Catharacta skua
Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.
El Catharacta skua ye una especie d'ave Charadriiforme de la familia Stercorariidae carauterizada pol so gran tamañu y agresividá. Como tolos cágalos, ye una ave depredador y comenenciosu.
Catharacta skua  | ||
|---|---|---|
 | ||
| Estáu de caltenimientu | ||
 Esmolición menor (IUCN) | ||
| Clasificación científica | ||
| Reinu: | Animalia | |
| Filu: | Chordata | |
| Clas: | Aves | |
| Orde: | Charadriiformes | |
| Familia: | Stercorariidae | |
| Xéneru: | Catharacta | |
| Especie: |
C. skua Brunnich, 1764 | |
| Distribución | ||
 | ||
| Sinonimia | ||
Stercorarius skua | ||
| Consultes | ||
| [editar datos en Wikidata] | ||
El nome común que recibe'l cágalu nos países nórdicos ("skua") deriva del feroés skügver ("guedeya de plumes"). Tien el nome tamién de fernandón[1].
Carauterístiques editar
Ye un cágalu de gran tamañu. Algama los 58 cm de llargor, 1,4 m de valumbu y 1,7 kg de pesu. La so parte cimera ye marrón escura, bandiada, con un picu reciu, ganchudu, de color gris escuru. Les pates son del mesmu color. En vuelu, tien so les ales una mancha ablancazada, cerca del álula. Dichu atributu ye exhibíu nes zones de cría mientres el cortexu.
En dómina de cría emiten un soníu similar a una lladrida fonda. N'otros momentos, sicasí, son sorprendentemente silenciosos.
Alimentación editar
Prinda peces, según exemplares nuevos d'otres especies d'aves marines. Tamién escuerre a gaviluetes y otros páxaros (inclusive alcatraces, considerablemente más grandes qu'él) y oblíga-yos a soltar la so presa o devolver la so última comida. El so vuelu ye de normal lentu y pesáu, pero tórnase rápido, arteru y aportunante cuando caza. Los cágalos suelen acompañar a los barcos pesqueros que saleen pol Atlánticu, aprovechando los bagazos refundiaos pela borda. Tamién son carroñeros cuando se-yos presenta la oportunidá, alimentándose de los cadabres d'animales marinos muertos.
Hábitat editar
El cágalu pasa la mayor parte del añu n'alta mar, asitiándose en tierra namái pa criar. Nidifica n'islles remotes, puexos y marismas costeres.
Reproducción editar
Mientres el cortexu, les pareyes baxen en círculos sobre'l puntu de cría y, una vegada en tierra, realicen una ceremonia de saludu. El nial ye un buecu ensin tapizar, con dos güevos puestos nuna única niarada, de mayu a xunu.
El so comportamientu ante aquellos qu'enfusen na so zona de cría, inclusive seres humanos, ye bien violentu. En dellos casos apuerten a peligrosos, cutiendo fuertemente col so picu la cabeza del intrusu.
Distribución editar
Cría nel norte d'Escocia y otres árees insulares entá más septentrionales (Islles Feroe ya Islandia). Pue tráte-y fácilmente n'Europa occidental en primavera y seronda, xeneralmente nel mar, anque de cutiu les torbonaes-y conducen a tierra. N'iviernu emigra a rexones más templaes, llegando hasta'l Atlánticu meridional y Suramérica.
N'España, individuos de cágalu son vistos con frecuencia mientres les dómines ivernices nos mares y costes del norte y l'oeste peninsular. Nel Mediterraneu ye abondo más escasu y raru.
Referencies editar
- ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: fernandón
Enllaces esternos editar
Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Stercorarius skua.
| Wikispecies tien un artículu sobre Stercorarius skua. |
Referencies editar
- Hume, Rob. 2002. Guía de campo de las aves de España y Europa. Ediciones Omega ISBN 84-282-1317-8
Datos: Q207760- Multimedia: Stercorarius skua
Especies: Stercorarius skua
