Daniel Delaroche o Daniel De la Roche (27 de payares de 1743Xinebra – 20 d'avientu de 1812París) foi un médicu, y botánicu suizu, natural de Xinebra.

Daniel Delaroche
Vida
Nacimientu Xinebra[1]27 de payares de 1743[2]
Nacionalidá República de Ginebra [1]
Muerte París[1]20 d'avientu de 1812[1] (69 años)
Sepultura Cementeriu de Père-Lachaise
Grave of Delaroche-Dumeril (en) Traducir
Familia
Casáu con Marie Castanet [1]
Fíos/es
Estudios
Estudios Universidá de Xinebra
Universidá de Leiden
Universidá d'Edimburgu
Llingües falaes llatín
francés[3]
Oficiu botánicu, médicu-escritor, naturalistamédicu
Llugares de trabayu Leiden y París
Miembru de Consejo de los doscientos (es) Traducir
Abreviatura en botánica D.Delaroche (IPNI)
Cambiar los datos en Wikidata

Yera fíu de Michel (1700-1782), negociante en veles, burgués de Xinebra, y d'Anne Monthion (1702-1773). Casóse con Marie Castanet en 1774, y tuvieron tres fíos : Michel (1775-1852), Alphonsine (1778-1852) y Etienne François (1781-1813).

Estudia Medicina en Xinebra y en Leiden, llogrando'l so grau de doctor n'Edimburgu, en 1771, pa exercer en Xinebra. En 1782, va a París como médicu de guardar suizos y médicu consultor del duque de Orléans. Tuvo estrechamente venceyáu con Delessert y la colonia suiza en París, qu'allugó a Benjamin Franklin, mientres la so visita. Depués de la masacre de los guardias suizos del 10 d'agostu de 1792, emigra a Inglaterra, acompañáu de la so esposa, de los sos dos fíos con 17 y 10 años y de la so fía de 13. Tola familia embárcase'l 10 d'ochobre, instalándose en Earls Court Kensington, condáu de Middlesex. D'ellí, Daniel Delaroche pasa a Lausanna onde exerz la medicina, enantes de tornar a París. De siguío va al Hospital médicu en París, en Dubois. Depués exerz nel Hospital Necker y fíxose conocíu pol so trabayu sobre les enfermedaes nervioses y la fiebre puerperal. Activa la llucha pola inoculación contra la viruela con vacuna. Como André M.C. Duméril va ser miembru de la Sociedá Filomática de París. En 1806, Duméril esposa a la so fía Alphonsine, y Daniel Delaroche ye médicu xefe del Hospital Saint-Martin. Depués exerz nel Hospital de Faubourg Saint-Laurent. Pocos meses dempués de la so muerte (1812), Duméril ye nomáu nel so llugar, por que depués pueda dá-ylo un día al so hermanu, François Delaroche, tamién médicu, pero entá demasiao mozu pa participar. Tres la muerte de Francisco, nel añu 1813, André Marie Constant Duméril encargar de la vecería rica del so suegru, compuestu por families de Suiza con sede en París.[5]

Delles publicaciones

editar
  • 1780. Pharmacopoea Genevensis ad usum nosocomiorum. xii + 199 [17] pp.
  • Delaroche, D.: Bibliothèque germanique médicu-chirurgicale (8 Bde., 1798-1802)
  • Delaroche, D.: Pharmacopoea Genevensis ad usum nosocomiorum. xii + 199 [17] pp. (1780)
  • La Roche, M. de, Christian Gottlieb Selle: Untersuchungen über die Natur und Behandlung des Kindbetterinnenfiebers oder der Entzündung der Eingeweide bey Wöchnerinnen (orixinal: Recherches sur la nature et le traitement de la fièvre puerpérale.) Johann Friedrich Unger, Berlin 1785.
  • Daniel de La Roche, Philippe Petit-Radel: Chirurgie., chez Panckoucke, Paris 1790-1792.
  • de LaRoche, D.; Odier, L.J.; DunantCh.G.: Pharmacopoea Genevensis ad usum nosocomiorum. Genf: Bonnant, 1780. - XII, 199 S.


Abreviatura

editar

L'abreviatura D.Delaroche emplégase pa indicar a Daniel Delaroche como autoridá na descripción y clasificación científica de los vexetales. (consulta la llista de tolos xéneros y especies descritos por esti autor nel IPNI).

Referencies

editar

Enllaces esternos

editar