Épsilon Serpentis (ε Ser / 37 Ser / HD 141795)[11][12] ye una estrella de magnitú aparente +3,71 na constelación de Serpens, asitiada en Serpens Caput —la cabeza de la culiebra—. Ostenta'l nome, apenes utilizáu, de Nulla Pambu —«la bona culiebra» en lengua tamil—, que'l so orixe provién del nome que los Encantamientu de culiebres encantadores de culiebres de la India dan a Serpens Caput.

Ficha d'oxetu celesteÉpsilon Serpentis
estrella con movimiento propio alto (es) Traducir[1], near-IR source (en) Traducir[1] y UV-emission source (en) Traducir[1]
Datos d'observación
Ascensión reuta (α) 237,70402592417 °[2]
Declinación (δ) 4,47773087583 °[2]
Distancia a la Tierra 22,0608 pc
Magnitú aparente (V) 3,693 (banda V)
Magnitú absoluta 2,04[5]
Constelación Serpens
Velocidá de rotación 33,1 km/s[6]
Velocidá radial −9,4 km/s[7]
Parallax 45,3293 mas[3]
Carauterístiques físiques
Radiu 1,783 Radius solars [8]
Masa 1,82 M☉[8]
Gravedá superficial 17 400 cm/s²[9]
Tipu espectral kA2hA5mA7V[10]
Otros nomes
Cambiar los datos en Wikidata

Coordenaes: Sky map 15h 50m 48.966s, 4° 28 39.831

Asitiada a 70 años lluz de distancia de la Tierra, Épsilon Serpentis ye una de les estrelles blanques de la secuencia principal más cercanes al Sistema Solar.[13] Nestes estrelles, al igual que nel Sol, la enerxía llograr pola fusión d'hidróxenu en heliu. Sicasí, a diferencia d'otres estrelles d'esti tipu, Épsilon Serpentis ye una estrella con llinies metáliques, esto ye, l'espectru de la so atmósfera esterna amuesa un arriquecimientu de ciertos metales y un emprobecimientu d'otros. Asina, les bayures relatives d'escandiu y calciu equivalen, respeutivamente, al 5% y al 15% de los valores solares. Otra manera, el conteníu de níquel ye tres veces mayor que nel Sol y los de circoniu y bariu son, respeutivamente, 8 y 11 vegaes cimeres a les solares. Esti arriquecimientu ye más patente nos elementos lantánidos, siendo'l lantanu 15 vegaes y el ceriu 20 vegaes más abondosa que nel Sol.[14]

La temperatura de Épsilon Serpentis ye 8400 K —menor que la esperada pa la so tipu espectral A2, resultáu de la so anómala composición— y la so lluminosidá ye 12,4 vegaes mayor que la lluminosidá solar. El so radiu ye un 70% más grande que'l radiu solar y rota con una velocidá de siquier 39 km/s. Tien una masa de 1,85 mases solares y la so edá envalórase en 350 millones d'años, una cuarta parte del tiempu que va emplegar na fusión del so hidróxenu.[14] Ye una estrella bien similar a Cástor Ba (α Geminorum Ba), tamién estrella Am.

Referencies

editar
  1. 1,0 1,1 1,2 Afirmao en: SIMBAD.
  2. 2,0 2,1 Floor van Leeuwen (2007). «Validation of the new Hipparcos reduction» (n'inglés). Astronomy and Astrophysics (2):  páxs. 653–664. doi:10.1051/0004-6361:20078357. 
  3. 3,0 3,1 Afirmao en: Gaia EDR3. Stated in source according to: SIMBAD. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 3 avientu 2020.
  4. Ulrich Bastian (marzu 2000). «Catálogo Tycho-2». Astronomy and Astrophysics:  páxs. L27-L30. 
  5. «XHIP: An extended hipparcos compilation» (n'inglés). Astronomy Letters (5):  páxs. 331-346. mayu 2012. doi:10.1134/S1063773712050015. 
  6. Trevor David (12 mayu 2015). «The ages of early-type stars: Stromgren photometric methods calibrated, validated, tested, and applied to hosts and prospective hosts of directly imaged exoplanets» (n'inglés). The Astrophysical Journal (2):  páxs. 146. doi:10.1088/0004-637X/804/2/146. 
  7. «Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system» (n'inglés). Astronomy Letters (11):  páxs. 759–771. payares 2006. doi:10.1134/S1063773706110065. 
  8. 8,0 8,1 Tabetha S. Boyajian (27 xineru 2012). «STELLAR DIAMETERS AND TEMPERATURES. I. MAIN-SEQUENCE A, F, AND G STARS» (n'inglés). The Astrophysical Journal (1):  páxs. 101. doi:10.1088/0004-637X/746/1/101. 
  9. «Automated spectroscopic abundances of A and F-type stars using echelle spectrographs II. Abundances of 140 A-F stars from ELODIE and CORALIE» (n'inglés). Astronomy and Astrophysics:  páxs. 1121–1135. 2003. doi:10.1051/0004-6361:20021711. 
  10. Christopher J. Corbally (ochobre 2003). «Contributions to the Nearby Stars (NStars) Project: Spectroscopy of Stars Earlier than M0 within 40 Parsecs: The Northern Sample. I» (n'inglés). The Astronomical Journal (4):  páxs. 2048–2059. doi:10.1086/378365. 
  11. Epsilon Serpentis (SIMBAD)
  12. Epsilon Serpentis Archiváu 2016-03-04 en Wayback Machine (The Bright Star Catalogue)
  13. A stars within 100 light-years (Solstation)
  14. 14,0 14,1 Epsilon Serpentis (Stars, Jim Kaler)

Coordenaes:   15h 50m 48.966s, 4° 28 39.831