Zheng Xiaoying (28 de setiembre de 1929Yongding (es) Traducir) foi la primera direutora d'orquesta en China. Zheng foi la direutora principal de la Casa d'Ópera Nacional de China y formó parte y dirixó la Orquesta Filarmónica de Xiamen.[1] Tamién foi decana del Conservatoriu Central de Música de Beixín.

Zheng Xiaoying
Vida
Nacimientu Yongding (es) Traducir28 de setiembre de 1929 (94 años)
Nacionalidá Bandera de la República Popular China República Popular China
Estudios
Estudios Conservatoriu de Moscú
Central Conservatory of Music (en) Traducir
Oficiu direutora d'orquesta
Emplegadores China National Opera
Xiamen Philharmonic Orchestra (en) Traducir
Serviciu militar
Lluchó en Guerra civil china
Cambiar los datos en Wikidata

Carrera editar

Zheng nació en Yongding, Fujian.[2] Zheng baxa de los Hakka y sentía que la so familia valoraba la educación.[3] Zheng primero estudió na Universidá de Muyeres de Tianmen en Nankín en 1947.[4] Zheng participó na Revolución Comunista china, onde'l so trabayu yera entrenar a una gran troupe de bailles y cantares, y dirixir óperes chines.[5] Trabayó na provincia Henan.[4]

Más tarde, Zheng estudió nel Conservatoriu Central de Música en 1952.[2] El so primer profesor direutor foi Nicolai Tumascheve, quién lu enseñó a dirixir coros.[6] En 1955, foi unviada a un cursu especial realizáu por direutores soviéticos, onde foi la única muyer de la clase.[7] Enseñó nel Conservatoriu Central ente 1956 y 1960.[7] Zheng entós empezó a estudiar direición d'ópera nel Conservatoriu de Moscú ente 1960 y 1963.[2] En 1962, foi la primer direutora china que dirixía una ópera nun escenariu estranxeru cuando dirixó "Tosca" nel Teatru Nacional de Moscú.[8] Tres Moscú, tornó al Conservatoriu Central y dio clases hasta que la Revolución Cultural atayó'l so trabayu.[7] Mientres la revolución, "nun hubo música clásica en China."[5]

Zheng convertir na Direutora Principal de la Casa d'Ópera Nacional en Beixín en 1977.[9] Tuvo implicada nes "influyentes rindiciones" de El Dios de les Flores, La Traviata, Carmen, Les Bodes de Figaro y Madama Butterfly.[6] Na década de 1980, ayudó al direutor francés Jean Perrison a realizar la primer traducción china de Carmen cuando visitó Beixín.[5] En 1993, fundó la primer orquesta sinfónica de muyeres de China, la Orquesta Filarmónica Ai Yue Nu, qu'actuó per tol mundu.[10] El grupu toca tantu música occidental como música china.[11] Zheng y la orquesta de muyeres actuaron na cuarta Conferencia Mundial de Muyeres.[8]

Cuando Zheng retirar de la Ópera Nacional de China en 1997,[4] camudar a Xiamen.[12] En 1998, empezó la Orquesta Filarmónica de Xiamen, un ensemble musical non estatal.[3] La orquesta creció progresivamente sol so lideralgu, llogrando reconocencia mundial.[4] Como pedagoga, trabayó p'ayudar al públicu a entender y apreciar la orquesta.[7] Tamién enseñó al públicu la etiqueta nos conciertos.[13]

Zheng foi una de los portadores de l'antorcha olímpica en Xiamen nos Xuegos Olímpicos de Beixín de 2008.[4][14] En 2011, foi honrada col Premiu Doráu de Melodía de l'Asociación de Músicos Chinos.[5] Zheng recibió en 2012 el títulu de Figura Cultural China pola so contribución a la educación y direición musical.[15] Retirar de la Orquesta Filarmónica de Xiamen en 2013.[5] En 2014, foi honrada pola Casa d'Ópera Nacional col títulu "Direutora Honoraria pa tola vida."[7]

Referencies editar

  1. China's First Female Conductor Zheng Xiaoying. 22 d'abril de 2010. http://english.cri.cn/4406/2010/04/22/1122s564861.htm. Consultáu'l 14 de xineru de 2016. 
  2. 2,0 2,1 2,2 «Zheng Xiaoying: Cultural Symphony». Confucius Institute Magacín 6 (29). December 2013. http://confuciusmag.com/zheng-xiaoying-cultural-symphony. Consultáu'l 14 de xineru de 2016. 
  3. 3,0 3,1 «Zheng Xiaoying: Gifted Woman Who Gives Music to the Public». China.org. 1 d'agostu de 2002. http://www.china.org.cn/english/culture/38463.htm. Consultáu'l 14 de xineru de 2016. 
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 «Xiamen Philharmonic Orchestra founder - Zheng Xiaoying». What's On Xiamen. 20 de xunetu de 2008. http://www.whatsonxiamen.com/news3735.html. Consultáu'l 14 de xineru de 2016. 
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Brown, Emily Freeman (2015). Rowman & Littlefield Publishers: A Dictionary for the Modern Conductor. ISBN 9780810884014.
  6. 6,0 6,1 Gue, Congmin (2005). Routledge: Encyclopedia of Contemporary Chinese Culture. ISBN 9780415777162.
  7. 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 «CNOH Confers Zheng Xiaoying 'Honorary Conductor for Life'». Women of China. 10 d'abril de 2014. http://www.womenofchina.cn/womenofchina/html1/people/artists/17/2096-1.htm. Consultáu'l 14 de xineru de 2016. 
  8. 8,0 8,1 «Chinaview People». Archiváu dende l'orixinal, el 28 d'avientu de 2006. Consultáu'l 14 de xineru de 2016.
  9. (2006) «Zeng Xiaoying (1929-)», Dictionary of Women Worldwide: 25,000 Women Through the Ages. Gale. ISBN 978-0787675851.
  10. «Professor Zheng Xiaoying: China's First Woman Conductor». Asia Source. Archiváu dende l'orixinal, el 24 de xunu de 2006. Consultáu'l 15 de xineru de 2016.
  11. Edwards, J. Michele (2003). Cambridge University Press: The Cambridge Companion to Conducting. ISBN 9780521527910.
  12. Zheng Xiaoying, Conductor of Xiamen Philharmonic Orchestra 'Unstoppable'. 30 de marzu de 2010. http://www.whatsonxiamen.com/news11250.html. Consultáu'l 14 de xineru de 2016. 
  13. Off Notes: Lessons in Etiquette for China's Classical Music Concergoers. 19 de mayu de 2015. http://www.scmp.com/news/china/society/article/1802690/notes-lessons-etiquette-chines-classical-music-concertgoers. Consultáu'l 14 de xineru de 2016. 
  14. Zheng Xiaoying. http://confuciusmag.com/zheng-xiaoying-cultural-symphony/29_zheng_xiaoying_03. Consultáu'l 14 de xineru de 2016. 
  15. «Famed Female Conductor». Beijing Review 55 (52):  p. 7. 27 d'avientu de 2012. http://search.ebscohost.com/login.aspx?direct=true&db=a9h&AN=89726452&site=ehost-live. Consultáu'l 15 de xineru de 2016. 

Enllaces esternos editar