Wikipedia

Barbanegra

Pa ver otros usos d'esti términu, Barbanegra (dixebra).

Edward Thatch (circa 1680, Bristol – 22 de payares de 1718, Ocracoke (es) Traducir)[3], más conocíu como Barbanegra (n'inglés, Blackbeard), foi un conocíu pirata inglés. Poco se conoz sobre la so vida anterior, piénsase que foi unu de los marineros sacupaos de la Royal Navy, pero tres la Guerra de Socesión Española empecipió les sos actividaes delictives sol mandu de Benjamin Hornigold. El so más sonáu ataque foi realizáu na llocalidá de Charleston (Carolina del Sur) en mayu de 1718. Foi aliáu del entós daquella gobernador de Carolina del Norte, Charles Eden, quien llegó a perdonar les sos actividaes illegales en cuenta de llograr un provechu de los saqueos realizaos pol pirata. Teach morrió tres un enfrentamientu col teniente Robert Maynard y la so tropa, quien realizaron una campaña so iniciativa del entós daquella gobernador de Virxinia, Alexander Spotswood. Barbanegra, qu'ostentaba un peculiar paxellu a la de realizar los sos ataques, convertir nuna figura bien popular en diverses manifestaciones culturales.

Barbanegra
Vida
Nacimientu Bristol, circa 1680[1]
Nacionalidá Reinu de Gran Bretaña
Muerte Ocracoke (es) Traducir, 22 de payares de 1718[2] (37/38 años)
Causa de la muerte decapitamientu
Familia
Casáu con Mary Ormond
Oficiu pirata
Serviciu militar
Graduación capitán de navío (es) Traducir
Lluchó en Guerra de Socesión Española
Cambiar los datos en Wikidata

Entamos

editar
 
Les Bahames y Nueva Providencia.

A empiezos del sieglu XVIII, na mariña atlántica de los actuales Estaos Xuníos, dellos gobernadores de les colonies ingleses violaben el monopoliu comercial impuestu dende Londres al ignorar los asaltos pirates nes zones aledañas a les sos colonies. Les fechorías de los pirates activaben el comerciu llocal al vender lo prindao a menor preciu, al empar que dexaben dalgún ingresu disimuláu a les autoridaes.[4]

Edward Thatch o Teach[5] presumir que yera natural de Bristol (Inglaterra), anque otros afirmen que nació en Carolina del Sur o, inclusive, en Xamaica.[4]Según otres fontes el so nome real yera desconocíu[6]Participó na Guerra de la reina Ana (escenariu norteamericanu de la Guerra de Socesión Española), na qu'actuó como filibusteru inglés atacando barcos franceses.[7] Al retirase Inglaterra de la Guerra de Socesión en 1713, una gran parte de los efectivos de la Royal Navy británica pasaron a ser desemplegaos. Envalórase que d'un total de 53.785 soldaos en 1703, los efectivos amenorgar a 13.430 en 1715; polo que se calcula qu'había unos 40.000 sacupaos.[5] Créese que Teach reconvirtióse entós de filibusteru a pirata, posiblemente escontra 1716,[4] nuna dómina na que la piratería n'América taba en decadencia.[8]

Nos sos entamos na piratería tuvo sol mandu de pirata Benjamin Hornigold en Nueva Providencia.[9] Ente'l so primeres fechorías cúntense la captura d'un cargueru español que venía de L'Habana, otru de les Bermudes y un terceru de Madeira y con direición a Carolina del Sur.[4] Tando na mariña de Virxinia, en payares de 1717, dirixir a la Martinica y nel so camín prindó un gran buque francés que tenía la so ruta ente esi llugar y la mariña africana,[7] el cual renombró The Queen Anne´s Revenge. Esta nave convertir na so arma principal nes sos arremetedures por un periodu d'unos siete meses[10] dende la mariña d'Hondures hasta Virxinia.[9] La embarcación foi armada con cuarenta cañones.[3] N'unu de los sos primeros ataques enfrentar a un barcu de l'armada inglesa, el HMS Scarborough, que retiróse al trate en desventaxa, pero Barbanegra dexó-y fuxir. Esti incidente dio-y prestíu al ganar a un barcu de l'armada británica.[3] Tiempu dempués, Hornigold decidió acoyese al perdón de Jorge I, poner a les órdenes del gobernador de Bahamas y tresformóse en filibusteru.

A finales del añu de 1717,[3] Teach trabó amistá con Stede Bonnet, moteyáu'l Caballeru Pirata»,[11] antiguu oficial británicu que viaxaba nel barcu Revenge.[10] Bonnet aceptó la capitanía de Barbanegra pa faer un consorciu.[9] Sicasí, foi dixebráu del so barcu Revenge, que foi-y dau a otru llugarteniente de Barbanegra. Poco dempués prindaron otru barcu col nome de Adventure y Barbanegra otorgar a Israel Hands.[3] Bonnet, por cuenta de la so ineptitú nel oficiu de la marinería, foi calteníu nun virtual encarcelamientu.[7] Nesi tiempu l'abelugu preferíu de Teach yera la islla de Ocracoke.[7]

Asediu a Charleston y alianza con Charles Eden

editar
 
Bandera de Barbanegra.[12]

Por cuenta de que la situación económica de Carolina del Norte yera precaria, nun tenía un comerciu aptu pa la esportación.[13] Por ello, el gobernador de la colonia, Charles Eden, llegó a un alcuerdu con Barbanegra en xineru de 1718, concediéndo-y el perdón a él y a la so tripulación so una Acta de Gracia vixente. Amás, secretamente, Eden recibiría una parte del botín percanciáu nes fechorías de los pirates y dexaría-y dir con impunidá. Asina, mientres otres colonies lluchaben contra la piratería, Barbanegra vendía tranquilamente productos baratos en Bath,[13] llocalidá onde se convirtió nuna especie de celebridá.[14] En mediu del tratu Eden apurrió-y una mocina de dieciséis años pa casase con ella. Ello ye que Teach casóse unos trelce vegaes más, amén de la tremera d'amoríos dexaos nes sos correríes.[15] Nesa dómina Teach adquirió una casa y trató de ganase la voluntá de dalgunos de los vecinos con regalos.[7]

Unu de los sos más sonaos ataques, lleváu a cabu en mayu de 1718,[10] foi a la ciudá de Charleston, Carolina del Sur, onde la so tripulación sitió la llocalidá y bloquió el puertu mientres amenaciaba la población colos cañones del Queen Anne´s Revenge. En secuestrando a unos rehenes, extorsionaron mil quinientes llibres.[13] Otra versión indica que lo fixeron pa axenciar un llote de medicines pa la so tripulación,[16] de quien se presume teníen dalguna enfermedá venérea.[17] Barbanegra, dempués de la operación, decidió retirase de la piratería. Prescindió entós del Queen Anne´s Revenge y retornó el Revenge a Bonnet, a quien ordenó dir a la ciudá de Bath a recoyer el so indultu. Mientres l'ausencia de Bonnet, Barbanegra ordenó trespasar los oxetos de valor del Anne´s al Adventure, de cuenta que, cuando Bonnet tornó, atopar col Anne´s abandonáu y con 25 marineros dexaos a la so suerte. Mentanto, Barbanegra partiera dexándolo engañáu.[3]

En xunu de 1718, cuntaba con cuatro barcos grandes, otros menores y unos 400 homes.[13] La so base d'operaciones taba en Nueva Providencia pa nun comprometer al so aliáu Eden, y frecuentaba les Bermudes, onde atracaba les naves con camín de Pennsylvania o Chesapeake.[15] Coles mesmes, asistía a fiestes entamaes pol gobernador, onde'l pirata faía gala del so mal comportamientu y onde asediaba a les muyeres. Toos eses falcatrúes agafaron a los pobladores de Bath.[18] Per otru llau, el tresporte de mercancíes pela zona fíxose dificultosu pola presencia de los pirates.[7] En tal estadía atopar con Charles Vane, con quien protagonizó una ruidosa xordia.[19]

 
Pintura de 1920 de Jean Leon Gerome Ferris qu'interpreta la guerra ente Barbanegra y el teniente Robert Maynard.

Per otru llau, Bonnet, l'antiguu collaciu de Barbanegra, quien operaba en solitariu, foi prindáu n'ochobre de 1718 por dos balandres fletaes pol gobernador de Carolina del Sur. La mayoría de los prindaos fueron declaraos culpables; cuatro —ente ellos Bonnet— fueron condergaos a la forca en payares. Bonnet pudo fugase pero foi prindáu de nuevu'l 10 d'avientu de 1718.[10]

Final de Barbanegra

editar
 
La cabeza de Barbanegra foi colgada nel moprés d'una nave al aportar Maynard a Virxinia. Ilustración de 1837.

Esisten variantes na crónica del final de Barbanegra. Ante la meyora de la piratería na zona, el gobernador de Virxinia, Alexander Spotswood, decidió tomar aiciones primero que'l malfechores fortaleciérense. Na seronda de 1718 tuvo noticies de la presencia de Barbanegra na ensenada de Ocracoke, Carolina del Norte. Nun importándo-y el fueru dau pol gobernador Eden al pirata,[18]decidió entamar una ofensiva. Por ello unvió dos navíos, el HMS Pearl (con trenta tripulantes) y el HMS Lyme (con venticinco),[20]al pie de dos balandres: el Ranger y el Jane; tola flota sol mandu del teniente Robert Maynard. Mientres, Barbanegra permanecía a bordu del Adventure con 19 homes. Al columbralo, la flotilla al mandu de Maynard averar a los pirates al atapecer del día 21 de payares coles mires d'atacar la mañana siguiente. Esi día, un grupu, a bordu d'un pequeñu bote, llogró columbrar a la nave pirata pero tuvo que retirase al ser repelido con una descarga.[21]

Ante la emerxencia, Barbanegra —que la nueche anterior tuviera bebiendo— decidió enfusase nes canales vecines. Maynard dispunxo escorrelo coles balandras. D'alcuerdu a una versión, les naves, tantu del pirata como la de los sos rastreadores, quedaron varaes.[21]Al tar cerca los navíos, empezó un intercambiu de pallabres ente Maynard y Barbanegra, quien profirió una serie de improperios y la promesa de nun dar cuartel.[20] Una vegada que xubió la marea, empezó la persecución, pero'l vientu nun yera abondu, polo que tuvieron que recurrir a los remos.[21]

Los persiguidores fueron atacaos polos pirates lo que resultó na perda del barcu Ranger, más un númberu de baxes que varia ente cinco[21] y seis[20] según les fontes. Maynard retomó l'asediu nel Ranger. Al obligar al Adventure a llancar, Maynard ordenó a los sos homes escondese. Barbanegra, ante la oportunidá, encetó la nave colos suyos. Na griesca él y Maynard batallaron de frente. L'oficial atacó-y col so espada, pero namás tocó'l cartuchu que portaba'l pirata, quien solmenó un golpe a los deos del inglés, ensin estropialo. Maynard tiró la so espada y sacó la so pistola disparando al intre a Teach; otru marineru balancióse-y y fíxo-y un corte na cara. A la fin el bandíu cayó con gran perda de sangre y Maynard aprovechó pa tarazar la cabeza de Barbanegra. Según testimonios posteriores, el pirata sufrió venticinco mancaes, cinco d'elles debíes a disparos nel cuerpu.[7] La campaña remató cuando los victoriosos llegaron a la llocalidá d'Hampton, Virxinia, cola cabeza de Barbanegra nel moprés.[22]

L'apariencia de Barbanegra

editar

Quiciabes l'aspeutu más conocíu de Barbanegra yera la so apariencia a la d'entamar los sos ataques. Amás de la so figura alta y fuerte, afataba la so presencia con ingredientes llamativos, d'alcuerdu a una descripción:

Antes de llanzase a la batalla asitiábase cerilles encendíes sol sombreru. Yeren llargos paliyos d'amburar lentu, fechos de cuerda de cáñamu moyáu en salitre y agua de sal. L'efectu resultaba apavoriante. La so cara, colos feroces güeyos y el pelo enrevesosu de la barba, taba enmarcada en fumu y a les sos preses paecía-yos totalmente un demoniu salíu del infiernu. La so paecencia con dalgún tipu de pirata demoníaco quedaba completáu con una bandolera con tres pistoles cargaes y amartellaes pal disparu y poles pistoles, dagues y alfanxes adicionales que portaba alredor de la petrina.[23]

Con too y con eso, hai versiones qu'indiquen que l'aspeutu adoptáu por Teach yera a cencielles pa impresionar a les sos preses; y que, polo xeneral, nun axusticiaba a daquién nun siendo que él mesmu tuviera amenaciáu. Aparentemente, nun hai datos de víctimes fatales nos sos atracos.[10][12]

editar
 
El nome de Barbanegra usáu como marca comercial.

Alrodiu de Barbanegra y les sos andances circularon diverses hestories que s'espublizaron con diverses variantes. Pal casu, alrodiu de la moza ufiertada por Eden pa contraer nupcias, esiste la versión de que Barbanegra forzar a xacer con una media docena de los sos compinches.[15] Tamién ta la lleenda de que'l so cuerpu degolláu llexó alredor de la embarcación delles vegaes, dempués de ser tiráu pela borda.[7]Coles mesmes, del so craniu —que permaneció dalgún tiempu colgando d'un poste na confluencia de los ríos Hampton y James—, hai fontes qu'afirmen que la bóveda cranial foi depués afecha no fondero d'una copa montada en plata.[7] Nun son estrañes les hestories tocantes a la visión de la pantasma de Barbanegra buscando la so testa na zona de Teach´s Hole,[24] llugar llamáu asina en memoria del pirata, cercanu a la ensenada de Ocracoke. Precisamente, na islla Ocracoke, presumir que tenía una casa llamada comúnmente como'l Castiellu de Barbanegra,[7] anque, al paecer, nun hai evidencia que dalgún pirata morara nesa zona.[25]

Tamién son conocíos dalgunos de los sos «entretenimientos». Cierta vegada, tando zarráu colos sos collacios nun cuartu, apagó la llinterna y metanes la escuridá, disparó al azar dende debaxo de la mesa. N'otra oportunidá desafió a los suyos a zarrase nun cuartu del que emanaba fumu, él mesmu salió triunfante al ser el postreru en salir.[7]

Esti pirata foi un personaxe habitual en diverses espresiones artístiques. En llibros de piratería cabo mentar la so inclusión nes obres de Howard Pyle: El Llibru de los Pirates; Philip Gosse: Quién ye quién na piratería; Charles Johnson (supuestu seudónimu de Daniel Defoe): Historia xeneral de los robos y asesinatos de los más famosos pirates, Tim Powers: En Mariñes Estrañes, por mentar dalgunos. Nel cine: Blackbeard (1911), dirixida por Francis Boggs; Blackbeard, the Pirate (1952), de Raoul Walsh o Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides (2011), de Rob Marshall. En televisión: Blackbeard, Terror at Sea (2006) Y en la serie de TV Black sails. Nel manga One Piece, el so nome y apellíu inspiraron a dos importantes personaxes, Edward Newgate y Marshall D. Teach, calteniendo esti postreru'l seudónimu "Barbanegra". Tamién foi personaxe de diverses historietes y videoxuegos como Port royale 2, Sid Meier's Pirates! y Assassin's Creed IV: Black Flag (2013), d'Ubisoft. Inclusive realizóse un musical[26] y hai un festival nel so honor.[27] Per otru llau, na zona de Teach´s Hole esiste la creencia d'una ayalga escondida de Barbanegra.[28] Amás, hai un poema atribuyíu a Benjamin Franklin:[29]

Come all you jolly sailors
You all so stout and brave;
Come hearken and I'll tell you
What happen'd on the wave.
Oh! 'tis of that bloody Blackbeard
I'm going now for to tell;
And as how by gallant Maynard
He soon was sent to hell.
¡Veníi, allegres marinos,
tan forníos y bravos toos!
Veníi, atendéi y voi cuntavos
lo qu'asocedió na mar.
¡Ai!, ye del sanguinario Barbanegra
de quien vos voi a cuntar;
y sobre cómo'l galantiador Maynard
al infiernu llueu lu unvió.

En xunetu de 2015 estrenóse la película Pan onde'l personaxe Blackbeard ye interpretáu pol actor Hugh Jackman.

Ray Stevenson tamién interpretó'l papel de Edward Teach na serie de la cadena Starz Black Sails mientres 11 episodios de 2016 a 2017.

Referencies

editar
  1. ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Identificador GND: 1033320315. Data de consulta: 14 agostu 2015. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  2. ↑ Afirmao en: SNAC. Identificador SNAC Ark: w6ks70hd. Apaez como: Blackbeard. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 «Edward Teach - Blackbeard the Pirate». Consultáu'l 8 de mayu de 2009.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Lucena Salmoral, Manuel, Pirates, Bucaneros, Filibusteros y Corsarios n'América, p. 234.
  5. ↑ 5,0 5,1 Abella, Rafael, Los Ferres del Mar, p. 195.
  6. ↑ Julie Ann Powers. «BLACKBEARD: The Man and the Myth» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 6 d'abril de 2009. Consultáu'l 9 de mayu de 2009.
  7. ↑ 7,00 7,01 7,02 7,03 7,04 7,05 7,06 7,07 7,08 7,09 7,10 George Humphrey Yetter. «When Blackbeard Scourged the Seas» (inglés). Colonial Wiliamsburg. Consultáu'l 8 de mayu de 2009.
  8. ↑ Lucena Salmoral, Manuel, op. cit., p. 233.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Abella, Rafael, op. cit., p. 196.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 «Blackbeard the Pirate» (inglés). North Carolina Maritime Museum. Archiváu dende l'orixinal, el 2009-04-28. Consultáu'l 8 de mayu de 2009.
  11. ↑ Lucena Salmoral, Manuel, op. cit., p. 235.
  12. ↑ 12,0 12,1 «Blackbeard's Pirate Flag» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 5 d'abril de 2009. Consultáu'l 9 de mayu de 2009.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 Abella, Rafael, op. cit., p. 197.
  14. ↑ Robert E. Lee. «Blackbeard the Pirate» (inglés). Blackbeard the Pirate: A Reappraisal of His Life and Times. North Carolina HIstoric Sites. Archiváu dende l'orixinal, el 2008-10-06. Consultáu'l 8 de mayu de 2009.
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 Abella, Rafael, op. cit., p. 198.
  16. ↑ «Blackbeard» (inglés). Elizabethan Yera. Consultáu'l 8 de mayu de 2009.
  17. ↑ «Edward Teach (Blackbeard)» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 6 d'abril de 2009. Consultáu'l 8 de mayu de 2009.
  18. ↑ 18,0 18,1 Abella, Rafael, op. cit., p. 199.
  19. ↑ «Charles Vane: Brave, but unlucky pirate» (inglés). The Way of Pirates. Consultáu'l 8 de mayu de 2009.
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 «Edward "Blackbeard" Teach» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2008-12-22. Consultáu'l 11 de mayu de 2009.
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 21,3 Jerry Hill. «Blackbeard´s Last Stand» (inglés). PIRATESINFO.COM. Archiváu dende l'orixinal, el 2021-10-28. Consultáu'l 18 de mayu de 2009.
  22. ↑ Catherine Kozak. «Rewriting the legend of Blackbeard» (inglés). The Virginian-Pilot. Consultáu'l 9 de mayu de 2009.
  23. ↑ Según llibru The Pirates de Douglas Botting. Abella, Rafael, op. cit., p. 196.
  24. ↑ S. E. Schlosser. «Blackbeard's Ghost» (inglés). Consultáu'l 9 de mayu de 2009.
  25. ↑ «Ocracoke's Most Famous Visitor» (inglés). National Park Service. Consultáu'l 9 de mayu de 2009.
  26. ↑ Ver sitiu oficial del musical: Blackbeard the Musical
  27. ↑ Ver sitiu del festival: Blackbeard pirates festival
  28. ↑ «Springer's Point site in N.C. slated to be protected just as it is» (inglés). North Carolina Coastal Land Trust. Archiváu dende l'orixinal, el 27 d'ochobre de 2010. Consultáu'l 9 de mayu de 2009.
  29. ↑ George Humphrey Yetter. «When Blackbeard Scourged the Seas» (inglés). Colonial Wiliambsburg. Traducción cortesía de Wikipedia:Taller idiomáticu. Consultáu'l 8 de mayu de 2009.

Bibliografía

editar
  • Abella, Mario (1999). Los Ferres del Mar. Barcelona: Edición Martínez Roca, S.A. ISBN 84-270-2393-6.
  • Lucena Salmoral, Manuel (1992). Pirates, Bucaneros, Filibusteros y Corsarios n'América. Madrid: Editorial MAPFRE, S.A. ISBN 84-7100-350-3.

Bibliografía adicional (non utilizada direutamente nesti artículu)

editar
  • Defoe, Daniel (traducción de Francisco Torres Oliver) (ochobre de 1999). Historia xeneral de los robos y asesinatos de los más famosos pirates. ISBN 84-7702-263-1.

Enllaces esternos

editar
  •   Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Barbanegra.
  • Nel sitiu de la revista National Geographic hai un ampliu informe n'inglés, una galería d'imáxenes y otros materiales multimedia del hallazago arqueolóxicu del supuestu barcu de Barbanegra. Dalgunes de les imáxenes amuesen pruebes de que'l barcu yera'l Concorde, prindáu a los franceses y rebautizado Queen Anne's Revenge.
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Barbanegra&oldid=4239802»