar nesti Tour. Cerca del quilómetru 100, Lucien Pothier perdió diez minutos respeuto al pelotón, dirixíu por Maurice Garin, por causa del frayatu de la so bicicleta.[9] En Cosne, nel quilómetru 174, Pothier volvió algamar al grupu de cabeza. Aucouturier yá había perdíu más d'una hora nesi puntu. Xusto dempués del siguiente puntu de control, asitiáu en Nevers, Aucouturier cayer de cabeza y tuvo que siguir la carrera cola cara ensangrecida. Na última parte de la etapa, Maurice Garin y Lucien Pothier empecipiaron una escapada, dexando tras a los otros corredores. De siguío, fueron atacaos por cuatro homes amazcaraos que conducíen un coche,[3] pero consiguieron acabar nos dos primeres posiciones, con una ventaya pa Garin de 50 metros.[10] Les numberoses pinchaes de rueda y accidentes de Aucouturier, aparentemente favorecíos por sabotaxe, fixeron que'l ciclista perdiera delles hores respeuto al líder de la carrera.[6]
Tres la etapa, trés ciclistes fueron sancionaos: Aucouturier y Samson recibieron multes de 500 y 250 francos; el primeru por correr xunto a un ciclista que nun taba inscritu y el segundu por dir tres el cercu d'un coche.[11] Chevallier, que rematara terceru, foi descalificáu por haber folgáu nun coche mientres 45 minutos.[12] Mientres la etapa, Ferdinand Payan yá sufriera la descalificación.[5] Delles fontes apunten a que s'aprovechó de l'ayuda d'un motor,[13] ente qu'otres indiquen que recibió l'ayuda d'otros ciclistes que nun participaben na carrera.[6] Na primer etapa, Garin pidiéra-y comida a Lefèvre, unu de los oficiales de la carrera, daqué que yera illegal. Sicasí, Lefévre, a sabiendes de que Garin yera la estrella de la carrera, incumplió les regles y apurrió-y la comida, alegando que nun quería ser responsable del abandonu de Garin por fame.[6] La noticia de que'l ciclista recibiera ayuda illegal estendióse rápido y causó la rápida respuesta mediática na so contra.[6]
Pa la segunda etapa, los organizadores consideraren la posibilidá de retardar l'entamu dos hores, una y bones el vientu mistral podría perxudicar a los ciclistes. Sicasí, esto nun foi necesariu a la fin y los corredores tomaron la salida tal que s'entamara, a medianueche.[14] Mientres la etapa, Antoine Fauré consiguió asitiase como líder cerca del so pueblu natal, onde unos 200 fanáticos trataron de detener al restu de ciclistes por que nun pudieren siguir el so ritmu. Nel incidente, Garin sufrió daños nuna de les sos manes y Giovanni Gerbi perdió la consciencia y tuvo qu'abandonar por cuenta de cinco deos quebraos.[6] La situación solo solucionóse cuando los oficiales de la carrera dispararon dellos tiros al aire tratando de tremar a los rebeldes.[3] Más tarde, dellos cristales tremaos pela carretera causaron numberoses pinchaes de rueda.[15] Gracies a esta ayuda, Fauré foi'l primeru en llegar al visu de la Col de la République, pero los favoritos algamáronlu pocu dempués. Aucouturier ganó'l esprint final. Cuando los corredores llegaron a Marsella, quexar de qu'hubiera demasiaos incidentes nesa etapa y suxirieron que tenía d'atayase. Na última parte, fueren deteníos por un gran grupu de ciclistes que nun participaben na competición. Amás, Garin sufriera un ataque y unu de los sos brazos había resultancia mancada; remató la etapa suxetar sobre la bicicleta con un únicu brazu. Hubo tanto tracamundiu nel últimu puntu de control, que los tiempos exactos de llegada de cada unu de los corredores nun fueron rexistraos correutamente.[15]
Na tercer etapa, el Tour llegó a Nimes, llocalidá cercana al pueblu natal de Payan, que los sos fanáticos taben descontentos cola so descalificación. Por esta razón, llanzaron piedres a los participantes[3] y protagonizaron una barricada na carretera.[6] Los ciclistes tuvieron problemes pa pasar por Nimes y dellos salieron mancaos. L'eventu más importante pa la clasificación xeneral asocedió cuando la bicicleta de César Garin foi estrozada polos atacantes; el corredor tuvo qu'atopar otra bicicleta, lo que lu llevó 15 minutos. Dempués, al igual qu'asocediera na anterior etapa, los participantes atopar con dellos cristales na carretera. A pesar de qu'hubo delles pinchaes, nengún ciclista tuvo dalguna cayida. Sicasí, tuvieron que detenese y percorrieron esa parte a cuerpu. Tres Nimes, un grupu de cinco ciclistes, nel que s'atopaben Maurice Garin, Pothier, Aucouturier, Cornet y Beaugendre, asitióse a la cabeza. Aucouturier y Cornet empecipiaron la escapada, pero'l primeru facer cola etapa nel esprint.[5][16][17]
La cuarta etapa escurrió, a diferencia de los trés primeres, ensin incidentes.[18] Pothier, Maurice y César Garin y Beaugendre llegarón a Burdeos xuntos, polo que'l ganador de la etapa decidir nel quilómetru final. Esti percorrer nel velódromu, onde Pothier rexistró'l tiempu más rápidu.
Na quinta etapa, dellos clavos espardíos pela carretera volvieron causar pinchaes. Como nun taba dexada l'asistencia mecánica, Cornet tuvo que percorrer 40 quilómetros colos sos dos ruedes pinchaes.[3] Aucouturier consiguió'l so tercer trunfu d'etapa, pero entá taba abondo lloñe del líder xeneral de la carrera, Garin, que tenía una ventaya de 28 segundos sobre Pothier.[19]
Na sesta etapa, Aucouturier, Garin y Dortignac empecipiaron la escapada a pocos quilómetros de meta. Aucouturier foi'l primeru en llegar al puntu de control alcontráu en Ville-d'Avray. Dende esi puntu, la carrera foi neutralizada hasta llegar al velódromu de Parc-des-Princes, onde los ciclistes percorreríen el quilómetru final. Cuando los participantes llegaron a París, empezó a llover. Los organizadores decidieron xunto a los ciclistes suspender l'últimu quilómetru de la carrera y tomar el puntu de control de Ville-d'Avray como'l final de la etapa. Esto fixo ganador de la etapa a Aucouturier.[20] Maurice Garin remató segundu, convirtiéndose d'esta miente nel campeón de la clasificación xeneral.[5]
Resultaos previes a les descalificaciones
editarPrimeramente, Maurice Garin, que liderara la carrera dende'l so empiezu hasta la so final, foi'l ganador.[6] Hippolyte Aucouturier proclamóse vencedor en cuatro etapes. En total, 27 ciclistes remataron.[21] Pa ellaborar la clasificación xeneral, sumáronse los tiempos que cada ciclista precisara pa percorrer cada etapa. D'esta miente, el corredor qu'emplegara menos tiempu, sería'l ganador de la carrera.
| Etapa !Fecha !Ruta !Terrén | Llargor | Ganador | Líder provisional de la carrera | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 2 de xunetu | Montgeron–Lyon |  Etapa llana |
467 km |  Maurice Garin |
Maurice Garin
|
| 2 | 9 de xunetu | Lyon–Marsella |  Etapa de monte |
374 km | Hippolyte Aucouturier
| |
| 3 | 13 de xunetu | Marsella–Toulouse | Etapa llana |
424 km | ||
| 4 | 17 de xunetu | Toulouse–Burdeos | 268 km | Lucien Pothier
| ||
| 5 | 20 de xunetu | Burdeos–Nantes | 425 km | Hippolyte Aucouturier
| ||
| 6 | 23 de xunetu | Nantes–París | 471 km |
| Posición | Ciclista | Tiempu |
|---|---|---|
| 1 | Maurice Garin
|
93h 06' 24" |
| 2 | Lucien Pothier
|
+6' 28" |
| 3 | César Garin
|
+1h 51' 03" |
| 4 | Hippolyte Aucouturier
|
+2h 52' 26" |
| 5 | Henri Cornet
|
+2h 59' 27" |
| 6 | Jean-Baptiste Dortignacq
|
+5h 15' 36" |
| 7 | Philippe Jousselin
|
+8h 33' 42" |
| 8 |  Aloïs Catteau
|
+12h 00' 56" |
| 9 | Camille Fily
|
+15h 36' 42" |
| 10 | Jean Dargassies
|
+16h 04' 01" |
Descalificaciones
editar
Mientres la carrera, nueve corredores fueron escluyíos por, amás d'otres aiciones, l'usu illegal de coches y trenes. Los organizadores del Tour taben contentos cola resultancia, pero la Union Vélocipédique Française —UVF— empecipió una investigación arriendes de delles quexes recibíes de parte d'otros ciclistes. El so comité d'investigación recoyó los testimonios de docenes de competidores y testigos, y, n'avientu de 1904, tomo la decisión de descalificar a tolos ganadores d'etapa y a los cuatro primeros clasificaos (Maurice Garin, Pothier, César Garin y Aucouturier).[22] Diez de los descalificaos fueron inhabilitaos pa un añu, Maurice Garin, pa dos y los dos restantes, pa tola vida.[3] En total, 29 ciclistes fueron sancionaos.[6] Les razones de cada descalificación nunca se fixeron públiques.[23]
El quintu clasificáu, Henri Cornet, de 19 años, convertir nel ganador más nuevu del Tour.[24] La organización tamién avisara a Cornet nuna ocasión por recibir l'emburrión d'un coche.[6] Solo 15 ciclistes de los 27 que remataren orixinalmente nun fueron descalificaos.[25]
Por causa de les descalificaciones, el Tour de Francia tuvo más cerca que nunca na hestoria de ser canceláu permanentemente.[26] L'organizador de la carrera, Henri Desgrange, dixo que nun entamaría nunca más la carrera.[27] Desgrange tamién taba encurniáu cola UVF por imponer el so propiu criteriu na carrera cuando él yá había disciplináu a los ciclistes.
Desgrange pidió-y a la UVF una esplicación, pero les cartes y les quexes detallaes que llevaron a la UVF a tomar la decisión d'esaniciar a 29 ciclistes perdiéronse cuando los archivos del Tour de Francia fueron tresportaos al sur en 1940 coles mires d'evitar la invasión d'Alemaña y nun se volvieron ver enxamás.[25] Hasta'l final de la so vida, Garin siempres sostuvo que fuera'l xustu vencedor del Tour de Francia 1904, pero según les Woodland, Garin confesó-y a un amigu que fixera trampes.[6]
Resultaos finales
editarTres les descalificaciones, los cuatro primeros clasificaos fueron esaniciaos. Na nueva clasificación, solo 15 ciclistes remataron.[5]
| Etapa | Fecha | Ruta | Terrén | Llargor | Ganador | Líder provisional de la carrera |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 2 de xunetu | Montgeron–Lyon | Etapa llana |
467 km |  Michel Frédérick |
Michel Frédérick
|
| 2 | 9 de xunetu | Lyon–Marsella | Etapa de monte |
374 km | Antoine Fauré |
Emile Lombard
|
| 3 | 13 de xunetu | Marsella–Toulouse | Etapa llana |
424 km | Henri Cornet |
Henri Cornet
|
| 4 | 17 de xunetu | Toulouse–Burdeos | 268 km | François Beaugendre |
François Beaugendre
| |
| 5 | 20 de xunetu | Burdeos–Nantes | 425 km | Jean-Baptiste Dortignacq |
Henri Cornet
| |
| 6 | 23 de xunetu | Nantes–París | 471 km | Jean-Baptiste Dortignacq |
Henri Cornet
|
| Posición | Ciclista | Tiempu |
|---|---|---|
| 1 | Henri Cornet
|
96h 05' 55" |
| 2 | Jean-Baptiste Dortignacq
|
+2h 16' 14" |
| 3 | Aloïs Catteau
|
+9h 01' 25" |
| 4 | Jean Dargassies
|
+13h 04' 30" |
| 5 | Julien Maitron
|
+19h 06' 15" |
| 6 | Auguste Daumain
|
+22h 44' 36" |
| 7 | Louis Coolsaet
|
+23h 44' 20" |
| 8 | Achille Coles
|
+25h 09' 50" |
| 9 | René Saget
|
+25h 55' 16" |
| 10 | Gustave Drioul
|
+30h 54' 49" |
Tres la carrera
editarDe resultes de los escándalos acomuñaos a esta edición del Tour, Desgrange quería detener la carrera y que nun se volviera a apostar. A pesar de considerase satisfechu col nivel competitivu de la edición, dixo: «El Tour acabó y enforma tarrezo que la so segunda edición sería la postrera. Matar el so propiu ésitu, que foi lleváu fora de control por pasión ciega, violencia y obscenos barruntos propios namái d'homes inorantes y deshonrosos».[27][29] Sicasí, camudó d'idea y decidió que la competición volviera llevase a cabu. Pa ello, camudó les regles con cuenta de los ciclistes nun fixeren trampes: el ganador del Tour de Francia 1905 decidir por aciu un sistema de puntos.[30] El vencedor del Tour de Francia 1904, Henri Cornet, participaría otros siete vegaes, pero nun volvería ganar en nenguna otra ocasión.[31]
Referencies
editarNotes
editar- ↑ Tres la reforma de 1940, la Union Vélocipédique Française pasó a conocese como la Fédération Française de Cyclisme —FFC—.
Cites
editar- ↑ Error de cita: La etiqueta
<ref>nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaeslemonde - ↑ Richard Nelsson (15 de xunetu de 2012). «The scandalous history of the Tour de France» (inglés). The Guardian. Consultáu'l 23 de xunetu de 2014.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Francois Thomazeau (6 de xunetu de 2004). «Non centenary party for 1904 Tour of shame» (inglés). Rediff. Consultáu'l 30 de mayu de 2013.
- ↑ «The Tour - Year 1904» (inglés). Amaury Sport Organisation. Consultáu'l 31 de mayu de 2013.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 «2ème Tour de France 1904» (francés). Memoire du cyclisme. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-03-04. Consultáu'l 3 de xunu de 2013.
- ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 6,11 6,12 McGann, Bill; McGann, Carol (2006). The Story of the Tour de France (n'inglés). Dog Ear Publishing, páx. 10-13. ISBN 1-59858-180-5. Consultáu'l 3 de xunu de 2013.
- ↑ «Le Tour de France - Trivia» (inglés). Top end sports. Consultáu'l 3 de xunu de 2013.
- ↑ Thompson, Christopher S. (2006). The Tour de France: a cultural history (n'inglés). Universidá de California, páx. 52. ISBN 0-520-24760-4. Consultáu'l 3 de xunu de 2013.
- ↑ «Vélocipédie» (francés). Le Petit journal, páx. 4. Gallica Bibliothèque Numérique (3 de xunetu de 1904). Consultáu'l 3 de xunu de 2013.
- ↑ «Vélocipédie» (francés). Le Petit journal, páx. 4. Gallica Bibliothèque Numérique (4 de xunetu de 1904). Consultáu'l 3 de xunu de 2013.
- ↑ «Vélocipédie - Coureurs punis» (francés). Le Petit journal, páx. 4. Gallica Bibliothèque Numérique (6 de xunetu de 1904). Consultáu'l 3 de xunu de 2013.
- ↑ «Vélocipédie - Le Tour de France» (francés). Le Petit journal, páx. 4. Gallica Bibliothèque Numérique (7 de xunetu de 1904). Consultáu'l 3 de xunu de 2013.
- ↑ «1904: Ongeregeldheden» (neerlandés). Tourgeschiedenis. Consultáu'l 3 de xunu de 2013.
- ↑ «Le Tour de France» (francés). Le Petit Parisien, páx. 5. Gallica Bibliothèque Numérique (10 de xunetu de 1904). Consultáu'l 4 de xunu de 2013.
- ↑ 15,0 15,1 «Le Tour de France» (francés). Le Petit journal, páx. 5. Gallica Bibliothèque Numérique (11 de xunetu de 1904). Consultáu'l 4 de xunu de 2013.
- ↑ «Le Tour de France» (francés). Le Petit journal, páx. 4. Gallica Bibliothèque Numérique (15 de xunetu de 1904). Consultáu'l 4 de xunu de 2013.
- ↑ «Le Tour de France» (francés). Le Petit Parisien, páx. 4. Gallica Bibliothèque Numérique (15 de xunetu de 1904). Consultáu'l 4 de xunu de 2013.
- ↑ «Vélocipédie – Le Tour de France» (francés). Le Petit Parisien, páx. 5. Gallica Bibliothèque Numérique (18 de xunetu de 1904). Consultáu'l 5 de xunu de 2013.
- ↑ «Le Tour de France – El fin de la cinquième étape» (francés). Le Petit journal, páx. 3. Gallica Bibliothèque Numérique (22 de xunetu de 1904). Consultáu'l 5 de xunu de 2013.
- ↑ «Vélocipédie – Le Tour de France» (francés). Le Figaro, páx. 6. Gallica Bibliothèque Numérique (25 de xunetu de 1904). Consultáu'l 5 de xunu de 2013.
- ↑ 21,0 21,1 21,2 Tom James (4 d'abril de 2001). «The Tour is finished...» (inglés). Professional Cycling Pàlmares. Consultáu'l 5 de xunu de 2013.
- ↑ Dauncey y Hare, 2004, p. 66.
- ↑ Samuel Abt (5 de marzu de 2008). «Tour's early scandal still a mystery» (inglés). International Herald Tribune. The New York Times. Consultáu'l 4 de xunu de 2013.
- ↑ «Tour records and winners» (inglés). British Broadcasting Corporation (30 de xunu de 2000). Consultáu'l 4 de xunu de 2013.
- ↑ 25,0 25,1 Charles Pelkey (3 d'avientu de 2008). «The Explainer – Disqualified!» (inglés). Velo News. Consultáu'l 4 de xunu de 2013.
- ↑ Francois Thomazeau (29 de xunetu de 2007). «Plus ça change... they started cheating in 1904» (inglés). The Guardian. Consultáu'l 4 de xunu de 2013.
- ↑ 27,0 27,1 (n'inglés) Tour de France: The History, The Legend, The Riders, ISBN 1-7805720-8-5, https://books.googlenl/books?id=8ZeQ20Z4kcgC&printsec=frontcover&hl=es&source=gbs_gue_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false, consultáu'l 22 de xunetu de 2014
- ↑ «Tour de France de 1904 - Classement» (inglés). 100 ans de Tour. Archiváu dende l'orixinal, el 2018-07-02. Consultáu'l 22 de xunetu de 2014.
- ↑ Dauncey y Hare, 2004, p. 65.
- ↑ «Tour 1905» (inglés). VeloArchive. Consultáu'l 22 de xunetu de 2014.
- ↑ «Past results for Henri CORNET (FRA)» (inglés). Amaury Sport Organisation. Archiváu dende l'orixinal, el 2012-10-24. Consultáu'l 5 de xunu de 2013.
Bibliografía
editar- (n'inglés) The Tour De France, 1903-2003: A Century of Sporting Structures, Meanings and Values, Routledge, ISBN 1-1357623-9-2, https://books.googlenl/books?id=8zXIYTnkxAIC&printsec=frontcover&hl=es#v=onepage&q&f=false, consultáu'l 22 de xunetu de 2014
- (n'inglés) 1904: The Tour de France Which Was to Be the Last, Ann Arbor Press, ISBN 0-9649835-2-4, http://www.bookfinder.com/dir/i/1904_Tour_de_France/0964983524/?ref=bf_plp_s2, consultáu'l 29 de mayu de 2013
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Tour de Francia 1904.
Datos: Q577246- Multimedia: Tour de France 1904
