Cofre (mueble)

Un cofre (tamién llamáu arca o bagul), ye un mueble en forma de caxa zarrada, que se destina a guardar oxetos varios como ropa de cama, enseres, etc. El cofre y otros muebles similares (ver últimu epígrafe) que'l so destín ye'l tar nes habitaciones sofítense sobre pies más o menos elevaos o sobre un banquín salvu les arquetes y cofrecillos por cuenta de les sos pequeñes dimensiones.

Historia

L'arca y l'arca de madera y con pies elevaos afayóse en tumbes exipcies como la d'Amenhotep III del sieglu XV e.C. afataos con incrustaciones y pintures. Ente los griegos, l'arca tenía forma cuadrangular y pies curtios. Siguió con esta mesma forma ente los romanos quien lu reforzaben con plaques de fierro o de bronce. Mientres l'Imperiu, llegaron a tener pesllera y llave dambes en materiales como'l bronce o'l fierro. Mientres la Edá Media anubrir con piel o con tela pintada y reforzábense con herrajes o s'afataben con guarniciones de metal, constituyendo l'arca unu de los principales muebles de les habitaciones. Les de marfil o de plata o de bronce esmaltáu, abondo comunes na Edá Media yeren arquetes pa guardar xoyes o pa contener reliquies.

Cofre nupcial florentín del sieglu XV.

Dende'l sieglu XIV apaecen les arques y les arques afataes con relieves o con guadameciles repujados y n'ocasiones con incrustaciones permaneciendo nesta forma los trés sieglos siguientes hasta que l'usu de les cómodes y armarios fixo sumir del cuartu l'arca y otros similares como oxetos o muebles de luxu. Nel Renacimientu, munches arques o arques almiten la forma d'urna con movíes llinies curves y reciben decoraciones de gustu platerescu. Les arques más elegantes de toa ésta dómina conócense como arques de novia o arques nupciales porque solíen unviase pol maríu a la so prometida na viéspora de la boda. D'estos muebles, son famosos poles sos figures en relieve y les sos incrustaciones los venecianos y florentinos del sieglu XVI.

Nel sieglu XVII en Castiella son bien comunes na zona de Valladolid les arques de nozal, y cuando se fabriquen más al Norte son de castañal.

Muebles rellacionaos

Dellos muebles similares al arcón son los siguientes:

Si'l arcón tien la cubierta convexa o abombada llámase-y arca.
Si'l so usu ye la de gran maleta pa sirvir nos viaxes, denominar bagul.
Cuando ye pequeña y ruina llámase arqueta.
Si la cubierta tien forma de pirámide truncada denominar arqueta baltada que ye mesma del estilu árabe.

Espresiones rellacionaes

Arca llena y arca vacida: entrada por salida, continua alternativa o alta y baxa de fondos en casa de los comerciantes, qu'unes vegaes tienen enforma dineru y otres tán ensin un cuartu. Aplicar por estensión a otros munchos conceutos.
N'arca abierta, el xustu peca: igual a la ocasión fai lladrón, convien fuxir de toa ocasión próxima de claudicar
N'arca d'avarientu'l diañu ta d'asientu: la feúra de l'avaricia solo puede correr pareyes o oldease cola que suponemos nel demoniu *Arques:

les tesoreríes, la pieza onde se guarda'l dineru nes tesoreríes, los caxones que lu contién, etc.

Faer arques: abrir les arques de les tesoreríes con asistencia de los claveros, pa recibir, cuntar o apurrir dalguna cantidá^[1]

Ver tamién

Enllaces esternos

Referencies

El conteníu d'esti artículu incorpora material de Arqueoloxía y belles artes, de 1922, de Francisco Naval y Ayerbe, que s'atopa nel dominiu públicu.
Mueble Español, Estráu y cuartu de 1990, M.Y.A.C. (Muséu español d'arte contemporáneo) Comunidá de Madrid.

↑ Diccionariu nacional o gran diccionariu clásicu de la llingua ..., Ramon-Joaquin Dominguez, 1848

[1] Diccionariu nacional o gran diccionariu clásicu de la llingua ..., Ramon-Joaquin Dominguez, 1848

[1]