Consonante rótica
En fonética, una consonante rótica, tamién llamada tremulante, ye una consonante líquida que tradicionalmente represéntase ortográficamente por símbolos derivaos de la lletra griega rho, incluyendo 〈R〉, 〈r〉 nel alfabetu llatín y 〈Р〉, 〈p〉 nel alfabetu cirílicu. Trescribir nel Alfabetu Fonéticu Internacional por variantes mayúscules o minúscules de les lletres romanes 〈R〉, 〈r〉:[1] r, ɾ, ɹ, ɻ, ʀ, ʁ, ɽ, y ɺ.
Esta clase de soníos ye malo de carauterizar fonéticamente, dende'l puntu de vista fonéticu, nun esiste un únicu articulatoriu común nes consonantes róticas.[2] En vegada atopáronse al llevar a cabu funciones fonolóxiques similares o tener ciertes traces fonolóxiques similares en distintos idiomes.[3] A pesar de que s'atopó que comparten ciertes peculiaridaes acústiques, como un tercer formante baxu, más estudios punxeron de manifiestu qu'esto nun ye ciertu nos distintos idiomes. Por casu, la calidá acústica de los tercer formantes baxos refierse cuasi puramente a les variedaes americanes del inglés. El términu "asemeyada a una R" ye un conceutu elusivo y ambiguu fonéticamente y los mesmos soníos que funcionen como róticos en dellos sistemes pueden variar con fricatives, semivocales o inclusive oclusives n'otros por casu, "tt" nel inglés d'Estaos Xuníos "better" de cutiu pronúnciase como una vibrante alveolar simple, que ye una consonante rótica en munchos otros idiomes.
Tipos
editarLos soníos róticos más típicos que s'atopen nes llingües del mundu son los siguientes:[1]
- Vibrante múltiple **
- Vibrante simple **
Ver tamién
editarReferencies
editar- ↑ 1,0 1,1 Ladefoged, Peter; Ian Maddieson (1996). «Rhotics», The Sounds of the World's Languages. Oxford: Blackwell, páx. 215–245. ISBN 0-631-19814-8.
- ↑ Lindau, Mona (1978). «Vowel features». Language 54 (3): páxs. 541–63. doi:.
- ↑ Wiese, Richard (2001). «The phonology of /r/», T Alan Hall: Distinctive Feature Theory. Berlin: Mouton de Gruyter. ISBN 3-11-017033-7.
Datos: Q1076155
