Clement Greenberg
Clement Greenberg (16 de xineru de 1909, The Bronx – 7 de mayu de 1994, Nueva York) foi un influyente críticu d'arte d'Estaos Xuníos bien rellacionáu col movimientu astractu nos Estaos Xuníos. En particular, promovió'l movimientu del Espresionismu astractu y tuvo rellaciones bien estreches col pintor Jackson Pollock.
Clement Greenberg | |
|---|---|
| Vida | |
| Nacimientu | The Bronx, 16 de xineru de 1909[1] |
| Nacionalidá |
 Estaos Xuníos |
| Muerte | Nueva York, 7 de mayu de 1994[1] (85 años) |
| Familia | |
| Hermanos/es | |
| Estudios | |
| Estudios |
Universidá de Syracuse Art Students League of New York Erasmus Hall High School (es)  |
| Llingües falaes |
inglés[1] yiddish |
| Oficiu | coleicionista d'arte, historiador del arte, críticu d'arte, periodista, teóricu del arte |
| Trabayos destacaos |
avant-garden (es) |
| Miembru de |
Phi Beta Kappa (es) American Abstract Artists (en) |
| Seudónimos | K. Hardesh |
 | |
Kitsch
editarGreenberg graduar na Universidá de Syracuse de Nueva York. Destacó per vegada primera como críticu d'arte col so ensayu Avant-Garde and Kitsch, publicáu per vegada primera nel periódicu Partisan Review de 1939. Nesti artículu Greenberg afirmó que la vanguardia y l'arte modernista foi un mediu d'aguantase a la nivelación de la cultura producida pola propaganda capitalista. Greenberg apoderar de la pallabra alemana 'kitsch' pa describir esti consumismu, anque les sos connotaciones camudaron dende entós escontra una noción más afirmativa de materiales de refugaya de la cultura capitalista. L'arte moderno, como la filosofía, esploró les condiciones so les cualos esperimentamos y entendemos el mundu.
Espresionismu astractu
editarNos años posteriores a la Segunda Guerra Mundial, Greenberg consideró que los meyores artistes de vanguardia taben surdiendo n'Estaos Xuníos y non n'Europa. Defendió en particular a Jackson Pollock como'l meyor pintor de la so xeneración, conmemorando los llenzos de «pintura xestual» all over. Nel ensayu del añu 1955 tituláu «American-Type Painting», Greenberg defendió la obra de los espresionistes astractos, ente ellos Jackson Pollock, Willem de Kooning, Hans Hofmann, Barnett Newman, y Clyfford Still, como la siguiente etapa nel arte moderno, acotando qu'esti pintores taben avanzando escontra un mayor énfasis na «planeidad» del planu pictóricu. Greenberg afirmó qu'esti calter planu dixebraba la so obra de la de los antiguos maestros, quien consideraben el calter planu del llenzu como una torga pa la pintura. Greenberg defendió un métodu d'autocrítica que dexara que la pintura astracta pasara de ser decorativu papel pintáu a un auténticu arte. Consideraba qu'Estaos Xuníos se convirtió nel guardián del «arte avanzao». Allabó movimientos similares que taben teniendo llugar nel estranxeru y, dempués del ésitu de la esposición de Painters Eleven en 1956 colos artistes astractos estauxunidenses na galería Riverside de Nueva York, viaxó a Toronto a ver la obra del grupu en 1957. Quedó particularmente impresionáu pol potencial de pintores como William Ronald y Jack Bush, y más tarde desenvolvió una amistá íntima con Bush. Greenberg vio na obra post-Painters Eleven de Bush una clara manifestación del cambéu dende l'espresionismu astractu escontra la pintura de los campos de color y l'astracción llírica, un cambéu qu'él reclamara na mayor parte de los sos escritos de la dómina.
Refugó'l Pop Art de los años 1960, un enclín claramente influyíu pola cultura kitsch. La so oposición a les teoríes postmodernas y a los movimientos socialmente comprometíos dientro del arte llevaron a que fora refugáu por artistes ya historiadores del arte posterior.
Astracción post-pictórica
editarCol tiempu, Greenberg esmolecióse porque dalgunos espresionistes astractos habíen quedáu amenorgaos a un conxuntu de manierismos» y buscó una nueva serie d'artistes qu'algamaren una cierta pureza que revelara la veracidá del llenzu, y los aspeutos bidimensionales del espaciu («planeidad»). Greenberg acuñó'l términu «Astracción postpictórica» pa estremalos del Espresionismu astractu, o Astracción pictórica, tal como Greenberg prefería llamala. L'astracción post-pictórica reaccionó contra l'astracción gestural y ramificóse en dos grupos, los pintores Hard-Edged como Ellsworth Kelly y Frank Stella quien esploraron les rellaciones ente formes y cantos, y los pintores Color-Field como Helen Frankenthaler y Morris Louis, quien virtieron pintura esleida nel llenzu ensin imprimación pa esplorar los aspeutos del color puro y fluyío.
Ver tamién
editarReferencies
editar- ↑ 1,0 1,1 1,2 Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 119058050. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
- ↑ URL de la referencia: http://americanabstractartists.org/current-members/past/. Data de consulta: 20 ochobre 2018.
Enllaces esternos
editar
Datos: Q434813
