Biwmares

(Redirixío dende Beaumaris)
Wikiproyeutu: Asturies - Cymru

El Real Conceyu de Beaumaris (en galés: Biwmares) ye l'antigua ciudá condal de la islla d'Anglesey y alcuéntrase na mariña de la entrada esti del Estrechu de Menai, la vía fluvial de la marea que dixebra Anglesey de la mariña de Gales del Norte.

Biwmares
Alministración
PaísBandera del Reinu Xuníu Reinu Xuníu
Nación constitutivaBandera de Gales Gales
Condados preservados (es) Traducir Gwynedd (en) Traducir
Comunidá Beaumaris (en) Traducir
Tipu d'entidá villa
Nome oficial Beaumaris (en)[1]
Biwmares (cy)[1]
Códigu postal LL58
Xeografía
Coordenaes 53°15′47″N 4°05′38″W / 53.263°N 4.094°O / 53.263; -4.094
Biwmares alcuéntrase en Reinu Xuníu
Biwmares
Biwmares
Biwmares (Reinu Xuníu)
Demografía
Población 1938 hab. (2011)
Porcentaxe 100% de Beaumaris (en) Traducir
Más información
Prefixu telefónicu 01248
beaumaris.org.uk
Cambiar los datos en Wikidata
Castiellu de Beamuaris

Historia

editar
 
Castiellu de Baumaris

Beaumaris foi orixinalmente un asentamientu viquingu conocíu como Porth y Wygyr ("Puertu de los Viquingos"), pero la mesma llocalidá empezó a desenvolvese en 1295 cuando Eduardu I d'Inglaterra encargó la construcción del Castiellu de Beaumaris como parte d'una cadena de fortificaciones alredor de la mariña de Gales del Norte, ente les que s'atopen Conwy, Caernarfon y Harlech).

L'antiguu pueblu de Llanfaes (una milla al norte de Beaumaris) fuera conquistáu polos anglosaxones en 818 pero fuera lliberáu por Merfyn Frych (Reinu de Gwynedd) y permaneció como un vital asentamientu estratéxicu. Pa compensar los futuros llevantamientos galeses y p'asegurar el control del Estrechu de Menai, Eduardu I escoyó la plana llanura costera como llugar pa construyir el Castiellu de Beaumaris. El castiellu foi diseñáu pol saboyanu xefe albañil James de San George y considerar como'l más perfectu exemplu d'un castiellu concéntricu. Los cafiantes residentes de Llanfaes fueron llevaos en bloque a Rhosyr nel este de Anglesey escontra un nuevu asentamientu del Rei Eduardo, denomináu "Newborough", ente que los arbañiles franceses ya ingleses fueron traíos pa construyir el castiellu y el pueblu cercáu.

Beaumaris recibió los Reales Fueros per parte d'Eduardu I, que fueron preparaos en términos similares que los fueros de les ciudaes de los sos otros castiellos en Gales del Norte y pretendió invertir namái a los residentes ingleses y normandu-franceses con derechos cívicos. A los residentes nativos galeses de Beaumaris se -yos incapacitó totalmente de realizar cualquier oficiu cívicu, llevar una arma, entamar asamblees y nun se-yos dexaba mercar cases o tierres dientro del conceyu. Los fueros tamién prohibíen específicamente a los xudíos (quien fueren espulsaos cuasi na so totalidá de la mayor parte de les llocalidaes ingleses) vivir en Beaumaris. El requisitu de que tou comerciu nel área colindante fuera dirixida en Beaumaris favoreció que la ciudá convertir nel principal centru comercial de Anglesey.

Beaumaris convertir n'unu de los trés puertos saxones más importantes nel Reinu Xuníu y el puertu de regsitro pa tolos vasallos nel noroeste de Gales, cubriendo non yá tolos puertos de Anglesey sinón tolos puertos del noroeste galés dende Conwy hasta Pwllheli. Shipbuilding foi una gran industria en Beaumaris, taba alcontrada en Punto Horca (Gallows Point) xunto con una Casa de los Muertos (Dead House) pa los cuerpos de los criminales unviaos a execuciones públiques. Punto Horca ye un minúsculu terrén cercanu que s'estiende escontra l'Estrechu de Menai sobre una milla al oeste de la ciudá. A puntu Forques llamárase-y orixinalmente "Osmund's Eyre" pero se -y renombró cuando s'alzaron ellí les forques. Más tarde, los aforcaos fueron llevaos fora, a la cárcel de la ciudá y los cuerpos quemaos nun fuexu con cal dientro de los terrenes de la cárcel. Unu de los postreros prisioneros en ser aforcáu en Beaumaris llanzó una maldición antes de morrer, decretando que si él yera inocente les cuatro cares del reló de la ilesia nunca diríen al compás. A partir d'aquel día, dizse, nun van acordes.

 
Castiellu de Beaumaris
 
Beamaris en 1610

Arquiteutura

editar

Ente los edificios notables na llocalidá atopa'l castiellu, un palaciu de xusticia construyíu en 1614, la ilesia parroquial de Santa María del sieglu XIV, la cárcel de la ciudá y la Rosa Tudor del sieglu XIV (unu de los edificios orixinales más antiguos de construcción de madera en Gran Bretaña y el Chigre Cabeza de Toros (Bulls Head Inn) (construyida en 1472), que'l xeneral Thomas Mytton convirtió nel so cuartel xeneral mientres el "Asediu de Beaumaris" mientres la segunda Revolución Inglesa en 1648. La llomba empobinada escontra'l norte dende la llocalidá "Rede Hill" (Llomba Colorada) llámase asina pol derramamiento de sangre asocedíu nesti conflictu.

Un nativu de Anglesey, David Hughes, fudnó la Escuela de Gramática de Beaumaris en 1603. Convertir nuna escuela non-selectiva en 1952 cuando'l Conceyu Condal de Anglesey convertir na primer autoridá en Gran Bretaña n'adoptar l'institutu d'enseñanza secundaria. La escuela foi finalmente treslladada a Ponte Menai y namái se caltién anguaño l'antiguu antepar del edificiu de la escuela orixinal.

El Puertu de Beaumaris (inauguráu en 1846) foi diseñáu por Frederick Foster y entiende un cai de mampostería que s'enfusa nel Estrechu sobre piles de madera y de formigón. El puertu foi reconstruyíu y ampliáu 570 pies tres los daños d'una nube en 1872 y construyóse un ampliu pabellón a la fin, que allugaba un café. Foi nuna ocasión la plataforma de desembarcu para barco a vapor de la Compañía Naviera de Liverpool y Gales del Norte (Liverpool and North Wales Shipping Company) incluyendo'l 'Snowdon', 'La Marguerite' (La Margarita), 'St Elvies' (San Elvis) y 'St Trío' (San Trío), anque los buques mayores en flota (el 'St Seriol' y 'St Tudno') yeren demasiáu grandes pal cai y dexaben a los sos pasaxeros en Ponte de Menai. Na década de 1960, a pesar de la falta de caltenimientu, el cai volvióse inseguru y viose amenaciáu de demolición pero la yatera y secretaria de llanches de socorru Mary Burton realizó una masiva donación privada p'asegurar que'l cai salvárase. Anguaño, a pesar de que va tiempu que los vieyos y impresionanes barcos a vapor nun volvieron, el Cai de Beaumaris sigue siendo un centru allegáu de yates y naves de prestar de toles clases.

Propúnxose la idea d'un puertu deportivu na mariña occidental de Punto Horca, pero enagora tolos amarraderos en Beaumaris are de marea.

La compañía Saunders Roe fundó una fábrica en Fryars (l'antiguu sitiu de los fralies franciscanos, escontra l'este) cuando s'amenació con que la sede principal de la compañía na Islla de Wight sería l'oxetivu pa l'armada aérea alemana nazi de bombardéu WW2. La fábrica convertía a los aviones flotantes PBY Catalina construyíos n'América y, dempués de la guerra, producía barcos de patrulla rápidos, dragaminas ya inclusive autobuses pal Tresporte de Londres (RTs de dos pisos) y autobuses d'una sola planta pa Cuba.

Ver tamién

editar
  • Sir Richard Bulkeley de Beaumaris, Anglesey, y Lewisham, ex-oficio alcalde (1561-2), alcalde (1562-3)

Referencies

editar
  1. 1,0 1,1 «standard forms of Welsh place-names database». Welsh Language Commissioner.

Enllaces esternos

editar