Enrico Letta
Enrico Letta (20 d'agostu de 1966, Pisa) ye un políticu italianu que foi primer ministru d'Italia nel ralu 2013- 2014.[6] Ye amás representante de la Rexón de Marche na Cámara de Diputaos Italiana. Ta casáu y tien trés fíos.
.jpg)
_GC.svg){kind=small}
Biografía
editarEntamos
editarEnrico Letta nació en Pisa, na Toscana. El so padre foi profesor na Universidá de Pisa, y el so tíu, Gianni Letta, ye unu de los homes más próximos al líder del centroderecha italianu Silvio Berlusconi. Parte de la so mocedá desenvolver en Estrasburgu. Darréu, llicencióse en Ciencies Polítiques pola Universidá de Pisa.
Carrera política
editarFoi miembru de la Democracia Cristiana y foi presidente de les mocedaes del Partíu Popular Européu ente 1991 y 1995. Dempués el so xunió al Partíu Popular Italianu, y en 1998, con 32 años, foi nomáu ministru d'Asuntos Europeos nel primer gobiernu de Massimo D'Alema. Un añu dempués foi nomáu ministru d'Industria, Comerciu y Artesanía, hasta'l so cese en 2001, cuando foi escoyíu diputáu por El Piamonte na Cámara de Diputaos d'Italia. Ente esi añu y 2004 foi responsable d'economía del so partíu. Darréu, ente 2004 y 2006, foi miembru del Parllamentu Européu, integrándose nel grupu d'Alianza de Lliberales y Demócrates d'Europa, y na comisión d'Asuntos Económicos y Monetarios. En 2006, cola victoria del centroizquierda de Romano Prodi, abandonó'l Parllamentu européu al ser nomáu secretariu del Conseyu de Ministros, cargu nel qu'asocede al so tíu Gianni Letta.
En 2007 participó na fundación del Partíu Demócrata, presentándose al lideralgu del mesmu y quedando en tercer posición col 11% de los votos.
El 8 de mayu de 2008, tres les eleiciones que dieron la victoria a Silvio Berlusconi dexa la secretaría del Conseyu de Ministros d'Italia al so antiguu titular, el so tíu, Gianni Letta. Mentanto, Enrico Letta ye escoyíu diputáu por Lombardía. Tres la dimisión de Walter Veltroni como líder del Partíu Demócrata, sofita a Pier Luigi Bersani como secretariu xeneral tres el lideralgu transitoriu de Dario Franceschini, siendo nomáu vicesecretariu xeneral del partíu.
Nes eleiciones xenerales de 2013 ye escoyíu diputáu pola Rexón de Marche, tomando posesión del so escañu'l 15 de marzu de 2013. Un mes dempués, tres la dimisión de Pier Luigi Bersani como secretariu xeneral del Partíu Demócrata ante la imposibilidá de formar gobiernu, Enrico Letta cesa como vicesecretariu xeneral xunto con tola executiva.
Presidente del Conseyu de Ministros
editarDíes dempués de la so dimisión como autoridá de PD, el 24 d'abril de 2013 ye convidáu pol Presidente de la República, Giorgio Napolitano, a formar gobiernu, empecipiando contactos coles formaciones polítiques.[7]
Depués de cuasi dos meses de les eleiciones xenerales de 2013 nes que trunfó'l Partíu Demócrata, el 28 d'abril de 2013 asumió como Presidente del Conseyu de Ministros depués de llograr les mayoríes necesaries pa formar un gobiernu encabezáu pola so fuercia política, el Partíu Demócrata, en colación col partíu d'enclín centroderechista lliberal-conservadora Pueblu de la Llibertá lideráu por Silvio Berlusconi y el partíu Eleición Cívica encabezáu por Mario Monti.[8]
Mientres l'actu d'asunción y xura de ministros un home efectuó disparos ante la sede del Gobiernu mancando a dos carabineros y una muyer embarazada.[9]
El 13 de febreru de 2014, Letta anunció la so dimisión[10] debíu al descontentu xeneráu dientro del senu del so propiu Partíu Demócrata nel parllamentu xeneráu pol clima d'inestabilidá que vivía Italia. Foi sustituyíu por Matteo Renzi.
Cargos desempeñaos
editar- Presidente de les Mocedaes del Partíu Popular Européu (1991-1995).
- Ministru d'Asuntos Europeos d'Italia (1998-1999).
- Ministru d'Industria, Comerciu y Artesanía d'Italia (1999-2001).
- Diputáu por Piamonte na Cámara de Diputaos (2001-2004).
- Diputáu del Parllamentu Européu (2004-2006).
- Diputáu por Lombardía na Cámara de Diputaos (2006-2013).
- Subsecretariu de la Presidencia del Conseyu de Ministros d'Italia (2006-2008).
- Vicesecretariu xeneral del Partíu Demócrata (Dende 2009).
- Diputáu por Marche na Cámara de Diputaos (Dende 2013).
Referencies
editar- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 15 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ Afirmao en: Enciclopedia Brockhaus. Identificador de Brockhaus Enzyklopädie en línea: letta-enrico. Apaez como: Enrico Letta. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: alemán.
- ↑ 3,0 3,1 URL de la referencia: https://www.tag24.it/342639-enrico-letta-moglie-chi-e-gianna-fregonara-eta-prima-moglie-vita-privata/. Data de consulta: 5 agostu 2022.
- ↑ Identificador del Boletín Oficial del Estado: BOE-A-2013-1287.
- ↑ URL de la referencia: https://www.workwithdata.com/person/letta-enrico-1966. Data de consulta: 15 ochobre 2024.
- ↑ https://www.elmundo.es/elmundo/2013/04/24/internacional/1366762969.html
- ↑ https://www.elmundo.es/elmundo/2013/04/25/internacional/1366881148.html
- ↑ http://www.larazon.es/detalle_normal/noticias/2057374/internacional/enrico-letta-xura-el so-cargu#.UX05Br1AK0w
- ↑ http://www.clarin.com/mundo/Atentáu-Italia-xuraben-ministros-gobierno_0_909509253.html
- ↑ Enrico Letta anuncia la so dimisión tres el votu de castigu del so partíu
Enllaces esternos
editar- Biografía de Enrico Letta por CIDOB (n'español)
| Predecesor: Lamberto Dini |
 Ministru de Política Comuñal d'Italia 1998-1999 |
Socesor: Patrizia Toia |
| Predecesor: Pier Luigi Bersani |
Ministru d'Industria, Artesanía y Comerciu d'Italia 1999-2001 |
Socesor: Antonio Marzano |
| Predecesor: Gianni Letta |
Subsecretariu d'Estáu de la Presidencia del Conseyu de Ministros d'Italia 2006-2008 |
Socesor: Gianni Letta |
| Predecesor: Dario Franceschini |
Vicesecretariu xeneral del Partíu Demócrata 2009-2013 |
Socesor: Debora Serracchiani Lorenzo Guerini |
| Predecesor: Mario Monti |
 Presidente del Conseyu de Ministros d'Italia 2013-2014 |
Socesor: Matteo Renzi |
| Predecesor: Nunzia De Girolamo |
Ministru de Política Agrícola, Alimentaria y Forestal d'Italia Interín 2014 |
Socesor: Maurizio Martina |
Datos: Q674957
Multimedia: Enrico Letta
