Anser albifrons
El gansu caretu[2] (Anser albifrons) ye una especie d'ave anseriforme de la familia Anatidae llargamente distribuyida poles rexones ártiques d'Asia, Europa y América del Norte. Esti gansu ye una ave migratoria de llarga distancia que pasa l'iviernu nes zones templaes d'Eurasia y América del Norte. El so nome deber a la mancha de plumes blanques qu'arrodia la base del picu.
Anser albifrons gansu caretu  | ||
|---|---|---|
 | ||
| Estáu de caltenimientu | ||
 Esmolición menor (IUCN 3.1)[1] | ||
| Clasificación científica | ||
| Reinu: | Animalia | |
| Filu: | Chordata | |
| Clas: | Aves | |
| Superorde: | Galloanserae | |
| Orde: | Anseriformes | |
| Familia: | Anatidae | |
| Subfamilia: | Anserinae | |
| Xéneru: | Anser | |
| Especie: |
A. albifrons (Scopoli, 1769) | |
| Distribución | ||
 | ||
| Consultes | ||
| [editar datos en Wikidata] | ||
Descripción
editar
El ánsar caretu mide ente 64 y 81 cm de llargor corporal, con un valumbu alar de 130–165 cm, y pesa ente 1,93-3,31 kg. [3][4] El machu xeneralmente ye de mayor tamañu, anque dambos sexos tienen un aspeutu similar. El so plumaxe ye principalmente pardu buxu chiscáu de llixos más escuros, col pechu y banduyu abuxaos escamplaes con llistáu y manches irregulares negres, ente que les sos ales son de color pardu escuru y tien el baxu banduyu y parte inferior de la cola blancos. Carauterizar por tener una mancha blanca arrodiando'l picu enmarcada por una llista negra. Tanto los machos como les femes tienen el picu rosado y les pates anaranxaes.[5] Toles subespecies tienen el plumaxe similar y estrémense principalmente pol so tamañu,[6] salvu A. a. flavirostris de Groenlandia que ye de plumaxe polo xeneral más escuru y tien el picu anaranxáu, non rosado.
Ye de menor tamañu que l'ánsar común, sicasí, ye de mayor tamañu que l'ánsar chicu, del que s'estrema amás por escarecer del aniellu ocular mariellu que tien esti postreru y porque la mancha blanca de la so cara nun s'estiende tantu escontra riba como la del mozu.[7]
Taxonomía y distribución
editarFoi descritu científicamente pol naturalista Giovanni Antonio Scopoli en 1769. El so nome científicu Anser albifrons en llatín significa «gansu de frente blanca». Reconócense cinco subespecies:[8]
- A. a. albifrons, la subespecie nominal cría nel nordeste d'Europa y noroeste d'Asia y pasa l'iviernu n'Europa central, alredor del Mediterraneu, el Cáucasu, les costes atlántiques y el norte del subcontinente indiu;
- A. a. frontalis, daqué mayor que la nominal y col picu llixeramente más llargu, cría dende'l nordeste de Siberia hasta'l norte de Canadá, pasa l'iviernu nel oeste d'Estaos Xuníos, norte de Méxicu, China, Corea y Xapón;
- A. a. gambeli, daqué mayor que la nominal, ta presente nel noroeste de Canadá y oeste d'Alaska, pasa l'iviernu nel golfu de Méxicu;
- A. a. elgasi, la mayor y col picu más llargu de toes, ocupa'l sur d'Alaska y pasa l'iviernu en California;
Anser albifrons flavirostris. - A. a. flavirostris, el so picu ye anaranxáu y tien el plumaxe más escuru que les demás, con más llistáu negru nel banduyu y la parte blanca de la so parte trasera ye más estrecha; atópase na mariña oeste de Groenlandia y pasa l'iviernu principalmente n'Irlanda y Escocia.
Estudios ecolóxicos de 2002 indiquen que les aves de Groenlandia podríen considerase una especie separada de A. albifrons.[9] De particular interés ye'l so inusual periodu de los cuidos paternos y asociación con ellos, que puede durar dellos años.
Comportamientu y ecoloxía
editarLos ánsares caretos son aves migratories de llargues distancies, que críen na tundra ártica y pasen l'iviernu en güelgues de zones templaes que tengan yerbazales o campos de llabor cercanos onde alimentase.
Alimentación
editar
Son principalmente fitófagos que s'alimenten de yerba, raigaños y granes. Nes sos zones de reproducción los ánsares caretos aliméntense principalmente de les partes vexetatives de juncias y otres yerbes. En munches zones el so principal alimentu ye la yerba algodonero. Munches gramínees tamién son un importante componente de la so dieta. Tamién peracaben mientres la temporada de muda munches piniellos, Arctofila fulva, Atropis angustata, Pleuropogon sabinii y Carex stans. Nos sos cuarteles ivernizos amás de los biltos de yerba tamién desempeña un papel importante na so dieta la balse finu. Pel iviernu tamién s'alimenten de les granes de munches plantes y picotien nos campos agrícoles.[10]
Migración y reproducción
editar
Mientres la migración los ánades caretos son bien gregarios y formen grandes bandaes individuos de la so mesma especie y tamién con ánsares comunes. Los ánsares caretos lleguen a los sos cuarteles de cría nel árticu a mediaos de mayu y principios de xunu,[10] y empiecen a dexar la zona de cría a empiezos de setiembre. El clima ye'l factor clave pal ésitu reproductivu añal del gansu caretu. Nel árticu'l periodu que dexa añerar, guarar y sacar alantre la niarada ye afechu, namái tres meses. Esto implica que cualquier retrasu na fusión de les nieves o una nube de primavera tardida puede amenorgar les oportunidaes de reproducción d'estos gansos.[5] La temperatura del hábitat de cría tamién tien una gran influyencia na migración yá que les tases d'engorde pa la migración más rápides son d'aquellos que s'alimenten n'ambientes más fríos.[11]
Les pareyes añeren en solitariu o bien esvalixaes. Al llegar de la migración empareyense y establecen territorios que nun comparten coles demás pareyes o pequeños grupos.[10] Suelen añerar nel suelu cerca de ríos o llagos. La construcción de los niales realizar na primera quincena de xunu, una vegada dilida la nieve. Constrúin el nial de yerba suelto y la fema forra'l so interior con plumón. La puesta componer de 2 a 10 güevos que namái guara la fema guara los güevos, mientres un periodu de 22 a 28 díes. Los pitucos tarden unos 45 díes en desenvolvese. Al dexar los niales los adultos realicen la muda y suelen concentrase en grandes bandaes cerca de l'agua. La muda suel completase a mediaos d'agostu, cuando los xuveniles tán aprendiendo a volar, polo qu'al empezar setiembre les bandaes tán llistes pa entamar la migración. Los xuveniles suelen permanecer xunto a los sos padres hasta la siguiente dómina de cría.
L'exemplar selvaxe anillado más llonxevu rexistráu algamó la edá de 25 años.[12]
Referencies
editar- ↑ BirdLife International (2012). «Anser albifrons» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2014.2. Consultáu'l 25 d'avientu de 2014.
- ↑ URL de la referencia: http://www.sabencia.net/nomenclator.php.
- ↑ Ficha de la especie en All About Birds. Cornell Lab of Ornithology.
- ↑ (1992) CRC Press: CRC Handbook of Avian Body Masses. ISBN 978-0-8493-4258-5.
- ↑ 5,0 5,1 «Ducks Unlimited, July/August 2011». Ducks.org. Consultáu'l 27 de febreru de 2014.
- ↑ Carboneres, Carles (1992). Lynx Edicions: Family Anatidae (Ducks, Geese and Swans) Volume 1: Ostrich to Ducks. ISBN 84-87334-10-5.
- ↑ Perrins, Christopher M.; Attenborough, David (1987) University of Texas Press: New Generation Guide to the Birds of Britain and Europe. ISBN 0-292-75532-5.
- ↑ Peterson, A. P. Zoonomen. Zoological Nomenclature Resource - Anseriformes
- ↑ «Greenland White-fronted Goose». Birds of the Western Palearctic Update 4 (2): páxs. 65–88. 2002.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 S. M. Uspenski. Die Wildgänse Nordeurasiens, Westarp Wissenschaften-Verlagsgesellschaft. Reimpresión 2003, de la 1ª ed. de 1965, p. 37-38. ISBN 3-89432-756-1
- ↑ «Lipid metabolites as markers of fattening rate in a non-migratory passerine: Effects of ambient temperature and individual variation». Comparative Biochemistry and Physiology Part A: Molecular & Integrative Physiology 177: páxs. 18–26. 2014.
- ↑ Sächsisches Landesamt für Umwelt und Geologie (Hrsg): Wildlebende Gänse und Schwäne in Sachsen – Vorkommen, Verhalten und Management, Dresden 2006, Veröffentlichung im Rahmen der Öffentlichkeitsarbeit des Sächsischen Landesamtes für Umwelt und Geologie, P. 14
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Anser albifrons.
| Wikispecies tien un artículu sobre Anser albifrons. |
Datos: Q172093- Multimedia: Anser albifrons
Especies: Anser albifrons
