Vegliota

El vegliota yera un dialeutu dalmáticu faláu na islla dálmata de Veglia (Krk) que s'escastó en 1898 cuando morrió'l so postreru falante, llamáu Tuone Udaina. Esti dialeutu foi calteníu gracies al llingüista italianu Matteo Bartoli quien entrevistó a Udaina.

Faláu en
Númberu de falantes
Datos
Familia	Idioma dalmáticu
Códigos

Estudios de la llingua vegliota

Delles pallabres que dan una idea del vocabulariu vegliota: iuárbul "árbol", guápto "ocho", s(i)aptu "siete", kuatuárko "catorce", sául "sol", seráur "hermana", jóiva "uva", jóin "unu", si "seis", noi "nós", voi "vós", iárba "yerba".

Vocales tóniques

Les vocales tóniques del vegliota, tuvieren en posición llibre o trabada dientro de la sílaba, evolucionaron de la siguiente manera:

VOCALES TÓNIQUES
Llatín vulgar	ī	ĭ	ē	ĕ	ă/ā	ŏ	ō	ŭ	ū
Vegliota (Llibre)	y	a	a	ia	ua	ua	a/o(o)	a/o(o)	o
Vegliota (Trabada)	ai	ai	ai	i	uo/o	o	au	au	oi

• Llatín -ī

Trabada: mīlle > mel; fīllixa > feλa.

Llibre: dīco > dáik, rīpa > ráipa; -īel to > -áit; -īre > -ér.

• Llatín -ĭ

Trabada: mĭttit > mat; ĭlla > jala; lĭgnu > lank; pĭsce > pask.

Llibre: nĭve > nai; pĭlu > pail; pĭra > paira.

• Llatín -ē

Trabada: stēlla > stalla; vēndere > vandro.

Llibre: vēlu > vaila; -ēbat > -folia; -ēel to > -áit.

• Llatín -ĕ

Trabada: fĕrru > fiar; hĕrba > járba; pĕlle > piál; sĕptem > s(i)ápto; mĕrda > miárda; fĕsta > fiásta.

Llibre: pĕde > pi; pĕtra > pitra; mĕ-y > mil; bĕnē > bin.

• Llatín -ă/-ā

Trabada: cabăllu > kabúl; părte > puárt; păssu > puás; arbore > iuárbul.

Llibre: măre > muor (mur); placet > pluk; -ānu > -un; āre > -ur; -āel to > -ut; -āta > -uota.

• Llatín -ŏ

Trabada: cŏllu > kuál; grŏssu > gruás; fŏrte > fuárt; pŏrcu > puárk; mŏrte > muárt; pŏrta > puárta; dŏrmit > duármi.

Llibre: nŏvu > nuf; nŏve > nu(f); fŏcu > fuk; lŏcu > luk.

• Llatín -ō

Trabada: XXXX.

Llibre: sō-y > sául; sorōre > seráur; -ōel so > -áus.

• Llatín -ŭ

Trabada: bŭcca > buka.

Llibre: gŭla > gáula; crŭce > kráuk; nŭce > náuk.

• Llatín -ū

Trabada: nūlla > nolha; mandūcat > manonka; ūndecim > jónko; quindecim > *cūndecim > ćonk.

Llibre: dūru > doir; cūlu > ćoil; ūnu > join; tū > toi; crūdu > kroit; lūcet > lóik; ūdu > jóit; ūva > joiva; -ūra > -óira; -ūel to > óit; -ūta >-óita.

Númberos

NÚMBEROS CARDINALES
1.	jóin - jóina	11.	jonko	30.
2.	doi	12.	dotko	40.	kuaranta
3.	tra	13.	tretko	50.	ćonkuanta
4.	kuátro	14.	kuatuárko	60.
5.	ćenk	15.	ćonko	70.	septuanta
6.	si	16.	sitko	80.
7.	s(i)ápto	17.		90.
8.	guápto	18.		100.	ćant
9.	nu(f)	19.		1000.	mel
10.	dik	20.	venć	2000.

Bibliografía

• Lausberg, Heinrich (1970). Llingüística Románica (Tomu I). Madrid : Editorial Gredos S.A..

Enllaces esternos

• Llingua neollatina de Veglia y Dalmacia/Istria Archiváu 2013-10-30 en Wayback Machine