Vascones
Los vascones[1] (del llatín: gens Vasconum) foron un pueblu de la Edá Antigua, de los denomaos pueblos prerromanos, na Peninsula Ibérica que'l so territoriu estendíase en tiempos de l'Antigua Roma aproximadamente pola práutica totalidá de Navarra y árees del noroeste d'Aragón y noreste de La Rioxa d'anguaño, ente'l valle altu del ríu Ebro y la vertiente peninsular de los Pirineos.
 | |
| Tipu | grupu étnicu históricu |
|---|---|
| Epónimu | País Vascu y Gascuña |
| Xeografía | |
| Orixinariu de | Navarra, España, Guipúzcoa, España, Aragón, España y Rioja, España |
| Mapa de distribución | |
 | |
| Siguíu por | pueblu vascu |
 | |
Los vascones, algamaron un eleváu gráu d'integración nel mundu romanu, ello ye de romanización nes fasteres urbanes como Pompaelo, desplazáronse hasta les rexones más nortices tres la descomposición d'aquelli, entrando posteriormente en conflictu en delles ocasiones con visigodos y francos.
Nel territoriu de los vascones acuñóse moneda (nun ocurrió lo mesmo ente otros pueblos de la Península Ibérica), tanto denarios como ases, y n'alfabetu ibéricu.[2]
Tres la llegada de los musulmanes, los descencientes vascones reorganizáronse en entidaes feudales como'l Ducáu de Vasconia na zona d'Aquitania o'l Reinu de Pamplona, orixe del posterior Reinu de Navarra.
Referencies
editar- ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: vascón, -ona, -ón (-ono)
- ↑ http://www.enciclopedianavarra.com/?page_id=20494
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Vascones.
