Exércitu de los Estaos Confederaos

Exércitu de los Estaos Confederaos
Exércitu de los Estaos Confederaos
País	Estaos Confederaos d'América
Función	Defensa nacional
Cultura ya historia
Colores	Gris

L'Exércitu de los Estaos Confederaos d'América (Army of the Confederate States of America —ACSA—, n'inglés) entamóse'l 6 de marzu de 1861 pa defender los acabante crear Estaos Confederaos d'América de les aiciones militares del gobiernu de los Estaos Xuníos mientres la Guerra de Secesión.

Como muncho, calcúlase que 1,4 millones d'homes llucharon nel Exércitu Confederáu mientres la guerra. Anque ganó un númberu significativu de batalles (particularmente nel teatru d'operaciones oriental, sol xeneral Robert E. Lee), la falta d'un control centralizáu del Exércitu y de loxística y la ventaya de la mano d'obra de los Estaos Xuníos condergaron a los Estaos Confederaos y al so exércitu a la derrota n'abril de 1865. El 23 de xunu de 1865, Stand Watie, d'Oklahoma, convertir nel postreru xeneral confederáu en ser derrotáu. Al momentu de la rindición final los Confederaos taben estremaos en tres rexones, una totalmente embolsada en Carolina del Norte, otru acorrexaos en Florida y sur d'Alabama incomunicada por un bloquéu manual y la postrera en Texas aisllada de les demás fuercies.

Establecimientu

El Congresu Confederáu estableció l'exércitu de la Confederación dende'l patrón del Exércitu de los Estaos Xuníos. Este diba consistir nuna fuercia provisional grande esistente namái en tiempos de guerra y un pequeñu exércitu regular permanente. L'exércitu provisional voluntariu foi establecíu por actu del congresu confederáu provisional aprobáu'l 28 de febreru de 1861, una selmana antes del qu'estableció la organización del exércitu regular y permanente, aprobáu'l 6 de marzu. Anque les dos fuercies esistieron coles mesmes, bien pocu facer pa entamar l'exércitu regular de la Confederación.

Amás, milicies estatales de la confederación entamáronse y se comandaron polos gobiernos de los estaos, similares a les autorizaes pol acta de milicies d'Estaos Xuníos de 1792.

El control y el reclutamiento

El control y l'operación del exércitu confederáu foi alministráu pol Departamentu de Guerra de los Estaos Confederaos, que foi establecíu pol Congresu confederáu provisional el 21 de febreru de 1861. El Congresu Confederáu dio'l control sobre les operaciones militares, y l'autoridá p'axuntar les fuercies estatales y voluntarios al Presidente de los Estaos confederaos d'América'l 28 de febreru de 1861, y el 6 de marzu de 1861.

El Congresu Confederáu fixo dellos cambeos nel intre de la guerra sobre'l reclutamiento, pa combatir les perdes sufiertes en batalla, pero siempres tuvo escasu d'efectivos en comparanza cola cantidá de recursos humanos de la unión.

Comandu

L'exércitu nun tien un comandante militar xeneral formal o xeneral en xefe, hasta'l final de la guerra. El presidente confederáu, Jefferson Davis, él mesmu un ex oficial del Exércitu d'Estaos Xuníos y Secretariu de Guerra d'Estaos Xuníos, sirvió como comandante en xefe y emponía la direición estratéxica pa les fuercies terrestre y naval de la Confederación. El Presidente controló de cerca'l desenvolvimientu de la guerra ya interfirió con resultaos non siempres brilloses, nes operaciones del xeneral al mandu de los diversos exércitos; nun foi nomáu un comandante en xefe con plenos poderes hasta xineru de 1865, cuando a lo último nuna situación comprometida, asignóse-y la xera al xeneral Robert Edward Lee (Lee foi designáu formalmente xeneral en xefe por una llei del Congresu (23 de xineru de 1865) y sirvió nesta capacidá dende'l 31 de xineru hasta'l 9 d'abril de 1865).

La falta de control centralizáu yera una debilidá estratéxica pa la Confederación, y hai pocos casos de múltiples exércitos qu'actúen de manera alcordada en múltiples teatros p'algamar un oxetivu común.

Suministru y loxística

Artillería confederada nel puertu de Charleston

Febiella de petrina cola marca de la confederación.

La situación del suministru de la mayoría de los exércitos de la Confederación yera pésimu, inclusive cuando resultaben victoriosos nel campu de batalla. El gobiernu central taba curtiu de dineru polo que cada gobiernu estatal tenía que suministrar a los sos propios reximientos. La falta d'autoridá central y los ineficaces ferrocarriles, combináu cola falta de voluntá frecuente o incapacidá de los gobiernos de los estaos del sur d'apurrir un financiamientu fayadizu, fueron factores clave na desapaición del exércitu confederáu. La Confederación perdió llueu'l control de la mayoría de los sos ríos y principales puertos oceánicos siendo prindaos o bloquiaos. El sistema de carreteres yera probe, y la loxística sofitóse cada vez más nun sistema ferroviariu bien sobrecargado. Les fuercies de la unión destruyeron el sistema de tresporte y de comunicaciones de la confederación tan de cutiu como foi posible, sabedora de qu'esta era incapaz de reponelo. Incursiones ocasionales nel Norte fueron diseñaos pa prindar dineru y suministros.

Como resultáu de los problemes graves de suministru, según la falta de fábriques testiles na Confederación y l'esitosu bloquéu naval unionista a los puertos del Sur, el típicu soldáu confederáu escasamente yera capaz de llevar l'uniforme reglamentariu estándar, especialmente a midida que avanzaba la guerra. Mientres nes marches o en formación de parada, los exércitos confederaos de cutiu amuesen una amplia gama de vestuariu ya inclusive soldaos con una mezcolanza de ropa civil. Esperábase que los estaos individuales abastecieren a los sos soldaos, lo que llevó a una práutica falta d'uniformidá. Dellos estaos (tales como Carolina del Norte) fueron capaces d'abastecer meyor a los sos soldaos, ente qu'otros estaos (como Texas) nun fueron capaces, por diverses razones p'abastecer afechiscamente a les sos tropes. Amás, cada estáu tenía de cutiu les sos propies normes d'uniformes ya insinies, lo que significaba que l'uniforme confederáu "estándar" ufierta de cutiu una variedá de diferencies en función del estáu del cual el soldáu vinu.

Uniformes confederaos según Richard Knotel.

Estadístiques y tamañu

Holding the Line at All Hazards pintura de William Gilbert Gaul.

Los rexistros incompletu y destruyir faen imposible un recuentu exactu del númberu d'homes que sirvieron nel exércitu de la Confederación. Los historiadores apurren estimaciones del númberu de soldaos de la Confederación que bazcuyen ente 600.000 y 1.500.000 homes. Les cifres de víctimes de la Confederación tamién son incompletes y pocu fiables. Les meyores estimaciones del númberu de muertes de soldaos de la Confederación son alredor de 94.000 muertos o mortalmente mancaos en batalla, 164.000 muertes per enfermedá y ente 26.000 y 31.000 muertes nos campos de prisioneros de la Xunión.

La Guerra Civil costó más muertos que toles guerres de los Estaos Xuníos anteriores xuntes.^[1] Basándose nes cifres del censu de 1860, el 8% de tolos homes blancos ente 13 y 43 años morrieron na guerra. Nel Norte esti datu ye del 6% de finaos, ente que nel Sur les cifres indiquen la muerte del 18% de varones.^[2] Más d'unu de cada cuatro soldaos de la Xunión resultó muertu o mancáu mientres la guerra; les cifres de muertes nel Exércitu Confederáu fueron inclusive peores, yá que unu de cada trés de los sos soldaos resultó muertu o mancáu.

En comparanza col Exércitu de la Xunión, l'exércitu de la Confederación nun yera bien diversu n'etnies. El 91% de los soldaos confederaos yeren homes blancos nacíos nel país y namái el 9% yeren homes blancos nacíos nel estranxeru, los irlandeses yeren el grupu más grande, ente otros grupos cúntense alemanes, franceses, mexicanos y británicos. Un pequeñu númberu d'homes asiáticos fueron incluyíos pola fuercia nel exércitu confederáu en contra de la so voluntá cuando llegaron a Louisiana dende l'estranxeru.

Nativos americanos y l'exércitu de la Confederación

Los nativos americanos sirvieron tantu na Unión y como na Confederación mientres la Guerra Civil Americana. Llucharon sabiendo que podríen poner en peligru la so llibertá, cultures úniques, y les tierres ancestrales si ellos terminaben nel llau del perdedor de la Guerra Civil. 28.693 nativos americanos sirvieron en dambos exércitos mientres la Guerra Civil, participando en batalles como la de Pea Ridge, Segunda batalla de Manassas, Antietam, Spotsylvania, Cold Harbor, y nel sitiu de Petersburg. Munches tribus nativu americanes, como la Creek y los Choctaw, yeren dueños d'esclavos en sí mesmos, y poro, más allegaos política y económicamente cola Confederación.

Al empiezu de la guerra, Albert Pike foi nomáu como unviáu confederáu a los nativos americanos. Nesta capacidá él axustó dellos trataos, como'l Tratáu con Choctaws y Chickasaws realizáu en xunetu de 1861.

Cherokee

Xunta de cherokees confederaos en Nueva Orleans en 1903.

Stand Watie xunto con dalgunos Cherokee, del llau del exércitu de la Confederación, fíxose coronel y mandó un batallón de Cherokee. Na Guerra de Secesión, les tropes de Stand Watie participaron nunos ventisiete combates importantes y nun ensin fin de escaramuzas menores. En febreru de 1865, Stand Watie recibió'l mandu del Departamentu indiu, pero nun foi capaz de poner en marcha les operaciones ofensives. Él llanzó a lluchar a la mayor parte de les sos tropes tres el colapsu de la resistencia de la Confederación na primavera de 1865.

Stand Watie y el so reximientu rindiéronse oficialmente'l 23 de xunu de 1865, convirtiéndose nel postreru xeneral confederáu a deponer les armes.

William Holland Thomas, l'únicu xefe blancu de la Banda Oriental de los indios Cherokee, reclutó a cientos de Cherokees pal exércitu de la Confederaciónsobremanera pa la Thomas 'Legion. La Lexón, creada en setiembre de 1862, lluchó hasta'l final de la Guerra.

Choctaw

Batallones confederaos Choctaw formar nel territoriu indiu y más tarde en Mississippi en sofitu de la causa del sur. Los Choctaws, taben esperando'l sofitu de los confederaos, pero llograron bien pocu. Webb Garrison, un historiador de la guerra civil, describe la so respuesta: cuando'l xeneral de brigada confederáu Albert Pike autorizó'l llevantamientu de reximientos mientres la seronda de 1860, Creek, Choctaws y Cherokees respondieron con gran entusiasmu. El so celu pola causa confederada, sicasí, empezó a evaporarse cuando s'atoparon con que nin les armes nin la remuneración dispunxérense pa ellos.

Na Nación Choctaw en territoriu indiu, Jackson McCurtain, que depués se convertiría nun xefe de distritu, foi escoyíu como representante del Condáu pal Conseyu Nacional n'ochobre de 1859. El 22 de xunu de 1861, apuntar nel primer reximientu de Choctaw y Chickasaw de rifles montaos. Foi comisionado Capitán de la Compañía G sol mandu del Coronel Douglas H. Cooper, del exércitu confederáu. En 1862 convertir en Teniente Coronel del Primer Batallón Choctaw.

Los afroamericanos y l'exércitu de la Confederación

Con tantos homes blancos reclutados nel exércitu y aproximao el 40% de la so población non llibre, el trabayu necesariu pa caltener la sociedá que funcionaba na Confederación terminó en gran midida nos llombos de los esclavos. Inclusive'l gobernador de Xeorxa, Joseph E. Brown, señaló que "el país y l'exércitu dependen principalmente de mano d'obra esclava pal sofitu". Utilizóse mano d'obra esclava afroamericana nuna amplia variedá de funciones de sofitu loxísticu pa la Confederación.

La idea d'armar a los esclavos de la Confederación pal so usu como soldaos especular dende l'entamu de la guerra, pero tales propuestes nun fueron consideraes seriamente por Jefferson Davis o otros na alministración confederada hasta'l final de la guerra, cuando la Confederación enfrentar a la escasez severa de recursos humanos. Inclusive dempués de que la Confederación aprobó l'usu d'esclavos como soldaos a finales de la guerra, bien pocos esclavos terminaron siendo apuntaos primero que la Confederación rindir a los EE.XX. y la guerra terminara.

Exércitos confederaos

Soldáu confederáu

Al igual que'l de los unionistes, l'exércitu confederáu estremar en delles fuercies independientes ente sigo. Sumaben en total ente 500 mil y 2 millones d'homes, incluyendo'l personal non militar y les reserves.

Los principales yeren:

Exércitu de Virginia del Norte (o del Valle), actuó ente 1861 y 1865.
Exércitu del Mississippi (tamién llamáu de Vicksburg), actuó ente 1862 y 1864, cuando foi refugaya polos nortizos y los restos integrar nel de Tennesse.
Exércitu de Tennesse (o del Mediu de Tennesse o l'oeste), actuó ente 1862 y 1865.

Los menores yeren los de:

Kanawha (1861).
Kentucky Central (1861–1862).
Missouri (1864).
Nuevu Méxicu (1861–1862).
Kentucky (1862).
Tennessee Occidental (1862–1863).
Tennessee Meridional (1863–1865).
Noroeste (1861–1862).
Península (1861–1862).
Potomac (1862).
Shenandoah (1861).
Trans-Mississippi (1865).
Oeste (1862).
Luisiana Occidental (1865).

Rangos ya insinies

Estructura de rangos nel Exércitu confederáu
Xeneral	Coronel	Teniente Coronel	Mayor	Capitán	Teniente	Alférez

Mayor (del Medical Corps)
Teniente-Coronel (del Cuartel Xeneral)
Coronel (d'Infantería)
Xeneral (CSA)
Teniente Segundu (de Caballería)
Teniente Primeru (d'Artillería)
Capitán (del Cuerpu de Marines)

Esistíen cuatro graos nel xeneralatu (xeneral, lieutenant general, major general, y brigadier xeneral), pero toos teníen la mesma insinia de rangu. Crear dellos rangos de xeneral foi una decisión tomada a lo llargo de la guerra, yá que primeramente'l Congresu Confederáu solo creó'l rangu de brigadier xeneral. Les necesidaes de la guerra forzaron la creación de nuevos rangos, pero nun se crearon insinies de rangu nueves. Robert E. Lee foi una esceición yá que a pesar de ser el xeneral más importante, escoyó llevar la insinia del grau de coronel. Solo siete homes llevaron les insinies de xeneral;^[3] el de mayor rangu foi Samuel Cooper, Ayudante Xeneral ya Inspector Xeneral de los Estaos Confederaos d'América.

L'uniforme de los oficiales tenía un diseñu trenzado nes mangues y el kepi, col númberu de rayes axacentes (y polo tanto l'anchu de les llinies del diseñu) indicando'l so rangu. El color de les trences del uniforme y el kepi indicaben la caña militar. El trenzado yera dacuando retiráu polos oficiales, porque los faía blancos evidentes. El kepi yera escasamente emplegáu, porque se prefería l'avezáu chambergo por cuenta de la so utilidá nel clima sureñu.

Enlisted Rank Structure
Sarxentu Mayor	Quartermaster Sergeant	Sargento Ordenanza	Sarxentu Primeru

Sarxentu	Cabu	Músicu !Soldáu
		Ensin insinia !Ensin insinia

Usábense colores pa les insinies. Azul pa la infantería, mariellu pa la caballería y colloráu pa l'artillería. Esto podía diferir ente distintes unidaes, dependía más de la disponibilidad de recursos y de los gustos del comandante de la unidá. Los reximientos de caballería de Texas usaben insinies coloraes, y la infantería usaba'l color negru.

L'exércitu confederáu estremar en que tolos oficiales per debaxo de xeneral yeren escoyíos polos homes sol so mandu. El Congresu Confederáu autorizó los pagos por aciu condecoraciones al valor y bona conducta'l 13 d'ochobre de 1862, pero les dificultaes de la guerra torgaron la fabricación de diches medayes. Pa reconocer diches conductes los nomes de los nomaos yeren publicaos nel Roll of Honor, que yera lleíu ante les unidaes y publicáu nos periódicos de cada estáu.

Ver tamién

Referencies

↑ James McPherson, Battle Cry of Freedom, page xix (from the introduction by C. Vann Woodward as of 1988)
↑ Lambert, Craig (mayu-xunu 2001). "The Deadliest War". Harvard Magacín.
↑ Eicher, p. 807.; John Bell Hood held "temporary full general" rank, which was withdrawn by the Confederate Congress.

Enllaces esternos

[1] James McPherson, Battle Cry of Freedom, page xix (from the introduction by C. Vann Woodward as of 1988)

[2] Lambert, Craig (mayu-xunu 2001). "The Deadliest War". Harvard Magacín.

[3] Eicher, p. 807.; John Bell Hood held "temporary full general" rank, which was withdrawn by the Confederate Congress.

[1]

[2]

[3]