Mieres

Mieres
Bandera de Mieres	Escudu de Mieres
Alministración
País	España
Autonomía	Principáu d'Asturies
Provincia	Provincia d'Asturies
Partíu xudicial	Mieres
Tipu d'entidá	conceyu
Capital	Mieres del Camín
Alcalde de Mieres	Manuel Ángel Álvarez (Izquierda Xunida)
Nome oficial	Mieres (es)
División	ver Mieres, Baíña, Figareo, Gaḷḷegos, Santa Cruz, Santa Rosa, Turón, Uxo, Cuna, Lloreo, Siana, Santuyano, Mieres Extrarradio, La Peña, La Rebollá y Urbiés;
Xeografía
Coordenaes	43°15′00″N 5°46′36″W / 43.25°N 5.7766666666667°O
Superficie	146,03 km²
Llenda con	Ḷḷena, Riosa, Morcín, La Ribera, Uviéu, Llangréu, Samartín del Rei Aurelio, Llaviana y Ayer
Altitú media	386 m
Demografía
Población	36 195 hab. (2023)
Densidá	247,86 hab/km²
Xentiliciu	Mierense
Viviendes	18 333 (2011)
Más información
Estaya horaria	UTC+01:00
	mieres.es

Mieres^[1] ye un conceyu d'Asturies, y capital del partíu xudicial homónimu. Llenda al norte con La Ribera, Uviéu y Llangréu, al sur con Ḷḷena y Ayer, al este con Llangréu, Samartín del Rei Aurelio y Llaviana y al oeste con Morcín y Riosa, ocupando'l valle formáu pol cauce del ríu Caudal. Cuenta con una población de 43.688 habitantes (INE, 2010).

Foi un importante centru d'esplotación de mines de carbón dende'l sieglu XIX, anguaño una actividá en recul. Hasta 1970 agospió tamién una importante industria siderúrxica. La so capital ye Mieres del Camín, una llocalidá qu'entá güei caltién parte d'esi xeitu históricu de pequeña ciudá industrial

Historia

Prehistoria

La presencia humana en Mieres data de tiempos prehistóricos. Esisten dellos túmbalos y castros nel conceyu que confirmen la presencia de población humanes anteriores a la ocupación romana. Magar, les primeres noticies históriques importantes sobro esti conceyu se refieren a la presencia de Roma. La importancia que tevo esta presencia en Mieres inda nun pudo determinase, ya que los restos arqueolóxicos que se conserven son insuficientes pa ello.

La inscripción más relevante de la dómina que s'afayó nesti conceyu ye la conocida como Lucius Corona Severus, dedicada a la memoria d'un soldáu de la Legio VII Gemina y descubierta n'Uxo en 1870. Consérvase nel Muséu Arqueolóxicu d'Uviéu, xunto a otres pieces importantes como l'ara de Nimmedo y el cagüercu de Sulpicio Úrsulo, dambes alcontraes tamién n'Uxo.

Sábese que Mieres foi pa los romanos un importante llugar de pasu ente Asturies y la meseta. Según estudios del profesor Juan Uría Ríu, la vía romana que xunía Legio (Lleón) con Lucus Asturum (Lugo) travesaba Mieres y Uxo. Nun s'atopó restu dalu de la dómina visigoda nel conceyu.

Edá Media y Moderna

Ye a partir de mediaos del sieglu IX cuando escomienza a apaecer el nome de Mieres con relativa frecuencia nos documentos de la época. Nesti sieglu yá se tien constancia de la esistencia de dalgunos pequeños noyos de población nel territoriu del conceyu, nel entornu de diverses posaes y ilesies.

Plaza Requexu de Mieres cola Ilesia de San Xuan al fondu

Nel añu 857, Ordoñu I, rei d'Asturies, fai una donación de la ilesia de San Xuan, na arredolada del ríu Ayer, a la ilesia de San Salvador d'Uviéu y, trés años más tarde, el mesmu monarca fai una donación de la ilesia de Santolaya n'Uxo al obispu de Lleón, Fruminio.

En 1103, Alfonsu VI dona a la ilesia de San Salvador d'Uviéu la villa de Baíña, cola condición d'edificar nel monte Copián una alberguería. Esta alberguería foi donada por Alfonsu VII al conde de Ḷḷuna, Gonzalo Bermúdez, nel añu 1139. El mesmu Gonzalo Bermúdez dona Aguilar (nel monte Copián) y les villes de Lloreo y Baíña a la catedral d'Uviéu en 1143.

En 1266, Alfonsu X da fueru al conceyu de Ḷḷena, quedando incluyíos los territorios de Mieres dientro de les llendes ḷḷenices.

Mieres figuró dende la Edá Media na Ruta Xacobea, siendo un importante llugar de pasu pa los pelegrinos que s'empobinaben haza Santiago de Compostela faciendo parada n'Uviéu. D'ehí el nome de la so capital: Mieres del Camín.

Pela Guerra de Independencia, el mierense Fernando de Cosío organiza les primeres guerrilles, que xunto a les tropes del brigadier Manglano combaten al exércitu napoleónicu y-y faen retroceder haza Lleón.

Edá Contemporánea

En 1836, demientres la rexencia de María Cristina, Mieres constitúise como ayuntamientu independiente del de Ḷḷena, ya que la unión d'estos dos conceyos nunca llegó a efectuase dafechu.

A mediaos del sieglu XIX, establezse en Mieres l'“Asturian Mining Company” empresa minera de capital inglés, y l'empresariu francés Numa Guilhou funda Fábrica de Mieres, lo que provocará que'l conceyu pase d'una economía predominantemente agraria y ganadera a ser ún de los principales centros industriales de la época, lo que producirá grandes cambeos políticos y sociales en tol conceyu. La producción de la industria mierense toca techu pel primer terciu del sieglu XX, lo que provocaría un grande aumentu de la población y, pareyu a ésto, la formación de les primeres asociaciones obreres del conceyu, como la Xuventú Socialista de Mieres (1905). Los conflictos llaborales más importantes asocedieron nes fuelgues 1906 y 1917, dambes sofocaes con una fortísima represión y grande cantidá de despidos.

Pela revolución de 1934, Mieres foi ún de los principales centros revolucionarios y en Mieres y noyu del españíu. Al glayíu de "Coyones y dinamita" los obreros asaltaron los cuarteles de les fuercies de seguranza y s'organizaron pa tomar la ciudá d'Uviéu. Munchos foron encarcelaos o finaron na represión llevada a cabu pol gobiernu de la república.

Nes eleiciones de 1936 la voluntá de Mieres foi un 49,33% de votos pal gobiernu del Frente Popular. Mieres, antiguu bastión tradicionalista d'Asturies, pasó a apoyar a les izquierdes tres la so intensa industrialización debío al surdimientu de población obrera nel conceyu, si bien dellos movimientos izquierdistes y sindicales como l'anarquismu que n'otres rexones d'España tuviera influyencia na sociedá (Aragón, Andalucía, Cataluña) en Mieres esconsoñaba polo xeneral un ambiente de refugu siendo la población obrera muncho más favoratible al modelu estalinista de la XRSS.

La Guerra Civil de 1936 dexará la cuenca na zona republicana, anque con una notable presencia nacional en delles zones como Figareo, onde s'organizó un conseyu falanxista. Les organizaciones obreres xugaron un gran papel cayendo en 1937 y cola cayida del frente republicanu n'Asturies cayó'l conceyu de Mieres. Terminada la guerra inda continuaríen delles partíes guerrilleres como les de los hermanos Morán. El númberu de mierenses qu'acudieron a Rusia cola División Azul ye notable, siendo'l llugar d'Asturies dende'l que más voluntarios partieron.

Tres los durísimos años de la posguerra, les décades de los cuarenta y cincuenta supunxeron una reactivación de la economía, hasta aportar a los años sesenta, años marcaos pola fonda crisis.

El texíu industrial foi recuperando'l puxu tres la posguerra mas, a partir de los años sesenta, la siderurxa y la minería entren en recul, ya que Fábrica de Mieres ye desmantelada y la estraición del carbón se fai práuticamente inviable, lo que provoca'l pieslle de munches mines y la consiguiente perda d'emplegos.

Anguaño tienen plantes nel conceyu importantes industries. Multinacionales como Thyssen y empreses españoles como Duro Felguera.

Xeografía

Ortofotomapa de Mieres del Camín

Los sos principales noyos por númberu d'habitantes son: Mieres del Camín, Turón, Returbiu, Uxo y Figareo.

Ta a una distancia de la capital, Uviéu, de 20 quilómetros. Les sos principales víes de comunicación son: l'A-66 ente Xixón, Uviéu y Lleón (ciudá) que lu treviesa de norte a sur, l'AS-1, o Autovía Minera, que lu comunica con Llangréu, Siero y Xixón, l'AS-111 que xune Mieres con Llangréu, l'AS-112 que la xune con Cabanaquinta y otres como l'AS-242, y l'AS-337.

Les sos cumes más destacaes son: al norte el Magarrón de 656 metros y el Gúa de 659 metros, al oeste el Llosoriu de 1.004 metros, al sur el picu Sopena de 959 metros y al este el Picu Tres Conceyos de 1.100 metros. Otres altures a destacar son: el picu Polio de 1.046 metros y el picu Cuetu Ventosu, el más altu del conceyu, de 1.149 metros

Los sos valles son estrenchos, aprovechando les tenyeres pa les actividaes agrícoles y les esplotaciones forestales. Les zones baxes tán ocupaes pola industria y los pozos d'estraición del carbón especialmente nes vegues de los ríos Caudal y Turón.

Este conceyu sufrió una grande tresformación dende 1836, cambiando'l so mediu rural y pasando a ser ún de los primeros y más importantes noyos del desenrollu industrial d'España.

Ríos

El principal ríu de Mieres ye'l ríu Caudal, que ñaz de la confluyencia de los ríos Ḷḷena y Ayer a l'altura d'Uxo, y treviesa'l conceyu de norte a sur. Nesti ríu vierten les sos agües delles ñores d'escasa importancia, como'l Duró, el Turón, el San Xuan y el Cuna, ente otros.

El caudal ye afluente, al empar, del ríu Nalón, al que vierte les sos agües en Soto Ribera, nel conceyu de La Ribera.

Clima

Temperatura media añal: 11 °C
Temperatures récor:

Más alta: 41 °C Más baja: -16 °C

Media pluviométrica añal: 1000 mm³
Homidá relativa: 80%
Media díes de ñeve: 15

El clima de Mieres ye más fríu que'l del restu de ciudaes asturianes (Uviéu, Xixón, Avilés).

Pel branu predomina una situación de chornu, onde'l valle abelluga a Mieres de los vientos.

Pel iviernu Mieres ye una ciudá estraordinariamente fría si tenemos en cuenta la so llatitú, altitú y distancia de la llinia de costa. La media añal de díes de ñeve ye de 15. Esta ñeve ye permanente nos montes qu'arrodien Mieres dende ochobre hasta abril y amiya tiñendo de blanco la ciudá y la vega del Caudal a lo llargo del iviernu y los primeros díes de la primavera.

Tamién pel iviernu son frecuentes les xelaes nes nueches escamplaes. Y l'aguañeve.

Esta situación ye debío a que Mieres, al igual que tola Comarca del Caudal, ta influyida pol calter continental que-y proporciona'l so allugamientu ente fondos valles pese a tar a non munchos quilómetros de la llinia de costa, lo que fai que les temperatures s'estremen tocántenes al llitoral asturianu y fenómenos como les xelaes o la ñeve seyan muncho más habituales.

Flora

Les especies arbories predominantes son los fresnos, fayes, nozales, ablanales, y castañales.

Parroquies

Mapa parroquial de Mieres

Nᵘ	Nome	Superficie (km²)	% superficie Mieres	Población	% población Mieres	Densidá (hab./km²)
1	Baíña	6,07	4,164,16%	267	0,740,74%	43,99
2	Cuna	5,26	3,63,6%	453	1,251,25%	86,12
3	Figareo	6,17	4,234,23%	2072	5,725,72%	335,82
4	Gaḷḷegos	11,33	7,767,76%	246	0,680,68%	21,71
5	Lloreo	9,52	6,526,52%	536	1,481,48%	56,3
6	Mieres	2,32	1,591,59%	22 901, 22 519	6 327 179,226 327 179,22%	Error d'espresión: Caráuter de puntuación "," non reconocíu.
7	Mieres Extrarradio	7,39^[2]	506 060 398,59506 060 398,59%	1301	3,593,59%	Error d'espresión: Caráuter de puntuación "" non reconocíu.
8	La Peña	6,78	4,644,64%	779	2,152,15%	114,9
9	La Rebollá	2,84	1,941,94%	317	0,880,88%	111,62
10	Santa Cruz	3,75	2,572,57%	881	2,432,43%	234,93
11	Santa Rosa	24,99	17,1117,11%	1461	4,044,04%	58,46
12	Santuyano	2,63	1,81,8%	1099	3,043,04%	417,87
13	Siana	10,53	7,217,21%	762	2,112,11%	72,36
14	Turón	25,3	1,731,73%	3670	10,1410,14%	145,06
15	Urbiés	17,3	1,181,18%	273	0,750,75%	15,78
16	Uxo	3,8	0,260,26%	1932	5,345,34%	508,42

Demografía

Gráfica de población de Mieres (Asturies)

Fonte: Institutu Nacional d'Estadística d'España - Ellaboración gráfica por Wikipedia

Mieres ye ún de los más importantes conceyos mineros xunto a Llangréu y el so desenrollu tevo venceyao a la coxuntura carbonífera. La so medría foi mui rápido pero tamién el so recule.

Esti conceyu a entamos del sieglu XX, tenía una población de 18.265 habitantes, en nueve décades la so población aumenta a 53.417 habitantes, lo que-y dio un crecimientu d'un 292%, siendo superior la media asturiana. Esto nun pararía equí, ya que la so máxima población la tendrá en 1960 aportando a 70.871 habitantes, cifra ésta que ye la más elevada y la nunca nun algamada por nengún conceyu mineru. A partir d'esta data entra nún proceso diferente, con un periodu recesivu que-y fai perder más de 25.000 habitantes.

La so capital ye la ciudá más poblada del conceyu debío a la esplotación de los pozos y a la necesidá de mano d'obra, cuenta con 24.665 habitantes, amás de tener otros centros de grande ocupación nes veges del Caudal y lo sos afluentes el Turón y San Xuan. La so estructura demográfica ta marcada pola población adulta, que representa un 30%. Mozos y mayores de 60 años tienen unos efeutivos semeyantes que rolden el 24% de la población. El so procesu d'emigración a costafecha del desmantelamientu de la so industria y el treslláu a Xixón, truxo la so primera folada, la segunda folada vieno ente 1981-1991, a cuenta d'una crisis industrial, cola perda de puestos de trabayu, faciendo qu'unes 5.000 persones emigraren instalándose na so mayoría n'Uviéu y Xixón.

Política

Nel conceyu Mieres l'únicu partíu que gobernó dende la instauración de la democracia foi'l PSOE, hasta 2011, cuandu IX-LV arrampuñó-y l'alcaldía (ver llista d'alcaldes de Mieres).

Eleiciones municipales
Partíu	1979	1983	1987^[3]	1991^[3]	1995^[3]	1999^[3]	2003^[3]	2007^[3]	2011^[4]	2015^[5]
PCE / IX / IX-BA / IX-Los Verdes	9	7	7	6	9	7	6	5	10	12
PSOE	10	14	10	11	9	11	8	9	5	4
CD / AP / PP	1	4	4	5	7	7	7	7	4	3
FAC									2	0
Somos Mieres										2
MCE / MCA	1		0	0
UCD / CDS	4		4	2
DDM				1
Total	25	25	25	25	25	25	21	21	21	21

Arte

Ilesia de Santolaya

El palaciu de Riba, en Cenera

Santuariu de los mártires Cosme y Damián

El conceyu de Mieres tien grande cantidá de monumentos ya que pertenecía a la ruta xacobea, ente los que destaquen:

La ilesia románica de Santolaya, n'Uxo, catalogada como Monumentu Histórico Artísticu. Debío a les obres del ferrocarril foi destruyida en 1922, llevantándose un templu mayor que l'anterior, que yera cenciellu, onde s'integra l'ábside, l'arcu mediu de trunfu y la puerta románica. L'ábside ye semicircular con medies columnes y capitel de motivos vexetales. La portada ye de mediu puntu con trés archivoltes decoraes en retraite y capiteles vexetales y figuraos. L'arcu de trunfu románicu allúgase na entrada del ábside, ye de dos archivoltes y guardapolvu taquiáu, con capiteles de tema vexetal.

La casa Cortina, cola capiella de San Clemente, en Figareo. La so estructura ye un noyu antiguu arrodiáu d'añadidures. La so parte más importante ye la fachada principal del cuerpu, ye de dos pisos y ún baxu aprovechando'l desnivel. Hai un portal prefondu nel que s'abren dos puertes, la principal con arcu semicircular con grandes doveles planes, sobre'l portal vese un corredor apoyáu en zapata. El restu de la fachada ye de mampostería con dos ventanines cuadraes arrodiaes de grandes siellares y enmarcaes por moldures cencielles. La so capiella de San Clemente ye de nave curtia, cabecera cuadrada con pórticu a los pies. Tien un pequeñu retablu barrocu de San Clemente.

El palaciu de Riba o de los Bernaldo de Miranda, en Cenera, ye Monumentu Histórico Artísticu. Ye un grande edificiu de dos altures, con dos puertes a la fachada, una menor adintelada y la principal de mediu puntu con doveles, ente elles hai saeteres abocinaes. Sobre la puerta n'arcu apaez un reló de sol cola data 1808. El pisu altu tien cinco balcones con antepechu de barrotes torneaos. La fachada posterior tien un corredor cenciellu de maera con un pequeñu palombar baxo l'aleru. L so capiella ta contra la casa y ye cenciella con nave cubierta a dos agües y rematada n'espadaña. El so retablu ye barrocu.

El palaciu del Valletu, declaráu Monumentu Histórico Artísticu. Nel cuerpu central s'abren trés grandes arcos de siellería apoyaos en gruesos pilares. La so planta noble distribúise en cinco balcones y los trés centrales sobre los arcos. Nel aleru en forma de frontón alcuéntrase l'escudu. La fachada meridional y posterior tienen una grande galería acristalada y la orientada al norte ye d'un solo pisu pol desnivel y prollonga'l faldón del teyáu formando un pequeñu pórticu. Construyíu en mampostería con siellar n'impostes y enmarques de ventanes. El conxuntu intégrenlu otros edificios, la corte, la casa, el llagar, el palombar y una panera.

El Santuariu de los mártires Cosme y Damián ye un templu del sieglu XVIII, obra de Pedro Muñiz. La planta ye de forma de cruz con cabecera plana y torre a los pies. Los pórticos arrodien dambos llaterales y enllacen col pisu baxo la torre. El so interior dixébrase en dos tramos y les sos bóvedes decoraes con pintures. La nave tien coru a los pies con escalera de cascoxu de piedra que da accesu a la torre. La cabecera ye plana y cúbrese con bóveda estrellada. El retablu principal ye de piedra gris de 1960, llabráu colos símbolos de los Santos titulares. Na capiella llateral hai retablos neoclásicos con talles barroque.

El palaciu de Revillaxixedo o de San Esteban del Mar, en Figareo. Ye un enorme edificiu de planta rectangular xuníu a otru cuerpu menor por un arcu rebaxáu. Tien numberoses añadidures, destacando la so portada barroca que ye adintelada flanquiada por columnes de fuste estriáu y capitel dóricu. So la puerta llábrase la inscripción "POR LA LEI Y POR EL REY". Destaca el tercer pisu con trés grandes ventanes de mediu puntu y una asoleyada galería al sur. Conserva l'espaciu de l'antigua capiella (dedicada a llocal comercial), con bóveda de cañón y coru de maera a los pies.

Hai otru tipu d'obres yá modernes y que foron tresformado'l paisaxe, ente les que tenemos:

El pobláu obreru de Bustiellu, obra de la Sociedá Hullera Española, cuenta con dellos edificios, ún relixosu, dos centros escolares, l'hospital y les propies viviendes. Estes yeren unifamiliares pareaes de planta baxa y pisu con una pequeña güerta. Estes viviendes son de modelu estandarizáu, la monotonía ruempe colos edificios principales. La Capiella ye un grande templu con referencies neorromániques con trés naves, pórticu a los pies y triple ábside construyíu en piedra y lladriellu vistu. La so fachada ta centrada pola puerta n'arcu de mediu puntu sobre columnes dobles, encuma con una espadaña rematada en frontón y cruz. El Sanatoriu ta formáu por dellos pabellones comunicaos ente sí por pasadorios de maera y cristal. El cuerpu principal destaca porque ta muncho más decoráu, destacando'l deái de l'artesanía como la puerta curvillinia de maera y fierro forxao o la decoración floral qu'apaez nos dinteles de les ventanes.

La nave de Soviella, construyida por Hullera Española pa la reparación de les llocomotores. Esti edificiu esplota al máximu la decoración del lladriellu, material industrial por escelencia. La fachada destaca nún llau curtiu por dos pilestres angulares, remataes por pináculos con revestimientu de teseles vidriaes. Los llaterales en seyes tramos per aciu pilastres de lladriellu ente les que s'abren grandes ventanes allargaes. Xuégase col encale y el lladriellu vistu como mou de decoración.

L'Ayuntamientu, obra del arquiteutu Lucas María Palacio, más tarde se-y añadiría otru pisu obra de Juan Miguel de la Guardia y anueva la fachada faciendo la porticada con cinco arcos sobre pilastrrs, balcones con frontón triangular sacante'l central que ye curvu rematáu núun templete con reló y campana.

El monumentu al poeta mierense Teodoro Cuesta, realizáu pol escultor Arturo Sordo. Foi treslladáu delles veces de sitiu, hasta volver al llugar orixinal prieto de la casa natal del poeta en La Pasera. Ye de grandes dimensiones con cuatro figures de bronce asentaes nún pedestal formáu por dellos cuerpos escalonaos. Enriba asiéntase'l poeta y a los llaos dos figures. El poeta ta coronáu por una figura femenina portadora d'un guinaldu.

Educación y vida cultural

Nel Campus de Mieres impártense les siguientes titulaciones de la Universidá d'Uviéu:

Inxeniería téunica de mines (delles especialidaes)
Inxeniería téunica topógráfica
Inxeniería téunica forestal (especialidá n'esplotaciones forestales)
Inxeniería xeolóxica (2º ciclu)

Deportes

Estadiu Municipal Hermanos Antuña.

Caudal Deportivo de Mieres, equipu de fútbol que milita na Segunda División B.
Club Patín Mieres, equipu histórico de ḥoquei sobre patines.
IES Sánchez Lastra de Baloncesto, equipu de cadetes de Baloncestu

Gastronomía

Nel conceyu ellabórase'l quesu d'Urbiés, conocíu por ser ún de los quesos más fuertes de toa Asturies. Cabe mencionar que, como nel restu'l país, la sidra ye un elementu fundamental de la so variada gastronomía.

Platos típicos

Arbeyos con xamón.
Pote mierense con rabadal.
Chorizu a la brasa.
Pitu caleya.
Trucha grandona.

Postres

Conseyos paserinos (rosquielles de masa quebrada dulce arriquecida con lleche, forniaes).
Tarta dalia.
Casadielles.
Rosquielles supremes de Mieres.

Economía

Hasta 1970 hebo nel conceyu la Fábrica de Mieres, planta siderúrxica, treslladada colos trabayadores a Xixón y Avilés al formase Ensidesa.

Basada tradicionalmente na esplotación del carbón, actividá en retrocesu.

Actualmente l'actividá minera queda namás nel pozu Nicolasa y nel llavaeru del Batán.

Una de les obres fecha con fondos mineros ye el Campus Universitariu onde s'imparten Inxeniería Téunica Minera, Topográfica y Forestal.

Emplegaos nos diversos sectores económicos (añu 2009)
	Númberu de trabayadores	Tantu por cientu
TOTAL	11.679	100
Agricultura, ganadería y pesca	123	1,05
Industria	2.731	23,38
Construcción	960	8,22
Servicios	7.865	67,34
* Datos tomaos del Anuariu Estadísticu d'Asturies 2009, SADEI

Usos del suelu del conceyu (añu 2009)
Usu	Superficie (km²)
Tierres de llabrantíu	0,59
Praderíes	56,98
Terrenu forestal	65,33
Otros usos (industrial, residencial, tierra ermo...)	23,13
* Datos tomaos del Anuariu Estadísticu d'Asturies 2009, SADEI

Carauterístiques del sector primariu (añu 2009)
Ganaderíes de bovín	500
Cabeces de ganáu bovín	4.408
Cabeces de ganáu ovín	1.356
Cabeces de ganáu cabrín	104
Ganaderos con cuota llechera	0
Quilos de cuota llechera	0
Metros cúbicos de madera valtao	3.464
* Datos tomaos del Anuariu Estadísticu d'Asturies 2009, SADEI

Fiestes

Antroxu -> febreru o marzu
Folixa na Primavera -> Festival Intercélticu de Musiques del Arcu Atlánticu (Abril)
San Xuan -> Fiestes patronales, en xunu hasta'l día 24. La nueche del 23 hai foguera y danza prima.
Mártires de Valdecuna -> Romería d'interés turísticu (27 setiembre).

Accesos

Pel conceyu Mieres discurren les principales víes de comunicación d'Asturies cola Meseta

Ferrocarril

El conceyu de Mieres ye trevesáu pola llinia Xixón - Madrid de RENFE, con parada n'Uxo, Santuyano, Mieres del Camín, Ablaña y La Pereda, correspondientes a la llinia C-1 de Cercaníes, que xune Xixón con Ponte de los Fierros.

Pasa tamién per esti conceyu la llinia F8 de FEVE (Trubia - Collanzu), con parada nes llocalidaes de Santa Cruz, Uxo, Figareo, Mieres del Camín, Ablaña, La Pereda y Baíña.

En Mieres realicen paradas los trenes de llargu percorríu (RENFE Grandes Llinies) con destín o procedentes de Madrid, Barcelona, Alicante y Llión. Anguaño s'encomiencen a suprimir paraes como dalgunes de les qu'había en conexón con Barcelona.

Carretera

Los principales accesos per carretera son pela autopista A-66 dende Uviéu o Lleón y l'autovía AS-1 (más conocida como Autovía Minera) dende Xixón, La Pola Siero o Llangréu.

Ye posible acceder a Mieres n'autobús interurbanu dende les llocalidades d'Uviéu, Xixón, Llangréu, y dende Madrid y Sevilla n'autobuses de llargu percorríu.