Cronos

Cronos, tamién Cronu (Kronos y Cronus); yera'l más poderosu de los titanes y el que se punxo a la tiesta de la revuelta que llevaría a la castriación del so pa, Uranu y a la final del gobiernu de las Deidaes primordiales en favor de los titanes.

Cronos
Información
Sexu	masculín
Conexones	Uranids (en)
Cónxuxe	Rea
Padres	Uranu Gaia
Fíos	Zeus, Hestia, Hades, Poseidón, Deméter, Hera, Enialio (es) , Quirón (es) , Dolops (en) , Erinias (es) , Moires, Críu y Doloncus (en)
Familiares	Rea, Xapetu, Hiperión, Temis, Tea, Océanu y Tetis
[editar datos en Wikidata]

Esti artículu forma parte de la serie Mitoloxía griega

Dioses

Divinidaes primordiales Dioses ctónicos Titanes Dioses olímpicos Divinidaes alegóriques

1ª Xeneración de Titanes: Océanu Ceu Críu Hiperión Xapetu Cronos Febe Mnemósine Rea Temis Tetis Tea Dione 2ª Xeneración de Titanes: Oceánidos Oceánides Helios Selene Eos Prometéu Epimetéu Atlas Meneciu

Castriación d'Uranu

Baxu la direición de so ma, Gaia quién taba dolida pol tratu dau por Uranu a los sos fíos, los Hecatónquiros y los Cíclopes, Cronos decidió derrocar a so pa. Buscólu y atopólu nos brazos de Nyx, nesi momentu con una foz de pedernal castró a so pa y derrocólu. Del sangre que chiscó xurdieron los Xigantes, les Erinias y les Melies. Amás en tazando los xenitales d'Uranu, Cronos tira la foz qu'al caer crea la islla de Corfú, y cuando los tolanos caen a la mar producen una divina espluma de la que naz Afrodita.

Representación

Davezu, representa'l tiempu y les dómines, anque sería más acertáu dicir que representaba'l tiempu comu l'elementu que termina con too. Foi l'encargáu d'ordenar el cosmos na Edá d'Oru, dempués de destronar al Cielu (Uranu), cumplió esta función hasta que'l so fíu, Zeus, repitió la historia matándolu y coronándose como rei de los dioses, colo qu'emprincipia el tiempu de los Dioses Olímpicos.

Tamién veneráronlu como dios del trigu, yá que'l granu y l'oru siempres tuvieron relacionaos pol color y el so valir; representábaselu con una foz qu'emplegaba pa la collecha y cola que castró a Uranu pa facese col poder nos cielos. Nel so honor festexábase la Kronia como folixa pola collecha.

Muerte

Quiciabes seya la final de Cronos la más representada nel arte de tolos tiempos, yá que sabedor de que diba repetise la so muerte, el dios comió a tolos fíos pa que nun lu derrocara. Pero Rea, la so muyer, engañólu y salvó al menor de los fíos; abellugándolu nel monte Ida onde sería criáu (según el mitu más xeneralizáu) pola cabra Amaltea. Col tiempu, Zeus desterraría a so pa al Tártaru por tola eternidá. Esti episodiu foi'l que Fracisco de Goya pintó na afamada pintura "Saturno devorando a su hijo".

Descendencia

• Con Filiria
  • Quirón
• Con Rea
  • Deméter
  • Hera
  • Hestia
  • Zeus
  • Hades
  • Poseidón
• Picu

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Cronos.

• Datos: Q44204
• Multimedia: Kronos