Asthenes maculicauda

especie de páxaru

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Asthenes maculicauda
Estáu de caltenimientu
Esmolición menor (LC)
Esmolición menor (IUCN 3.1)[1]
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Passeriformes
Familia: Furnariidae
Xéneru: Asthenes
Especie: A. maculicauda
(Berlepsch, 1901)
Distribución
Sinonimia
  • Siptornis maculicauda
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Asthenes maculicauda,[2] tamién denomináu canastero estriáu,[3] ye una especie d'ave paseriforme de la familia Furnariidae qu'habita en pacionales d'altitú del oeste d'América del Sur.

L'hábitat d'esta especie, en El Infiernillo, Tucumán.

Distribución

editar

Distribuise na cordal de los Andes y cordales próximos, dende'l sureste de Perú, l'oeste de Bolivia, hasta'l noroeste de l'Arxentina, nes provincies de Salta, Jujuy, Tucumán, y Catamarca.[1] El so geonemia austral algama'l sistema serranu del Aconquija.[2]

Hábitat

editar

Los sos hábitats naturales son los pacionales d'altor. Ye una ave pocu conocida, tantu los sos requerimientos d'hábitat como la so nidificación.[4]

Carauterístiques

editar

Son calteres diagnósticos el gargüelu blancu, ensin mancha ablonda; la frente ablonda, y la cola estriada.[2]

Taxonomía

editar

Describióse orixinalmente como Siptornis maculicauda por Hans von Berlepsch nel añu 1901. L'exemplar tipu provién de Iquico, Bolivia, a una altitú de 4000 msnm.

Referencies

editar
  1. 1,0 1,1 BirdLife International (2012). «Asthenes maculicauda» (inglés). IUCN 2012.2 (consultáu'l 7 d'agostu de 2012). Consultáu'l 7 d'agostu de 2012.
  2. 2,0 2,1 2,2 Narosky, Tito; Darío Yzurieta (2010). Aves d'Arxentina y Uruguái, Guía d'identificación /Birds of Argentina & Uruguay, a Field Guide, 16ª (en castellanu/inglés), Buenos Aires: Vázquez Mazzini editor, páx. 432. ISBN 978-987-9132-27-2.
  3. Canastero Estriáu (Asthenes maculicauda) (Berlepsch, 1901) en Avibase.
  4. Chébez, Juan Carlos (2009). Otros que se van. Fauna arxentina amenazada, 1ª (en castellanu), Buenos Aires: Albatros, páx. 552. ISBN 978-950-24-1239-9.

Enllaces esternos

editar