Wikipedia

Centru espacial John F. Kennedy

El Centru Espacial John F. Kennedy (CEK) foi construyíu nos Estaos Xuníos col oxetivu inicial de sirvir como sitiu de llanzamientu pal cohete Saturn V, el vehículu espacial funcional más grande y poderosu de la hestoria. Propuestu pol presidente d'Estaos Xuníos John F. Kennedy, buscaba sirvir al programa espacial Apollo. El nome del centru espacial n'honor a Kennedy foi dau pol so socesor, Lyndon B. Johnson, dempués de que Kennedy morriera en 1963. Dende'l fin del programa Apollo de l'axencia espacial NASA en 1972, el Centru Espacial Kennedy foi usáu pa toles misiones espaciales tripulaes dende avientu de 1968.

Centru espacial John F. Kennedy
Base espacial, institutu d'investigación y NASA facility (en) Traducir
Llocalización
PaísBandera de Estaos Xuníos d'América Estaos Xuníos d'América
EstaosBandera de Florida Florida
Condáu[[d:Special:EntityPage/Q488517|{{{2}}}
Direición Estaos Xuníos
Coordenaes 28°35′07″N 80°39′03″W / 28.58528°N 80.65083°O / 28.58528; -80.65083
Centru espacial John F. Kennedy alcuéntrase en los EE.XX.
Centru espacial John F. Kennedy
Centru espacial John F. Kennedy
Centru espacial John F. Kennedy (los EE.XX.)
Historia
Fundación1r xunetu 1959
Orixe del nome John F. Kennedy
Participación empresarial
Organización matriz NASA
Formáu por complexu de llanzamientu 39
Kennedy Space Center Launch Complex 48 (en) Traducir
Shuttle Landing Facility (es) Traducir
Bolsa de valores Eastern Range (en) Traducir
Web oficial
Cambiar los datos en Wikidata

Entá cuando diches misiones tripulaes atópense inactives, el Centru Espacial Kennedy continua en funcionamientu alministrando y operando instalaciones pa misiones ensin tripular na allegante Estación de la Fuercia Aérea de Cabu Cañaveral. El so Edificiu d'Ensamblaxe de Vehículos A (VAB poles sos sigles n'inglés) ye'l cuartu edificiu más grande del mundu por volume, y aportó a el más grande cuando se terminó la so construcción en 1965.[1]

Alcontráu en Merritt Island, el Centru Espacial atopar al norte-noroeste de Cabu Cañaveral, allugáu nel Océanu Atlánticu, a metá de camín ente Miami y Jacksonville, na Mariña Espacial de Florida. Les sos dimensiones son aproximao 55 km de llargu, y alredor de 10 km d'anchu, cubriendo un total de 570 km². Un total de 13.100 emplegaos trabayaben nel Centru Espacial en 2011. Aproximao 2100 d'ellos son emplegaos pertenecientes al gobiernu, el restu son contratistes.[2]

STS-60 llanzamientu d'un tresbordador dende la plataforma 39Al 3 de febreru de 1994

Dende avientu de 1968, toles operaciones de llanzamientu fueron dirixíes dende les plataformes A y B nel Complexu de llanzamientu 39. Dambes plataformes atopar nel océanu a 5 km al este del VAB. De 1969 a 1972, el Complexu de Llanzamientu 39 foi'l puntu de partida pa toles misiones tripulaes del Programa Apollo (les cualos sumaben un total de 6), usando'l cohete Saturn V. El Saturn V foi'l vehículu de llanzamientu operacional más grande y poderosu de la hestoria. darréu, sería usáu de 1981 a 2011 pa tolos llanzamientos del Tresbordador Espacial. La Shuttle Landing Facility, alcontrada xusto al norte, foi usada p'aterrizaxes del Tresbordador, y allúgase ente les pistes d'aterrizaxe más llargues del mundu.[3]

L'Área Industrial del CEK, onde s'atopen munches de les instalaciones de soporte del Centru, atopar a 8 km del Complexu de Llanzamientu 39 (LC-39, por sis sigles n'inglés). Esta Área Industrial inclúi l'edificiu de los Cuarteles Xenerales del CEK, l'Edificiu d'Operaciones y "Checkout", y les instalaciones de la Central d'Instrumentación. El CEK tamién allugaba a la estación de Meritt Island pa Siguimientu de Vuelos Espaciales y Rede de Datos (o MILA poles sos sigles n'inglés), una infraestructura clave pa comunicaciones per radiu y siguimientu a naves espaciales. El Centru opera la so propia rede de tresporte por riel.

El CEK ye una gran atraición turística en Florida, y allúgase a aproximao una hora de viaxe n'autu del área d'Orlando. El Complexu pa Visitantes del ufierta tours públicos del CEK y de la Estación de la Fuercia Aérea de Cabu Cañaveral. Por cuenta de que gran parte del complexu ye una área acutada y solo el nueve per cientu de la zona ta n'usu, el llugar tamién sirve d'un importante santuariu pa la vida selvaxe; "Mosquitu Lagoon", "Indian River", " Merritt Island National Wildlife Refuge" y "Canaveral National Seashore" son otros servicios colos que cunta l'área. Los trabayadores del centru pueden atopar águiles calves, caimanes del Mississippi, gochos xabaces, cascabeles diamantino del este, panteres de Florida y manatís del Caribe. El CEK ye unu de los diez mayores centros de campu de la NASA y tien delles instalaciones rexistraes nel Rexistru Nacional de Llugares Históricos.

Historia

editar

El Centru Espacial Kennedy foi creáu pal programa Apollo tripuláu a la Lluna, y foi evolucionando pa satisfaer les necesidaes cambiantes del programa espacial tripuláu estauxunidense. Cuando la NASA foi creada en 1958 mientres la presidencia del presidente Dwight D. Eisenhower, la so operación de llanzamientu yera conocida orixinalmente como Launch Operations Directorate (LOD), reportándose al Centru Marshall de vuelos espaciales en Alabama. Este consistía nunos pocos edificios nel Área Industrial del Anexu de Pruebes de Misiles de Cabu Cañaveral, más tarde conocíu como la Estación de la Fuercia Aérea en Cabu Cañaveral.

Programa Apollo

editar
Artículu principal: Programa Apollo

L'oxetivu del Presidente John F. Kennedy en 1961 d'un allunizaxe antes de 1970 riquía d'una espansión de les operaciones de llanzamientu escontra Merritt Island. La NASA empezó l'adquisición de terrén en 1962, mercando'l títulu de 340 quilómetros cuadraos, y axustando col estáu de Florida por unos adicionales 230 quilómetros cuadraos.[4]Los edificios más grandes nel Área Industrial del KEC fueron diseñaos pol arquiteutu Charles Luckman.[5]

El primeru de xunetu de 1962, el sitiu foi nomáu como "'Centru d'Operaciones de Llanzamientu'" (o "Launch Operations Center" n'inglés), adquiriendo'l mesmu estatus qu'otros centros de la NASA. El 29 de payares de 1963 foi cuando'l presidente Lyndon B. Johnson dio-y el so nome actual, so la orde executiva 11129 (Executive Order 11129), siguíu al asesinatu del presidente John F. Kennedy.[6] La orde de Johnson xunió dambos, el Centru d'Operaciones de Llanzamientu (o LOC, poles sos sigles n'inglés), y la Estación de la Fuercia Aérea de Cabu Cañaveral (les instalaciones de la Estación Non. 1 del "Atlantic Missile Range"). Dambes instituciones, una civil y una militar, fueron unificaes por Johnson col nome de "Centru Espacial John F. Kennedy", causando ciertu tracamundiu al públicu al xunise dambes instituciones.L'alministrador de la NASA James E. Webb esclarió esti tracamundiu con una direutiva que dicía que'l nome del "Centru Espacial Kennedy" solo aplicaba al LOC, ente que la Fuercia Aérea llanzó una orde xeneral renombrando el centru militar de llanzamientos como "Estación de la Fuercia Aérea del Cabu Kennedy" (Cape Kennedy Air Force Station).[7]

Complexu de Llanzamientu 39

editar
Artículu principal: Complexu de llanzamientu 39
 
El Edificiu d'Ensamblaxe de Vehículos (centru) en 1999, col Centru de Control de Llanzamientu anexáu a la so derecha, y les plataformes A y B a distancia.

Misiones tripulaes a la Lluna riquíen d'un gran cohete Saturn V de tres etapes (con 111 metros d'altu y 10 metros de diámetru). Nel CEK, el Complexu de llanzamientu 39 (o LC-39, poles sos sigles n'inglés) foi construyíu en Merritt Island p'agospiar al nuevu cohete. La construcción del proyeutu de 800 millones de dólares empezó en payares de 1962. Les plataformes A y B tuvieron terminaes pa ochobre de 1965 (una plataforma C yá entamada foi atayada), el VAB tuvo completáu en xunu de 1965, y l'infraestructura pa finales de 1966. El complexu incluyía un hangar capaz d'allugar cuatros Saturnos V, el VAB (3.700.000 m³); un tresporte de guxanos capaz de cargar con 5400 tonelaes xunto con un camín capaz de soportar al vehículu que lleva a cualesquier de los dos plataformes; y una estructura de serviciu móvil (o torre de llanzamientu) de 136 m d'altu. Trés plataformes de llanzamientu móviles, caúna cola so propia torre de llanzamientu afita, tamién se construyeron. El CL-39 tamién inclúi el centru de control de llanzamientu y un sitiu pa la prensa.

De 1967 a 1973, llevar a cabu 13 llanzamientos de Saturnus V, incluyendo los diez misiones Apollo restantes dempués del Apollo 7. La primera de tres misiones non tripulaes, el Apollo 4 (Apollo-Saturn 501) el 9 de payares de 1967, foi tamién el primer llanzamientu d'un cohete dende'l CEK. El primer llanzamientu tripuláu del Saturn V el 21 d'avientu de 1968, foi la misión d'órbita llunar Apollo 8. Les siguientes dos misiones probaron el Módulu llunar: Apollo 9 (órbita terrestre), y Apollo 10 (orbita llunar). El Apollo 11, llanzáu dende la Pad Al 16 de xunetu de 1969, llogró'l primera allunizaxe en xunetu 20. El Apollo 12 siguió-y dos meses dempués.

1970s

editar

Nel periodu de 1970-1972, el programa Apollo concluyo nel CEK colos llanzamientos de les misiones 13 a 17. El 14 de mayu de 1973, l'últimu llanzamientu del Saturn V punxo la estación espacial Skylab n'órbita dende la Pad 39A. La Pad B, modificada pa los Saturnos IBs, foi usada pa llanzar tres misiones tripulaes al Skylab esi añu, según l'últimu vehículu espacial Apollo pal Proyeutu de pruebes Apollo-Soyuz en 1975.

En 1976, l'área de estacionamiento del VAB foi la locación pal "Third Century America", una esposición de ciencia y teunoloxía conmemorando'l Bicentenariu de los Estaos Xuníos. Simultáneamente a esti eventu, la bandera estauxunidense foi pintada nel llau sur del VAB. Mientres los fines de los 1970s, el LC-39 foi reconfigurado pa funcionar col Tresbordador Espacial. Dos instalaciones de procesamientu orbital fueron construyíes cerca del VAB como hangares, con un terceru añadíu na década de los '80s.

1980s–2000s: Tresbordador Espacial

editar
Artículos principales: Programa del tresbordador espacial y Misiones del programa STS

Por cuenta de la construcción del Tresbordador Espacial, la NASA recibió propuestes pa construyir sitios d'aterrizaxe y llanzamientu alternativos en locaciones distintes al CEK, lo cual riquía d'estudiu. El CEK tenía importantes ventayes: les instalaciones que yá tenía, la so locación na Canal Intracostero del Atlánticu , y la so llatitú sureña, que representa una ventaya con al respective de locaciones allugaes más cerca del ecuador por cuenta de la velocidá de llanzamientu. Sicasí, tamién tenía desventaxes: la incapacidá de llanzar misiones militares de manera segura escontra una órbita polar, por cuenta de que yera bien probable que los propulsores, una vegada usaos, cayeren nes Islles Carolines o Cuba; l'escomiu causáu pol sal nel aire; y un clima borrinosu o tormentosu frecuente. Inclusive cuando la construcción d'una nueva instalación nel Campu de Misiles de White Sands en Nuevu Méxicu foi seriamente considerada, la NASA anunció la so decisión d'usar el CEK pal tresbordador n'abril de 1972.[8] Por cuenta de que el tresbordador nun podía ser aterrizáu de manera automática o por control remotu, el llanzamientu del Columbia n'abril 12 de 1981, pa la so primer misión orbital STS-1, foi'l primer vuelu tripuláu de la NASA que nun fixo pruebes ensin tripular antes del llanzamientu oficial.

 
El Tresbordador espacial Atlantis ye tresportáu a la plataforma de llanzamientu 39A para'l llanzamientu de la misión STS-36 en 1990.

La Instalación d'Aterrizaxe del Tresbordador (SFL poles sos sigles n'inglés) de 4,6 km foi'l principal sitiu de términu de les sos misiones, anque'l primer aterrizaxe del CEK nun tuvo llugar hasta'l décimu vuelu, cuando'l Challenger completó la STS-41-B el 11 de febreru de 1984. El sitiu d'aterrizaxe principal hasta esi momentu foi la Base de la Fuercia Aérea Edwards en California, y foi usáu subsecuentemente como un sitiu de reserva. El SLF tamién aprovía d'una opción "return-to-launch-site (RTLS) abort", que nun foi utilizada.

Dempués de 24 vuelos esitosos del tresbordador, el Challenger tuvo un accidente y destruyóse 73 segundos dempués del despegue de la misión STS-51-L el 28 de xineru de 1986; este foi'l primer llanzamientu de tresbordador dende la Pad 39B y el primer vuelu tripuláu de los Estaos Xuníos que presentó un fallu, que terminó cola vida de siete miembros de la tripulación. Un sellu d'una xunta tórica nel propulsor derechu del cohete falló nel despegue, subsecuentemente llevando a fallos estructurales. Los vuelos reiniciáronse'l 29 de setiembre de 1988, cola misión STS-26, dempués de munchos cambeos a munchos aspeutos del programa del tresbordador.

El primeru de febreru de 2003, el Columbia y los sos siete tripulantes perder mientres la reentrada atmosférica sobre Texas mientres la misión STS-107 (el vuelu 113 del tresbordador). Esto foi causáu por una rotura nel vehículu desencadenada por dañu llográu mientres el llanzamientu lleváu a cabu na Plataforma 39A en xineru 16, cuando una pieza d'aislante del tanque esternu del tresbordador topetó cola ala izquierda. Mientres la reentrada, el dañu creó un furacu, dexando que gases calientes derritieran la estructura de l'ala. Al igual que l'accidente del Challenger, les investigaciones y cambeos resultantes atayaron les operaciones de vuelu del tresbordador nel CEK mientres más de dos años hasta'l llanzamientu de la misión STS-114 el 26 de xunetu de 2005.

El programa del tresbordador esperimentó cinco apagones de los motores principales del tresbordador nel LC-39, toos a menos de cuatro segundos antes de los despegues; tamién esperimentó un albuerte a órbita na misión STS-51-F el 29 de xunetu de 1985. Les misiones del tresbordador mientres los 30 años d'operaciones incluyeron l'esplegue de satélites y sondes interplanetaries, la conducción d'esperimentos de ciencia y teunoloxía espaciales, visites a la estación espacial MIR rusa, la construcción y caltenimientu de la Estación Espacial Internacional, l'esplegue y caltenimientu del Telescopiu espacial Hubble, y el caltenimientu del Spacelab, o Llaboratoriu Espacial. El tresbordador foi retiráu de serviciu en xunetu de 2011, dempués de 135 llanzamientos.

El 28 d'ochobre de 2009, el llanzamientu del cohete Ares I-X dende la Pad 39B foi'l primer vuelu non tripuláu dende'l CEK dende'l llanzamientu de la estación del Skylab en 1973.

2010s

editar

El fin del programa del tresbordador en 2011 produció un significante amenorgamientu de la fuercia de trabayu del CEK, de manera similar a la esperimentada al términu del programa Apollo en 1972. La NASA anguaño atópase diseñando'l siguiente vehículu pesáu de llanzamientu conocíu como'l Tresbordador SLS col propósitu de siguir con misiones tripulaes al espaciu. La Pad 39A foi dexada na configuración pal llanzamientu del Tresbordador Espacial; la Pad B foi desmantelada hasta la so base por que pueda soportar el nuevu cohete y favorecer el conceutu d'una "pad llimpia".

Como parte d'esti amenorgamientu d'actividaes, 6000 contratistes perdieron los sos trabayos nel centru mientres el 2010 y 2011.[9]

Instalaciones

editar

Les instalaciones del CEK tán direutamente rellacionaes al so oxetivu de llanzar, y en dellos casos recuperar, misiones tripulaes y non tripulaes. Les instalaciones tán disponibles pa preparar y caltener para vuelo naves espaciales y cargues.[10][11]L'edificiu de los Cuarteles Xenerales (HQ) alluga oficines pal direutor del centru, una llibrería, archivos en semeya y videu, una casa d'imprenta y a seguridá.[12]

Les cargues son recibíes, procesaes ya integraes xuntes nel edificiu d'Operaciones y Checkout (OC) dende los 1960s cuando s'efectuaben los programes Apollo y Gemini, nos 70s col programa Skylab, y nos 80s y 90s pa segmentos iniciales de la estación Espacial Internacional.[13] La "Space Station Processing Facility" (SSPF), de tres pisos y 42.500 metros cuadraos, consiste en dos bahía de procesamientu, una esclusa d'aire, habitaciones de control operacionales, llaboratorios, árees de loxística y espaciu d'oficines pa soporte de cargues non peligroses del tresbordador y l'Estación Espacial acordies con estándares ISO 14644-1 clase 5.[14] La "Vertical Processing Facility" (VPF) tien una puerta de 22 por 12 metros onde les cargues que son procesaes na posición vertical en que son llevaes y manipoliaes penriba con dos grúes y un montacargas capaz de cargar hasta 35 tonelaes curties.[15] El "pergolic Maintenance and Checkout Facility" (HMCF) entiende tres edificios que tán aisllaos del restu del área industrial por cuenta de los materiales peligrosos qu'ende se remanen. Módulos de propulsión hiperbólica que conformaben el sistema de control de reacción del Tresbordador Espacial, sistema de maniobres orbitales y unidaes de poder auxiliares fueron guardaes y dióse-yos caltenimientu nel HMCF.[16]

Clima

editar
 
Un cohete Mercury Redstone n'exhibición na Puerta 3 foi entornáu pol Furacán Frances el 7 de setiembre de 2004.

La forma y temperatura peninsular de Florida oldea ente la tierra y l'océanu, creando condiciones ideales pa nubes llétriques, ganándo-y a Florida Central la so reputación como "la capital de los rayos de los Estaos Xuníos" ("lightning capital of the United States").[17][18]Esto fai necesaria l'usu estensivu de sistemes de detección y proteición contra rayos pa protexer a los emplegaos, estructures, y vehículos espaciales nes plataformes de llanzamientu.[19] El 14 de payares de 1969, el Apollo 12 foi cutíu por un rayu xustu dempués del despegue dende la plataforma de llanzamientu 39A, pero'l vuelu continuu de manera segura. El rayu más poderosu grabáu cutiendo les instalaciones nel CEK asocedió nel LC-39B el 25 d'agostu de 2006, mientres el tresbordador Atlantis taba siendo preparáu pa la misión STS-115. Nun entamu, los xerentes de la NASA taben esmolecíos por que'l rayu causara dalgún dañu al Atlantis, pero nengún tipu de dañu foi atopáu.

N'agostu de 2004, el Furacán Charley causó daños al Centru Espacial Kennedy envaloraos en $700,000 dólares . El 7 de setiembre de 2004, el Furacán Frances cutió l'área de manera direuta con vientos constantes de 110 quilómetros per hora y rabaseres d'hasta 150 quilómetros per hora, siendo esta lo nube que más causó dañu hasta la fecha. L'edificiu de Ensamblamiento de Vehículos perdió 1000 paneles esteriores, cada unu de 1,2 x 3 metros de tamañu. Esto espunxo al clima 3.700 metros cuadraos del edificiu. Los llaos esti y sur del VAB fueron estropiaos. la Instalación del Sistema de Proteición Térmica del tresbordador sufrió de daños estensivos. El teyáu foi arrincáu parcialmente y l'interior sufrió de dañu por agua. Numberosos cohetes n'exhibición nel centru fueron entornaos.[20] Furacán Wilma causó más dañu n'ochobre de 2005.

Direutores del CEK

editar
 
El Dr. Kurt Debus, primer direutor del CEK

Dende la formación del CEK, diez oficiales de la NASA sirvieron como direutores, incluyendo trés ex astronautes (Crippen, Bridges and Cabana):

Nome Entamu Fin Referencia
Dr. Kurt H. Debus Julio de 1962 Payares de 1974 [21]
Llei R. Scherer 19 de xineru de 1975 2 de setiembre de 1979 [22]
Richard G. Smith 26 de setiembre de 1979 2 d'agostu de 1986 [23]
Forrest S. McCartney 31 d'agostu de 1987 31 d'avientu de 1991 [24]
Robert L. Crippen Xineru de 1992 Xineru de 1995 [25]
Jay F. Honeycutt Xineru de 1995 2 de marzu de 1997 [26]
Roy D. Bridges, Jr. 2 de marzu de 1997 9 d'agostu de 2003 [27]
James W. Kennedy 9 d'agostu de 2003 Xineru de 2007 [28]
William W. Parsons Xineru de 2007 Ochobre de 2008 [29]
Robert D. Cabana Ochobre de 2008 [30]

Fuercia llaboral

editar

Un total de 13.100 persones trabayaron nel centru hasta'l 2011. Aproximao 2100 son emplegaos del gobiernu federal, el restu son contratistes.[2]El permediu de salariu añal pa un trabayador de sitiu en 2008 yera $77.235 dólares.[31]

Complexu de Visitantes

editar
 
Puerta al Complexu de Visitantes del CEK en 2006; un modelu del Tresbordador Espacial Explorer ta no fondero.

El Complexu de Visitantes del CEK, operáu por Delaware North dende 1995, tien una variedá d'exhibiciones , artefautos, displays, y atraiciones alrodiu de la hestoria y el futuru de la esploración espacial humana y robótica. Los tours n'autobús del CEK aniciar d'equí. El complexu tien por separáu'l Centru del Saturn V, que s'atopa al norte del VAB, y tamién el salón de la Fama d'Astronautes Estauxunidense, a 10 quilómetros al oeste, cerca de Titusville. Hubo alredor de 1,5 millones de visitantes en 2009. Tenía aproximao 700 emplegaos.[32]

Instalaciones del CEK rexistraes nel Rexistru Nacional de Llugares Históricos d'Estaos Xuníos

editar

Les instalaciones incluyíes nel Rexistru Nacional de Llugares Históricos en Florida son:

  • Instalación d'Instrumentación Central
  • "Crawlerway"
  • Edificiu de Cuarteles Xenerales
  • Complexu de Llanzamientos 39
  • Complexu de Llanzamientos 39–Plataforma A *Complexu de Llanzamientos

39–Plataforma B

  • Centru de Control de Llanzamientu *Missile

Crawler Transporter Facilities

  • Edificiu d'Operaciones y Checkout
  • Sitiu pa Prensa – Reloj y Estil Bandera *Edificiu de Ensamblado

de Vehículos – Bahía alta y Badea baxa

Seguridá

editar

La fuercia de seguridá policiaca, y particularmente l'Equipu de respuesta a Emerxencies (ERT poles sos sigles n'inglés), son equipos armaos de respuesta de tiempu completu. Estos tienen siquier cinco operador y un xefe en guardia en cualquier momentu. Cuando nun tán arreyaos n'operaciones especiales, entrenamientu, o ayudando a dalguna de les munches evoluciones del Tresbordador Espacial que riquíen de proteición del ERT, los oficiales arreyar n'actividaes de rutina que contribuyíen al programa de seguridá del llugar.

Ver tamién

editar

Referencies

editar
  1. ↑ «Senate». Congressional Record:  p. 17598. 8 de setiembre de 2004. 
  2. ↑ 2,0 2,1 NASA budget woes leads to layoffs. 17 de marzu de 2011. Archivado del original el 2013-01-02. https://archive.today/20130102161525/http://www.federaltimes.com/article/20110317/AGENCY01/103170305/. Consultáu'l 21 d'agostu de 2011. 
  3. ↑ Shuttle Landing Facility (SLF) Archiváu 2010-05-27 en Wayback Machine. Science.ksc.nasa.gov. Recuperáu'l 5 de mayu de 2012.
  4. ↑ Charles D. Benson and William Barnaby Faherty. «Land, Lots of Land – Much of It Marshy». Moonport: A History of Apollo Launch Facilities and Operations. NASA. Archiváu dende l'orixinal, el 2019-07-14. Consultáu'l 27 d'agostu de 2009.
  5. ↑ Charles Luckman, Architect Who Designed Penn Station's Replacement, Dies at 89. 28 de xineru de 1999. http://www.nytimes.com/1999/01/28/arts/charles-luckman-architect-who-designed-penn-station-s-replacement-dies-at-89.html. Consultáu'l 22 d'agostu de 2011. 
  6. ↑ «The National Archives, Lyndon B. Johnson Executive Order 11129». Consultáu'l 26 d'abril de 2010.
  7. ↑ Benson, Charles D.; Faherty, William B. NASA: Moonport: A History of Apollo Launch Facilities and Operations SP-4204.
  8. ↑ Heppenheimer, T. A. (1998). NASA: The Space Shuttle Decision.
  9. ↑ Laid-off KSC workers' supplies eagerly accepted by educators. Melbourne, Florida. 5 de payares de 2011.  páxs. 2B. http://www.floridatoday.com/article/20111105/NEWS01/311050019/Laid-off-KSC-workers-supplies-eagerly-accepted-by-educators. 
  10. ↑ «iv. Kennedy Space Center Planning and Development Office – What We Offer – Physical Assets». Archiváu dende l'orixinal, el 4 d'abril de 2014. Consultáu'l 4 de marzu de 2014.
  11. ↑ «Kennedy Space Center Resource Encyclopedia». NASA - Kennedy Space Center. Consultáu'l 4 de marzu de 2014.
  12. ↑ Headquarters Building (HQ) Archiváu 2016-08-17 en Wayback Machine. Science.ksc.nasa.gov. Recuperáu'l 5 de mayu de 2012.
  13. ↑ «Archived copy». Archiváu dende l'orixinal, el 2019-01-21.
  14. ↑ Space Station Processing Facility (SSPF) Archiváu 2007-02-06 en Wayback Machine. Science.ksc.nasa.gov. Retrieved on May 5, 2012.
  15. ↑ Vertical Processing Facility Archiváu 2016-10-17 en Wayback Machine. Science.ksc.nasa.gov. Retrieved on May 5, 2012.
  16. ↑ «Archived copy». Archiváu dende l'orixinal, el 2016-09-08.
  17. ↑ Oliver, John E. (2005). Springer: Encyclopedia of world climatology. ISBN 978-1-4020-3264-6.
  18. ↑ «Lightning: FAQ». UCAR Communications. University Corporation for Atmospheric Research. Archiváu dende l'orixinal, el 2010-03-16. Consultáu'l 17 de xunu de 2010.
  19. ↑ KSC – Lightning and the Space Program Retrieved May 28, 2008
  20. ↑ NASA Assesses Hurricane Frances Damage. Archivado del original el 2017-06-14. https://web.archive.org/web/20170614145624/https://www.nasa.gov/home/hqnews/2004/sep/HQ_04288frances_update.html. Consultáu'l 2018-02-10. 
  21. ↑ NASA – Biography of Dr. Kurt H. Debus. Nasa.gov. Recuperáu'l 5 de mayu de 2012.
  22. ↑ NASA – Biography of Lee R. Scherer. Nasa.gov. Recuperáu'l 5 de mayu de 2012.
  23. ↑ NASA – Biography of Richard G. Smith. Nasa.gov. Recuperáu'l 5 de mayu de 2012.
  24. ↑ NASA – Biography of Forrest S. McCartney. Nasa.gov. Recuperáu'l 5 de mayu de 2012.
  25. ↑ NASA – Biography of Robert L. Crippen. Nasa.gov. Recuperáu'l 5 de mayu de 2012.
  26. ↑ NASA – Biography of Jay F. Honeycutt. Nasa.gov. Recuperáu'l 5 de mayu de 2012.
  27. ↑ NASA – Biography of Roy Bridges. Nasa.gov. Recuperáu'l 5 de mayu de 2012.
  28. ↑ NASA – NASA KSC Direutor Announces Retirement Archiváu 2008-05-03 en Wayback Machine. Nasa.gov (February 24, 2008). Recuperáu'l 5 de mayu de 2012.
  29. ↑ NASA – Biography of William W. (Bill) Parsons. Nasa.gov (February 24, 2008). Recuperáu'l 5 de mayu de 2012.
  30. ↑ {{cita press release |títulu= Cabana to Succeed Parsons as Kennedy Space Center Direutor |publisher=NASA |date = 30 de setiembre de 2008 |url = http://www.nasa.gov/home/hqnews/2008/sep/HQ_08-249_Parsons_leaves.html |fechaaccesu =30 de setiembre de 2008}}
  31. ↑ High-paying jobs scant outside KSC. Melbourne, Florida: Florida Today.  páxs. 1A date=28 de payares de 2010. http://www.floridatoday.com/article/20101128/NEWS01/11280317/High-paying-jobs-scant-outside-KSC. 
  32. ↑ «NASA's new image». Florida Today (Melbourne, Florida: Florida Today):  páxs. 1A date=12 de xineru de 2010. http://www.app.com/article/A9/20100112/NEWS02/1120326/-1/SCIENCE. 

Bibliografía

editar

Enllaces esternos

editar



Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Centru_espacial_John_F._Kennedy&oldid=4314528»