Consonante alveolar
Les consonantes alveolares son aquelles que s'articulen al tocar cola llingua los alvéolos dentarios cimeros. Esisten dos formes d'emitir esti tipu de soníos:
- Les llamaes consonantes alveolares llaminares: que s'articulen cola parte plana de la llingua, como asocede en castellán;
- Les llamaes consonantes alveolares apicales: onde s'usa la punta de la llingua, como n'inglés o francés.
Con frecuencia, la pronunciación llaminar ye incorreutamente denomada «dental», porque la punta de la llingua aparentemente toca o s'avera a los dientes. Sicasí, ye'l puntu de contautu posterior el que define'l llugar de l'articulación; equí ye onde'l cuévanu bucal termina y ye l'espaciu resonante del cuévanu bucal que da a les consonantes y vocales el so timbre característicu.
L'alfabetu fonéticu internacional (AFI) nun tien símbolos independientes pa les consonantes alveolares. Ye más, el mesmu símbolu utilizar pa tolos puntos d'articulación coronales que nun sían palatalizados o retroflexos. Pa evitar ambigüedaes, puede utilizase la ponte» (s̪, t̪, n̪, l̪) pa les consonantes dentales, o la barra baxa (s̠, t̠, n̠, l̠]) pa les postalveolares. Nótese que la [s̪] estremar de la [θ] (dental) en ser sibilante, ente que la [s̠] estremar de la [ʃ] postalveolar en nun ser palatalizada. A pesar d'ello, nun pueden asumise que les lletres simples [s, t, n, l] representen específicamente a les alveolares. Los idiomes nun pueden faer tales distinciones, de manera que dos o más llugares coronales atópense alofónicamente, o la trescripción puede ser a cencielles demasiáu amplia pa estremar una dental d'una alveolar. Si ye necesariu especificar a una consonante como alveolar, puede usase un signu diacríticu del AFI estendíu que consiste en «=»[1] asitiáu so la lletra. Sicasí, los símbolos «t, n, l» con frecuencia son llamaos «alveolares» y los exemplos de baxo son toos soníos alveolares.
Les consonantes alveolares/coronales qu'apaecen nel AFI son:
Referencies
editar- ↑ Dichu signu diacríticu AFI estendíu foi escurríu pa representar una patoloxía de la fala y utilízase de cutiu pa significar un soníu «alveolarizado» onde'l llabiu más baxu entra en contautu col cantar alveolar.