Víctor Alperi
Víctor Alperi Fernández (14 de xunetu de 1930, Mieres – 22 d'ochobre de 2013, Xixón)[2] foi un novelista, ensayista y cuentista español, polifacéticu escritor asturianu.[3][4] Foi direutor primeru, y presidente honorariu dempués, de la Fundación Dolores Medio, amás de impulsor y pieza fundamental nel caltenimientu del premiu de novela curtia "Casino de Mieres".[2]
Víctor Alperi | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | Mieres, 14 de xunetu de 1930 |
Nacionalidá | España |
Muerte | Xixón, 22 d'ochobre de 2013 (83 años) |
Estudios | |
Estudios | Universidá d'Uviéu |
Llingües falaes | castellanu[1] |
Oficiu | escritor, novelista |
Biografía
editarDoctor en Derechu pola Universidá d'Uviéu, yá dende moza la so pasión pola lliteratura llevólu a dedicase a ella con plenitú. Con dieciocho años publicó la so primer obra, un poemariu: La solombra y la llaga. Mientres preparaba'l so doctoráu publicó la so primer novela, Fasteres avesíes (1954). A partir d'esi momentu foi un collaborador habitual de la prensa, con artículos sobre lliteratura, gastronomía y viaxes.[4][2] Col escritor valencianu, Juan Molla, escribió tres noveles en redol a la vida y ambiente asturiano: Suañu de solombra, Agua indio y Cristu faló nel monte, amás del ensayu, Carlos Bousoño na poesía del nuesu tiempu. En 1967, cola so novela La cara del escándalu, foi finalista del Premiu Planeta. Cinco años antes ganara'l Premiu Llingua Española convocáu pola editorial Plaza & Janes con Dientro del ríu y el Premiu Ruta de Plata. Como articulista, fueron habituales les sos cróniques gastronómiques, conocencies que quedaron tamién reflexaos na obra El Llibru de la cocina española, n'ocho volumen.[2]
Consideráu un autor prolíficu con más de cincuenta libro publicaos, la conseyera de Cultura del Principáu d'Asturies, Ana González Rodríguez, señaló como riesgo so «la diversidá de los sos intereses y escritos» y les sos aportaciones a la cultura asturiana. Luis Fernández Rozas definir como «una persona que trabayó infatigable pola lliteratura; escribía enforma y bien» y la semióloga y catedrática d'Historia del Español, María del Carmen Bobes Naves, destacó sobre él que «nun yera una persona competitiva, y eso perxudicólu, pero [yera] un escritor con gran dominiu del llinguaxe, de pallabra llimpia y significativa».[2] El críticu lliterariu, Faustino F. Álvarez señala en xunetu de 2013 que Víctor Alperi yera «un prodixosu ser lliterariu que nun precisa conciliar la pluma cola espada que la so Garcilaso interior enxamás empuñó, y qu'arrenunció a una prometedora carrera de xurista en cuanto reconocióse letraherido pa siempres y ensin marcha tras».[5]
Obres más destacaes
editar
|
|
Referencies
editar- ↑ Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 127850057. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 J.L. Argüelles (23 d'ochobre de 2013). «Fina Víctor Alperi, escritor ensin pausa». La Nueva España. https://www.lne.es/gijon/2013/10/23/fina-victor-alperi-escritor-pausa/1487971.html. Consultáu'l 27 d'ochobre de 2013.
- ↑ Francisco Prendes Quirós (26 d'ochobre de 2013). «Víctor Alperi, in memóriam». La Nueva España. https://www.lne.es/gijon/2013/10/26/victor-alperi-in-memoriam/1489702.html. Consultáu'l 27 d'ochobre de 2013.
- ↑ 4,0 4,1 «Víctor Alperi: «N'Asturies tamos un pocu dormíos y alloñaos d'Europa»». La Nueva España. 14 de xunetu de 2010. https://www.lne.es/sociedad-cultura/2010/07/14/victor-alperi-asturias-dormíos-alloñaos-europa/942248.html. Consultáu'l 27 d'ochobre de 2013.
- ↑ Faustino F. Álvarez (22 de xunetu de 2013). «Víctor Alperi esiste». www.elcomercio.es. https://www.elcomercio.es/20131022/mas-actualidad/cultura/alperi-esiste-faustino-articulo-201310221916.html. Consultáu'l 27 d'ochobre de 2013.
Enllaces esternos
editar- Control d'autoridá: enllaz permanente 29659610 al Ficheru d'Autoridaes Virtual Internacional
- Víctor Alperi na Enciclopedia d'Uviéu.