Celeus spectabilis

especie de páxaru

Celeus spectabilis, ye una especie d'ave piciforme de la familia de los picatueros (Picidae). La so distribución acutar a les carbes de bambú de l'Amazonia, Brasil, que s'especializa n'alimentase de formigues que viven dientro de tarmos buecos de tacuaras (similares al bambú) (Kratter 1997, 1998). La especie ye clasificada como un especialista obligáu del hábitat de bambú o tacuaral, polo tanto la vulnerabilidá por destrucción del mesmu y pol so acutáu nichu alimenticiu poner en seria situación de vulnerabilidá. La UICN amestar na so llista colorada. Distribúyese xeográficamente nes selves amazóniques del suroeste de Perú y Brasil.

Celeus spectabilis
Estáu de caltenimientu
Preocupación menor (LC)
Esmolición menor (IUCN)
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Piciformes
Familia: Picidae
Xéneru: Celeus
Especie: C. spectabilis
(Sclater y Salvin, 1880)
Distribución
Consultes
[editar datos en Wikidata]

El nial d'esta ave alcuéntrase en 1992 nun árbol secu descompuestu, de 6 dm de diámetru, asitiáu a 2,8 m del suelu, nun área pura de carbes espinoses de tacuaras bambú (Guadua weberbaueri). El cuévanu d'entrada tien 15 cm de diámetru. (Kratter 1997, 1998). El territoriu qu'ocupen esta especie ta ente les 40 a 50 ha por pareya, colo cual tien una estremada baxa densidá de población. Mientres Celeus lugubris y Celeus flavescens nidifican n'árboles vivos y niales de termites, Celeus spectabilis facer sobre árboles muertos de más de 50 cm de diámetru. Nidifica de xunu a payares.

Antecedentes históricos editar

Antes de 1973, Celeus spectabilis yera considerada una especie politípica con dos subespecies descrites:

En 1973, Lester S. Short describe una nueva subespecie, Celeus spectabilis obrieni a partir d'un solu espécime (informáu por Charles O'Brien) a quien-y dedica'l nome subespecífico. El tipu yera una fema adulta, recoyida'l 16 d'agostu de 1926 por Y. Kaempfer en Iruçui, estáu de Piauí, en Brasil, a una elevación 124 msnm, nel ríu Parnaiba. El cortucircuitu producir nel hábitat nel cual Celeus obrieni foi colectado, un monte xerófito, y especulando que yera probablemente la estensa rexón de Piauí-Maranhão.

El holotipo (espécime solitariu) de Celeus obrieni ye la única base pa la inclusión de la especie nel llistáu d'Aves de Brasil, hasta 1995, cuando l'A. Whittaker, como parte d'una espedición del Muséu de Goeldi, alcontró y grabó a dellos individuos que pertenecíen a la carauterístiques de Celeus spectabilis exsul pol so plumaxe en dellos llugares na cuenca cimera del Ríu Juruá (Whittaker y Oren 1999). Toles aves fueron atopaos en cañaverales de bambú, redoma a los ríos, confirmando un ambiente húmedu secundariu (apoderáu por Cecropia); los hábitat típicos nos cualos la especie alcuéntrase en Perú y Ecuador (e.g. Winkler y otros 1995, Parker y otros 1996, Ridgely y Greenfield 2001, Winkler y Christie 2002). Whittaker y Oren (1999), comentando al respective de la distinción de Celeus obrieni, concluyeron que la enorme separación ente les poblaciones de Celeus spectabilis, y el so hábitat bien diversu, suxurió que Celeus obrieni fuera una especie plena. Tamién suxurieron el nome n'inglés de Caatinga Woodpecker pa Celeus obrieni, pa destacar el so hábitat bastante aracterístico. Winkler y Christie (2002), sabiendo que Celeus obrieni tien diferencies perceptiblemente en plumaxe, y los datos sobre hábitat indiquen una distinción importante de les otres races; consideren que ye una especie plena, pero nenguna otra información ta disponible. Esti autores dicen que tien que ser asumíu que la taxa ta estinguida o que representa otra especie.

Midíes de Celeus obrieni editar

Subespecies Celeus s. obrieni Celeus s. spectabilis Celeus s. exsul
136

mm

147 y 150 mm (n2) 138 mm (n9)
95

mm

92 y 101 mm (n2) 99,1 mm (n9)
24,3

mm

28,3 mm (n2) 28,7-31,2 mm (n9)
21,1

mm

23,1-23,4 mm (n2) 22,1 mm (n9)

Bibliografía editar

  • Clements, J. F. 2000. Birds of the world: A checklist. Ibis Publishing Company, Vista, California.
  • Kratter AW (1997) Bamboo specialization by Amazonian birds. Biotropica 29: 100-110
  • Kratter AW (1998) The nests of two bamboo specialists: Celeus spectabilis and Cercomacra manu. Journal of Field Ornithology 69: 37-44. Testu completu
  • Novaes, F. C. 1992. Bird observations in the state of Piauí, Brazil, Goeldiana Zool. 17:1­5.
  • Parker, T. A., III, D. F. Stotz, J. W. Fitzpatrick. 1996. Ecological and distributional databases. Pp. 132­436 in: STOTZ, D. F., J. W. FITZPATRICK, T. A. PARKER III, AND D. K. MOSKOVITS. Neotropical birds: Ecology and conservation. University of Chicago Press, Chicago, Illinois.
  • RIDGELY, R.S., AND P. J. GREENFIELD. 2001. The birds of Ecuador. Vol. 1. Status, distribution, and taxonomy. Cornell University Press, Ithaca, New York.
  • SHORT, L. S. 1973. A new race of Celeus spectabilis from eastern Brazil. Wilson Bulletin 85:465­467.
  • SIBLEY, C. G., AND B. L. MONROE, JR. 1990. Distribution and taxonomy of birds of the World. Yale University Press, New Haven, Connecticut.
  • SICK, H. 1993. Birds in Brazil. Princeton University Press, Princeton, New Jersey.
  • WHITTAKER, A., AND D. C. OREN. 1999. Important ornithological records from the Rio Juruá, western Amazonia, including twelve additions to the Brazilian avifauna. Bull. B. O. C. 119:235­260.
  • WINKLER, H., D. A. CHRISTIE, AND D. NURNEY. 1995. Woodpeckers: An identification guide to woodpeckers of the world. Houghton-Mifflin, Boston, Massachussetts.
  • WINKLER, H., AND D. A. CHRISTIE. 2002. Family Picidae (Woodpeckers). Pp. 296­558 in: DEL HOYO, J., A. ELLIOTT AND J. SARGATAL eds. Handbook of birds of the world. Vol. 7. Jacamars to Woodpeckers.

Referencies editar

Enllaces esternos editar