Ferrari 288 GTO
El Ferrari 288 GTO (tamién conocíu a cencielles como Ferrari GTO) ye un exóticu automóvil superdeportivu de homologación presentáu nel Salón del Automóvil de Xinebra de 1984 pol fabricante italianu Ferrari y fabricáu ente 1984 y 1985. El nome "288 GTO" significa que tien un motor de 2,8 llitros V8 y que ye un Gran Turismo Omologato (n'italianu: Gran Turismo Homologado).
[[Imaxe: |285px]] | ||||
| Empresa matriz | Fiat S.p.A. | |||
|---|---|---|---|---|
| Fabricante | Ferrari | |||
| Periodu | 1984 - 1985 (272[1] exemplares + 6 prototipos) | |||
| Tipu | Automóvil deportivu | |||
| Carroceríes | Berlinetta dos puertes | |||
| Configuración | Motor V8 central traseru, tracción trasera | |||
| Llargu, anchu, altor, batalla | 4290 / 1910 / 1120 / 2450 mm | |||
| Pesu | 1160 kg | |||
| Diseñador | Leonardo Fioravanti (Pininfarina) | |||
| ||||
 | ||||
Esti modelu foi'l primeru d'una llinia de superdeportivos de Ferrari, depués siguida polos Ferrari F40, Ferrari F50, Ferrari Enzo y Ferrari LaFerrari. A diferencia de los sos predecesores, el 288 GTO fornía aire acondicionáu y sistema de soníu. El 288 GTO foi nomáu'l segundu meyor automóvil de la década de 1980 pola revista americana Sports Car International, por detrás del so rival alemán el Porsche 959.
Desenvuelvo editar
Esti vehículu foi creáu pa competir na nueva serie de carreres del Grupu B, pal cual esixíense siquier 200 unidaes pa la so homologación. Los motores podíen ser d'hasta 4.0 llitros de cilindrada (con un factor de correición si disponíen de turbo). Sicasí, como solamente Ferrari y Porsche presentar pa competir nes carreres, el campeonatu abandonóse al poco tiempu, dexando namái'l Grupu B del campeonatu Rally. El Porsche 959 (como'l Porsche 961) corrió namái tres veces nel Grupu B, pero'l 288 GTO nunca corrió y los 272 automóviles construyíos (toos orixinalmente pintaos en colloráu) siguen siendo puramente coches de carretera.
Fabricáronse 6 prototipos, de los cualos 3 tiense la certidume de que sumieron (dos en crash-tests y unu n'esmantelamientu pa recambios). Los trés restantes son automóviles perfectamente funcionales, y toos terminaron en manes privaes. El fechu de disponer de pequeñes diferencies nel diseñu de la carrocería y nel equipamientu (como estintor o petrines de seguridá de 4 anclajes) convertir nos GTO más exóticos. Unu d'ellos, xasis #47649,[2] ye l'únicu exemplar repintado oficialmente por Ferrari: facer pa un eventu especial cuando'l coche entá yera de la so propiedá, hasta qu'en 1987 un afortunáu veceru consiguió mercalo.
Diseñu editar
El responsable del diseñu del 288 GTO foi Leonardo Fioravanti, qu'entós daquella trabayaba en Pininfarina. Esti inxenieru tenía una llarga trayectoría en Ferrari, con obres qu'incluyíen el Daytona, el BB o'l 308. Ye esti postreru nel cual basóse Ferrari pa crear la so máquina de Grupu B, y foi direutamente sobre un 308 real onde Fioravanti diseñó'l 288, modificando aletes, capó,... etc.
La resultancia final ye la culminación d'un estilu que yá nun siguiría en Ferrari, y reconozse como la so representación más consiguida. Llanzamientos coetaneos (como'l Testarossa) o daqué posteriores (Ferrari 328 y 348) siguiríen nueves llinies d'estilu. Trazos unequívocos que-y conecten colos sos precedesores y otros clásicos de Ferrari son los tirantes traseros (orixinales del Dino), el diseñu de les aletes (coles traseres amosando tres branquies que lo conecten col otru "Omologato" de la casa, el Ferrari 250 GTO) y les sos espectaculares plantes Speedline monotuerca de 16 pulgaes col caballino estampáu nos sos centros cromaos.
Mecánica y prestaciones editar
Les coincidencies col 308 acaben ende: cola mesma intención qu'otres marques, Ferrari buscaba una paecencia visual col 308 por razones comerciales, pero escondiendo nel so interior un xasis totalmente nuevu que fuera competitivu na nueva categoría FIA. Téunicamente destaca'l so un motor central V8 de 2855 cc de cilindrada con dos turbocompresores IHI, intercoolers, ya inyeición de combustible Weber-Marelli. Foi'l primer motor turbo Ferrari disponible pal mercáu internacional (en 1982 llanzara'l 208 Turbo puramente pa Italia). Esti motor puede desenvolver una potencia máxima de 400 CV. La capacidá del motor de 2855 cc de cilindrada foi la esixencia dictada pola FIA d'un motor turboalimentado con una capacidá que se multiplicara por 1,4. Esto dio al GTO un motor con una teórica cilindrada de 3997 cc, xusto so la llende de 4,0 llitros del Grupu B. La caxa de cambeos ye manual con 5 velocidaes. El 288 GTO puede acelerar de 0 a 100 km/h en menos de cinco segundos y de 0 a 160 km/h en 10,0 segundos. La so velocidá máxima ye de 305 km/h, lo que-y convirtió nel so día nel coche de producción más rápidu del mundu.
GTO Evoluzione editar
Ferrari construyó 6 unidaes[3]del 288 GTO Evoluzione pal desenvolvimientu del futuru superdeportivu de la firma, el F40. Nestos prototipos probaron soluciones a nivel de carrocería, xasis y motor, que llegó a desenvolver 650 CV. Con un pesu de 940 kg y una tresmisión de 5 rellaciones, el Evoluzione podía raspiar los 370 km/h con un desenvolvimientu de cambéu fayadizu. Nestos exemplares yá pueden vese refuerzos de kevlar nel xasis y l'usu xeneralizáu de materiales compuestos con base en fibra de carbonu pa la carrocería.
Actualidá editar
La so escasa producción y el so innegable curiosu convirtieron al 288 GTO nel Ferrari más acobiciáu ente los presentaos ente les décades de los 70 y 90 (hasta la llegada del Ferrari F50 en 1995). Anque considerablemente inferior en potencia y prestaciones, la so cotización ye inclusive mayor a la del Ferrari F40.
Ver tamién editar
Notes y referencies editar
- ↑ Ye la cifra más remanada, anque posiblemente fabricárense unos 280 exemplares.
- ↑ www.rmauctions.com. Ferrari 288 GTO #47649. (n'inglés)
- ↑ www.ultimatecarpage.com. Ferrari 288 GTO Evoluzione. (n'inglés)
Enllaces esternos editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Ferrari 288 GTO 
.- cochesmiticos.com
- www.motoradictos.com
Datos: Q176152- Multimedia: Ferrari 288 GTO
