Meum athamanticum

Meum athamanticum;
Clasificación científica
Reinu:	Plantae
División:	Magnoliophyta
Clas:	Magnoliopsida
Subclas:	Rosidae
Orde:	Apiales
Familia:	Apiaceae
Subfamilia:	Apioideae
Tribu:	Selineae
Xéneru:	Meum
Especie:	Meum athamanticum; Jacq.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew	Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online	World Flora online
	[editar datos en Wikidata]

La Meum athamanticum ye una especie de planta glabra bien arumosa, planta perenne y la única especie del xéneru monotípicu Meum, perteneciente a la familia de les apiacees.

Distribución y hábitat

Ye una planta de pacionales, que de cutiu s'atopa na piedra caliar, nos distritos montascosos d'Europa Occidental y Europa Central, la so área de distribución estender hasta'l sur de la Sierra Nevada d'Andalucía y el centru de Bulgaria nos Balcanes. Nun ye una planta bien común nel Reinu Xuníu.^[1]

Historia

L'usu melecinal ye vieyu, como lo demuestra la so presencia na Capitulare de villis vel curtis imperii, una orde emitida por Carlomagno que reclama a los sos campos por que cultiven una serie de yerbes y condimentos incluyendo "ameun" identificada anguaño como Meum athamanticum.

L'interesáu nome vernáculu Baldmoney dizse que remanez del nome del dios Baldr (mitoloxía escandinava), a la que se dedica la planta.^[2]

Usos

Meum cultivóse n'Escocia, onde los raigaños cómense como un vexetal de raigañu. El delicáu, xamasca plumosa utilizóse como condimento y na preparación d'una amplia variedá de ximistríes como diuréticu, pa controlar la menstruación y problemes uterinos y pa tratar el catarru, la histeria y les dolencies d'estómagu.^[3]

El golor de los raigaños de Meum tien enforma de mancomún colos d'otros dos melecines/comestibles de les umbelíferes: Levisticum officinale y Angelica archangelica, ente que'l sabor arumoso de Meum ye un pocu como Melilotus (que debe'l so arume a segáu recién cortáu a la cumarina) y comunícase a la lleche y la mantega cuando les vaques alimentar de la xamasca esta planta.

Taxonomía

Meum athamanticum describióse por Nikolaus Joseph von Jacquin y espublizóse en Florae Austriaceae 4: 2. 1776.^[4]

Citoloxía

Númberu de cromosomes de Meum athamanticum (Fam. Umbelliferae) y táxones infraespecíficos: 2n=22^[5]

Sinonimia

Aethusa meum L.
Aethusa tenuifolium Salisb.
Athamanta meum L.
Carum meum Stokes
Ligusticum meum Crantz
Meum athamanta Pers.
Meum nevadense Boiss.
Selinum meum E.H L.Krause
Seseli meum Scop.^[6]

Ver tamién

Referencies

↑ Umbellifers of the British isles: B.S.B.I. Handbook Non. 2. Tutin,T.G. Pub. Botanical Society of the British Isles 1980.
↑ A Modern Herbal Grieve,Mrs. C.M.,Pub. Jonathan Cape Ltd.,London 1931,reprinted 1974 & 1975.
↑ A Dictionary of Plants Used by Man,Usher,George,Pub.Constable,London 1974.
↑ «Meum athamanticum». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 22 d'agostu de 2014.
↑ Contribution à l'étude caryologique de quelques Ombellifères d'Espagne. Cauwet, A. M. (1967) Naturalia Monspel., Sér. Bot. 18: 201-210
↑ «Meum athamanticum». The Plant List. Consultáu'l 22 d'agostu de 2014.

Bibliografía

Pink, A. (2004). Gardening for the Million. Project Gutenberg Literary Archive Foundation.
Baldmoney' was the name of one the gnomes whose tales were related in the book The Little Grey Men by BB.

Enllaces esternos

Meum athamanticum

[1] Umbellifers of the British isles: B.S.B.I. Handbook Non. 2. Tutin,T.G. Pub. Botanical Society of the British Isles 1980.

[2] A Modern Herbal Grieve,Mrs. C.M.,Pub. Jonathan Cape Ltd.,London 1931,reprinted 1974 & 1975.

[3] A Dictionary of Plants Used by Man,Usher,George,Pub.Constable,London 1974.

[Trop-4] «Meum athamanticum». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 22 d'agostu de 2014.

[5] Contribution à l'étude caryologique de quelques Ombellifères d'Espagne. Cauwet, A. M. (1967) Naturalia Monspel., Sér. Bot. 18: 201-210

[6] «Meum athamanticum». The Plant List. Consultáu'l 22 d'agostu de 2014.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]